,یکی بود یکی نبود
توی این دنیا غوغایی بود.پر بود از اسمهایی که رسمی نداشت.هر جا که سر می زدی فرقی نداشت و
شرق وغرب وشمال وجنوب همشون بد حال بی قواره بود .همگی تشنه یک پیاله آب که بریزن روی این آتشی که در می آمد از نهاد
بگذریم نمی دانم از کی شروع شد این بیداد.آره جونم بیداد
تاجایی که من یادم می یاد جایی را روی این کره خاکی سراغ ندارم که به فریاد دل کسی که اه از نهادش در می یاد برسه.
می دونی چی می خوام بگم .دنبال کسی یا کسانی ،جایی یا مکانی که بدون اینکه خون به دل دادخواه کنند واینقدر این خانه حسین آن خانه حسین نفرستندبندگان خدا را حق را به حق دار بدن ا
اما انگار هرکجای این دنیا بری آسمان یک رنگه .واین دنیا بکام نامرده یا بهتر بگم نامردمان
اینقدر دلم پره از بیداد جهان وسوخته از نامردمان که جا نداره یه لیوان آب بخورم ببره پایین این بغض بی امان را
هر وقت می یام دست به قلم بشم نمی دانم از چی بنویسم چی رو توصیف کنم کی را توبیخ کنم می مانم ویلون وسیلون میون این همه اوضاع ویران
بگذریم
بقول شاعر از هر چه بگذری سخن دوست خوش ترست
ما هم که رفیقی نداریم جز حضرت یار
یا رفیق من لا رفیق له
قربون خدای مهربونم برم که هر چه آفریده زیباست
الله جمیل ویحب الجمال
زمین زیبا .آسمان زیبا .دشت زیبا ودمن زیبا .کوه زیباوجنگل ودریا زیبا
به دریا بنگرم روی تو بینم :به صحرا بنگرم روی تو بینم
به هر جا بنگرم کوه ودر ودشت
نشان از قامت رعنا تو بینم
خلاصه هر جا که چشم می اندازی ودوباره برمی گردی ومی بینی عاری از نقص،
نه در خلقت خداوند نقص وجود دارد ونه هیچ موجودی به جز ءاین انسان دو پا یعنی آدمیزاد به چرخه طبیعت آسیب وارد می کند
بقولی گفتنی از ماست که برماست
پس یک کلام ختم کلام تا در صدد اصلاح خودمان بر نیاییم هر کجای دنیا که باشیم اوضاع همین هست که می بینید
ودر آخر آرزوی کردار نیک وگفتار نیک وپندار نیک برای همه عزیزان جان دارم.
ومن الله توفیق
