سیم خاردار یک نوع حصار است که متشکل از یک کابل فلزی با لبه های تیز و مرتب و با فاصله است. این کابل معمولاً از دو سیم پیچ خورده به دور یکدیگر تشکیل شده است تا به آنها استحکام بیشتری بدهد و اجازه دهد کابل بدون شکستگی با تغییرات دما منبسط و منقبض شود. نوک تیزها ، که خار نامیده می شود ، معمولاً از قطعات کوتاه سیم پیچ خورده در اطراف یکی از سیم های کابل یا هر دو تشکیل شده است.
نرده از 10000 سال پیش از نخستین روزهای کشاورزی استفاده می شده است. نرده ها از چوب ، خاک ، سنگ و گیاهان زنده ساخته شده اند (پرچین در اروپا و کاکتوس در آمریکای لاتین).در گذشته از فلز برای شمشیربازی استفاده نمی شد تا زمانی که سیم فولادی در قرن نوزدهم در دسترس عموم قرار گرفت و کارخانجات توانستن آن را به شکل حصار و سیم خاردار دربیاورند.
طول کوتاه سیم حداقل 5،000 سال پیش با چکش کاری فلزات قابل انعطاف مانند طلا ساخته شد. در سال 1000 پیش ، با کشیدن میله هایی از فلز نرم ، مانند آلیاژهای سرب و قلع ، از طریق یک قالب از فلز سخت تر ، مانند آهن ، طول های بیشتری از سیم ساخته می شد. در دوران مدرن ، تا اواسط قرن 19 ، بیشتر سیمها از آهن فرفورژه ساخته می شدند. در سال 1870 با پیشرفت در ساخت فولاد امکان تولید مقادیر زیادی سیم فولادی برای اولین بار فراهم شد.
مفتول فلزی برای اولین بار در هنگام استقرار غرب آمریکا در مناطقی که چوب کمیاب بود ، برای حصارکشی استفاده شد. نرده های سیم اولیه شامل تک رشته هایی بود که به راحتی در هوای سرد یا توسط گاوهای سرگردان شکسته می شدند. در سال 1868 مایکل کلی اولین سیم خاردارهای دو رشته را اختراع کرد ، اما اولین سیم خاردارهای موفق تجاری توسط Joseph Farwell Gliddenاز DeKalb ، ایلینوی ، در سال 187 ثبت اختراع شد. اختراعات مشابه همان سال توسط Jacob Haishو Leonard Ellwood ثبت شد ، هر دو نیز از DeKalb. پس از بیست سال جنگ حقوقی ، دادگاه عالی ایالات متحده به نفع گلیدن تصمیم گرفت و اغلب او را "مخترع" سیم خاردار می دانند.
استفاده از سیم های خاردار در دهه های 1870 و 1880 به طرز چشمگیری افزایش یافته و عوارض جانبی ناگواری را به همراه داشته است. در زمستان های شدید 1885-1886 و 1886-1887 هزاران راس گاو که قادر به شکستن سیم خاردارها "نرده های رانش" برای جلوگیری از گمراهی در جنوب نبودند ، تا حد مرگ منجمد شدند. درگیری بین دامدارانی که می خواستند چراگاه های بدون حصار داشته باشند و کشاورزانی که می خواستند زمین های زراعی حصارکشی شده به جنگ های حصارکشی ، زمین خواری و خشونت تبدیل شود. سرانجام وقتی مشخص شد که با افزایش تعداد انسانها و گاوها ، سیم خاردارها ضروری است ، این درگیری فروکش کرد.
