سلام، یکی از مباحث یادگیری زبان انگلیسی ساختار جملات امری است. در این مطلب به توضیحاتی در مورد جملات امری در انگلیسی پرداخته شده است.
فعل امری عملی است که گوینده یا نویسنده می‌خواهد شخص دیگری انجام دهد. به همین دلیل، گاهی اوقات به آنها «کلمات دستوری» یا «افعال رئیس» می‌گویند، حتی اگر هدف گوینده یا نویسنده این نباشد.
نوشتن با افعال امری نسبتاً ساده است، اما چند قانون وجود دارد که باید به آنها آگاه بود.
*** یک جملۀ امری سه قسمت دارد:
1. افعال امری یا imperative verb: این عملی است که گوینده یا نویسنده به شخص دیگری می‌گوید انجام دهد.
2. فاعل یا subject: فاعل، شخصی است که به او گفته می‌شود عملی را انجام دهد. اغلب اوقات در یک جملۀ امری، فاعل ضمنی است، اما در صورتی که گوینده یا نویسنده باید مشخص کند که دستور برای چه کسی صادر شده است، فاعل را می توان نام برد.
3. نشان گذاری یا punctuation: این بسته به لحن جمله می تواند نقطه یا علامت تعجب باشد.
نکته: افعال امری اغلب در ابتدای جمله می‌آیند، اما همیشه اینطور نیست.
به مثال‌های زیر توجه کنید:
Please tidy your room.
لطفا اتاقت را جمع و جور کن.
Do not forget to bring the child from the kindergarten!
یادت نرود بچه را از مهدکودک بیاوری!
نکته: اگر شما در حال نوشتن یک جملۀ امری شرطی هستید، ممکن است افعال امری بعداً در یک جملۀ دیگر بیایند.
مثال:
If you see Sophie, tell her to call me; It is essential.
اگر سوفی را دیدی، بهش بگو با من تماس بگیرد؛ ضروری است.
If you come to my house, buy two loaves of bread.
اگر به خانۀ من می‌آیی، دو قرص نان هم بخر.
بر خلاف اکثر افعالی که می‌توان در هر سه زمان فعل استفاده کرد، افعال امری تقریباً همیشه در زمان حال ساده هستند. شما نمی‌توانید در گذشته به کسی دستور دهید که کاری انجام دهد.
می‌توانید بگویید: “I told you to wash the dishes” به معنای «من به تو گفتم تا ظرف‌ها را بشویی»، اما این یک جملۀ خبری است؛ چون دارید بیان می‌کنید که به آن شخص چه گفته‌اید. “wash the dishes” یک جملۀ امری واضح است.
نکته: افعال امری را می‌توان در زمان آینده نیز استفاده کرد؛ اما باید مشخص کنید که چه زمانی می‌خواهید عمل انجام شود.
مثلا:
You will wash the dishes tomorrow.
فردا ظرف‌ها را خواهی شست.
You will babysit next week.
هفتۀ آینده از بچه نگهداری خواهی کرد.
به همین دلیل، از افعال امری فقط در جملات معلوم (active voice) استفاده کنید. افعال امری را می‌توان در جملات مجهول (passive voice) نیز به کار برد؛ اما انجام این کار باعث می‌شود که آنها شدت دستوری کمتری داشته باشند.
«جملۀ مجهول»
Let the game be started.
بگذارید بازی شروع شود.
«جملۀ معلوم»
Start the game.
بازی را شروع کن.
می‌دانیم که گوینده یا نویسنده در جملۀ اول می‌خواهد بازی شروع شود؛ اما مشخص نیست که به کسی می‌گویند آن را شروع کند یا خیر. جملۀ دوم دستور را بسیار واضح تر بیان می‌کند.
همچنین می‌توانید با اضافه کردن یک قید به کسی بگویید که چگونه می‌خواهید کاری را انجام دهد.
مثلا:
Change the baby’s clothes slowly so that her head and face are not damaged.
به آرامی لباس‌های بچه را عوض کند تا سر و صورتش آسیب نبیند.
Turn the pizza dough over immediately.
خمیر پیتزا را سریعا از برگردان کنید.
