الیاف شیشه (GFRP) کمترین قیمت را داشته و به عنوان تامین کننده مقاومت در بسیاری از محصولات پلیمری مورد استفاده قرار می گیرد. فیبر شیشه انواع متفاوتی دارد که متداول ترین نوع آن E-glass می باشد. انواع دیگر فیبر شیشه عبارتند از A-glass، E-CR-glass، C-glass، D-glass، R-glass و S-glass. در بین انواع GFRP ها نوع R-glass بالاترین قیمت را داشته و نیز بادوام ترین نوع از خانواده GFRP ها می باشد.
الیاف شیشه که با نام تجاری فایبرگلاس هم شناخته می شود، با ترکیب سه ویژگی قیمت پایین، مقاومت بالا و دانسیته پایین، به طور گسترده ای برای تقویت کامپوزیت های ماتریس پلیمری استفاده می گردد. بر خلاف الیاف کربن، این نوع از الیاف ایزوتروپیک بوده و هنگام بارگذاری در جهت عرضی خصوصیات آن از بین نمی رود.
الیاف شیشه نسبت به اکسیداسیون و رطوبت مقاوم می باشند. از آنجایی که این نوع از فیبر آب را جذب نمی کند، متورم، کشیده و یا خرد نمی شود. در مقابل با جذب مولکول های آب، لایه بسیار نازک و نرمی در سطح فیبر شیشه تشکیل می شود. این جذب سطحی مولکول های آب با ایجاد ترک های بسیار ریز (micro crack) می تواند تاثیر مهمی بر مقاومت الیاف بگذارد. در محیط های مرطوب، الیاف شیشه نه تنها پوسیده نمی شوند بلکه مقاومت خود را نیز از دست نمی دهند.
از آنجایی که الیاف شیشه ترکیبی از اکسید ها می باشد، در هوا و حضور اکسیژن نمی سوزد، ولی در دماهای بالا (۸۵۰ تا ۹۰۰) درجه سانتیگراد نرم، ذوب و یا گداخته می شود. رسانایی دمایی فیبر شیشه در مقایسه با بسیاری از مواد سازه ای پایین تر می باشد. برای مثال رسانایی دمایی الیاف کربن ۱۰ برابر الیاف شیشه از نوع E-glass می باشد. همچنین الیاف شیشه در مقایسه با دیگر مواد مهندسی دانسیته پایین تری داشته و نسبت به دیگر الیاف تقویت کننده نظیر الیاف کربن بشدت سنگین تر می باشد. مقدار مدول سختی فیبر شیشه نزدیک به آلیاژ آومینیوم بوده و تنها ۳/۱ برابر فولاد می باشد.
تکنوپل در فیسبوک
تکنوپل در گوگل+
تکنوپل در لینکدین
