قطع عضو عبارت است از از دست دادن یا برداشتن قسمتی از بدن مانند انگشت ، انگشت پا ، دست ، پا ، بازو یا ساق. این می تواند یک تغییر زندگی باشد که بر توانایی شما در حرکت ، کار ، تعامل با دیگران و حفظ استقلال شما تأثیر می گذارد. درد مداوم ، پدیده اندام های فانتوم و ضربه های روحی می تواند بهبود را پیچیده کند.
یک فرد می تواند با ضربه ای ناشی از یک وسیله نقلیه موتوری ، تصادف شغلی یا صنعتی یا آسیب رزمی مواجه شود. صدمات ناشی از ضربه حدود 45 درصد از تمام قطع عضوها را تشکیل می دهد. یک قسمت بدن را می توان در یک تصادف شدید قطع یا پاره کرد ، یا می تواند در اثر ضربه خوردگی یا سوختگی شدید به قدری آسیب ببیند که نجات پیدا نکند.
اگر تخریب بافت ، عفونت یا بیماری بر قسمتی از بدن تأثیر بگذارد که باعث ترمیم یا به خطر افتادن زندگی فرد نشود ، ممکن است با قطع جراحی آن قسمت برداشته شود.
ضربه یا بیماری که جریان خون را به مدت طولانی در قسمت بدن قطع می کند ، همچنین می تواند باعث مرگ بافت شود که نیاز به قطع عضو دارد. یک مثال سرمازدگی است که می تواند به رگ های خونی انگشتان دست و پا آسیب برساند و در نهایت نیاز به برداشتن آنها داشته باشد.
برخی از سوالات رایج را در مورد قطع عضو برای شما آماده کرده ایم، که امیدواریم جواب سوال خود را بگیرید.
قطع عضو می تواند آسیب زا (بر اثر تصادف یا آسیب) یا جراحی (به دلایل متعدد مانند بیماری عروق خونی ، سرطان ، عفونت ، آسیب بیش از حد بافت ، اختلال در عملکرد ، درد و غیره) باشد. همچنین ممکن است قسمتی از بدن قبل از تولد از دست رفته باشد که اصطلاحاً به آن قطع عضو می گویند.
قطع عضو ممکن است تحت بیهوشی عمومی (یعنی بیمار در خواب است) یا با بی حسی نخاعی ، که بدن را از کمر به پایین بی حس می کند ، انجام شود. هنگام انجام قطع عضو ، جراح تمام بافت های آسیب دیده را بر می دارد در حالی که تا حد امکان بافت سالم باقی می گذارد.
زمانی که انتظار نمی رود بخشی از بدن بیمار بهبود یابد و در نتیجه جان بیمار در خطر باشد ، قطع عضو ضروری است. علل ممکن است شامل اختلالات گردش خون ، عفونت ، تصادف ، سرطان یا ناهنجاری مادرزادی اندام ها (دیسملیا) باشد.
صرف نظر از دلیل ، از دست دادن عضو هرگز آسان نیست. قطع عضو چه از نظر ذهنی و چه از نظر جسمی می تواند روی فرد تأثیر منفی بگذارد و به ناچار زندگی او و همچنین عزیزانش را تغییر دهد. در حالی که ممکن است راه رفتن نباشد ، زندگی پس از قطع عضو فقط یافتن یک روال جدید است – یک عادت جدید.
اقدامات دقیق پزشک شما در حین عمل جراحی قطع عضو بسته به نوع قطع عضوی که انجام می شود متفاوت خواهد بود. قطع اصلی می تواند در بالا یا پایین مفصل اصلی مانند زانو یا آرنج انجام شود. قطع جزئی نواحی کوچکتر مانند انگشت یا قسمتی از پا را بر می دارد.
شما دچار عفونت شدید در اندام خود شده اید. اندام شما تحت تأثیر گانگرن (اغلب در نتیجه بیماری شریانی محیطی) قرار گرفته است ، آسیب جدی به اندام شما وارد می شود ، مانند زخم له شده یا انفجار. اندام شما تغییر شکل داده و حرکت و عملکرد محدودی دارد.
قطع عضو یکی از دردهای شدید در تجربه بشر است.
قطع عضلات زیر زانو شایع ترین قطع عضو است که 71٪ از قطع عضلات عروقی را نشان می دهد. افزایش 47 درصدی قطع عضو در زیر زانو از سال 1995 تا 2020 وجود دارد.
از دست دادن یک تجربه سخت می تواند برای هر کسی باشد. این نیاز به یک رویکرد حرفه ای ترکیبی دارد تا به شما کمک کند با زندگی بدون اندام خود سازگار شوید. فیزیوتراپیست ها در بازتوانی افرادی که قطع عضو شده اند نقش اساسی را ایفا می کنند.
بافت در ساق پا به دلیل کمبود اکسیژن و مواد مغذی از بین می رود که منجر به عفونت و گانگرن می شود. در برخی موارد ، گانگرن می تواند بسیار خطرناک باشد زیرا عفونت در بدن گسترش یافته و تهدید کننده زندگی است.
قسمت قطع شده را در یک گاز خشک و استریل یا پارچه تمیز بپیچید. قسمت پیچیده شده را در کیسه پلاستیکی یا ظرف ضد آب قرار دهید. کیسه پلاستیکی یا ظرف ضد آب را روی یخ قرار دهید. هدف این است که قسمت قطع شده را خنک نگه داریم اما آسیب بیشتری از یخ سرد وارد نکنیم.
این برش طی یک دوره 2-6 هفته بهبود می یابد. این می تواند به عوامل بیمار مانند جریان خون ، کیفیت پوست و بافت نرم و شرایط پزشکی مانند دیابت بستگی داشته باشد. تورم شایع است و اگر سالها نباشد ممکن است ماه ها طول بکشد.
برای مطالعه بیشتر کلیک کنید!
