در بسیاری از آثار بجامانده از زمان قدیم، جام و ظرف در معنای قلب بکار رفته است.
چنانکه می گویند آدم هنگام هبوط جام خود را در بهشت جای گذاشت و با آمدن به زمین در واقع از قلبِ خدا بیرون رفت.
رومی گفت: بایزید ظرفش کوچک بود جرعه ای خورد و سیر شد
اما محمد ظرف بزرگتری دارد و به این راحتی پر نمی شود.
ربَّ اشرح لی صدری
تا به یک سیبِ ناقابل سیر نشود.
