در جامعه ای که همه از متفاوت بودن فرار می کنند و نمی خواهند حتی برای لحظه ای رنگ خود را با جامعه تغییر دهند؛ متفاوت بودن و متفاوت ماندن جرأت می خواهد. در کلیپ های انگیزشی زیاد می شنویم که می گویند چگونه متفاوت باشیم؛ متمایز باشیم، یا هر جمله ای که این مفهوم را برساند.
اما خب باید بدانید که متمایز بودن سختی های خودش را دارد. جلوی چشم بودن جرأت می خواهد و یک دل قرص که بتواند در این مسیر پای سنگین بر زمین بگذارد.
در یک بیت از اشعار بنده می توان تمام موضوع این مقاله را خلاصه کرد:
گر خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو؛ گر خواهی کمرنگ، پررنگ تر شوی؛ بیخیال جماعت شو
اگر دوست دارید در خصوص موضوعات سبک زندگی علل خصوص نوجوانی مقالات بیشتری بخوانید؛ حتماً به وبسایت تینولایف سر بزنید.
به طور غریزی ما به سمت دیگران کشیده می شویم؛ از آن لحاظ که با شبیه هم ماندن می توانستیم بقای خودمان را حفظ کنیم، ولی خب در عصر حاضر ما نیاز چندانی به بقا و این داستان های عصر حجری نداریم؛ پس چرا هنوز هم تمایل داریم شبیه بقیه باشیم؟ جواب ساده است چون این عادت هنوز هم در ما وجود دارد.
دنیای اطراف ما تغییر کرده است اما مسیر عصبی و DNA ما هنوز تغییر چندانی نکرده است به همین دلیل ما عادت های عصر حجری خود را هنوز هم داریم. در ادامه می خواهیم به چند نکته بپردازیم تا یاد بگیریم چگونه متفاوت باشیم؟
اول از هر چیزی مهم ترین قدم این است که خودت را با تفاوت هایت بپذیری و سعی کنی با وجود متفاوت بودن احساس خوبی داشته باشی. هر چند بیشتر وقت ها تفاوت باعث می شود مسخره شویم؛ یا با ما بد رفتاری شود و بقیه یک جور مزخرفی به ما نگاه کنند اما خب با وجود تمام این ها اول باید نگاهت به خودت را درست کنی. اگر خودت، خودت را قبول نداشته باشی دنیا هم دست به یکی کنند؛ نمی توانند برای تو کاری انجام دهند.
سعنی نکن متفاوت باشی، فقط خود واقعی ات باش! وقتی تلاش می کنی متفاوت باشی؛ در واقع داری کاری را انجام می دهی که فکر می کنی باعث تمایز تو می شود در حالی که علاقه درونی واقعی به آن نداری و این همان کاری است که افراد همرنگ جماعت هم انجام می دهندف منتها به روش متفاوتی این کار را انجام می دهند.
اما چطوری واقعا متفاوت باشیم؟
اگر می خواهی واقعاً متفاوت باشی باید روی تمایلات درونی ات تمرکز کنی بدون اینکه خواسته دور و بری هایت روی این موضوع تاثیر بگذارند. اگر واقعاً دوست داری اسپورت بپوشی و واقعاً هم این تیپ به تو می آید اما به دلیل حرف های بقیه و انتظارات آن ها این کار را نمی کنی داری تمایلات درونی واقعی خودت را نادیده می گیری(اسپرت پوشیدن یک مثال است).
باید به درون خودت برگردی و ببینی دوست داری چه کاری را انجام دهی(با در نظر گرفتن حق و حقوق خودت و بقیه؛ بدون آسیب به حقوق کسی) و در این بین نباید انتظارات بقیه یا حرف و حدیث ها تحت تاثیر قرارت دهند باید تمایلات و علاقه خودت را سر منشاء قرار دهی به این ترتیب آن کاری که دوست داری را انجام می دهی و علاقه واقعی تو باعث ایجاد تفاوت می شود.
داشتن سرگرمی های شخصی برای شما معجزه می کنند. آنها می توانند به شما کمک کنند تا تفاوت های درونی خودتان را بیشتر و بهتر بشناسید و کاری می کنند که همراه با سرگرمی سلامت جسمی و ذهنی بیشتری هم داشته باشید. مثلاً یکی از سرگرمی های شما می تواند پیاده روی در شب با یک دوست باشد؛ به این ترتیب می توانید هم گفتگو کنید و هم یک پیاده روی سوخت و سازتان را هم بیشتر می کند(لازم به گفتن نیست که پیاده روی یک مثال است).
سرگرمی ها چطور به شما کمک می کنند؟
هویت شخصیتی یعنی تفاوتی که شما با بقیه دارید و همه اطرافیان تان هم آن را می بینند. مثلاً در همان مثال بالا اگر پیاده روی و گفتگو با یک دوست سرگرمی شما شود دوستان تان می دانند که اگر شما آن ها را به بیرون دعوت کرده اید منظورتان این است که لباس و کفش مناسب بپوش چون قرار است حسابی پیاده روی کنیم.
یا اگر به کافه رفتن علاقه خاصی دارید می توانید به جای پیاده روی کافه را قرار دهید که البته جای خیلی سالمی در مقایسه با پیاده روی نخواهد بود؛ اما به هر حال خودش یک تفاوت است دیگر.
متفاوت بودن نه تنها اشکالی ندارد، بلکه گروهی از افراد همفکر نیز در آنجا وجود دارند که منتظرند شما را در سرگرمی های مشترک قرار دهند. هنگامی که گروهی را پیدا کردید که به اندازه شما علاقه مند به سرگرمی های شما هستند، متوجه خواهید شد که متفاوت بودن را تقویت می کند!
هیچ چیز شبیه این نیست که احساس کنید در سرگرمی خود حسابی موفق هستید. چه موضوع تمایل به پیاده روی باشد یا یک بازی؛ وقتی در سرگرمی خود حرفه ای می شوید و به نسبت اطرافیان تان بهتر عمل می کنید شما با این مهارت دیده می شوید و البته احساس موفقیت در اینجا حسابی موج می زند و اعتماد بنفس تان هم بیشتر می شود.
اگر تا به حال سعی نکرده ای متفاوت باشی و همیشه همان کسی بوده ای که بقیه خواسته اند وشبیه بقیه بوده ای، سخت است در همان اول متفاوت دیده شوی. بقیه با طرز دیگری به تو نگاه می کنند و قضاوتت می کنند، از تو می خواهند این کار ها را بس کنی و همان فرد قبل شوی، ولی باید ادامه بدهی تا به آن رفتار تو عادت کنند.
قرار نیست هر کجا که رفتی تفاوت هایت را به رخ بقیه بکشی، این کار باعث می شود بیشتر ضربه بخوری و بقیه با چشم بدی به تو نگاه کنند.
بعضی وقت ها واقعاً لازم است که تفاوت هایت را کمی کمرنگ تر نشان دهی ولی اینکار نباید به ارزش ها و هؤیت شخصیتی تو آسیبی برساند. اگر یک چیز برای تو ارزش است باید سر حرفت بمانی و در جای خودش از آن دفاع کنی.
هیچ لزومی ندارد که بثیه از طرز لباس پوشیدن تو خوششان بیاید، هر جور دوست داری لباس بپوش.
بقیه به تو می گویند چه استایلی به تو می آید و چه رنگی بپوشی اما تو نباید به این نصایح گوش دهی، ساعت به دست کن، دستبند بپوش، عینک بزن و رنگ های متنوع بپوش چون چه بخواهی چه نه بقیه قضاوتت می کنند، اما این فقط برای چند ثانیه است بعد از آن می‌روند سراغ زندگی خودشان.
واقعاً به دست آوردن رضایت مردم رسالت و مأموریت زندگی تو نیست.
قرار نیست همه دغدغه و فکر و ذکرت راضی کردن مردم باشد. سعی کن دنبال علاقه خودت بروی و آن کاری را انجام بده که دوست داری.
اما اینکار یک سری دستورالعمل و قاعده دارد که باید آن ها را هم رعایت کنی. تو خق نداری برای لذت و خوشحالی خودت کسی را ناراحت کنی. حق نداری خقوق انسانی کسی را زیر پا بگذاری( در مورد خقوق انسانی یک مقاله هم منتظر می‌کینم).
اگر می خواهی متفاوت باشی، باش ولی این کار یک سری عکس العمل ها را هم از بقیه به دنبال دارد.
ملت کسانی که متفاوت هستن را خیلی دوست ندارند، به همین دلیل کنایه آمیز با تو صحبت می کنند، ولی همرنگ جماعت بودن هم سختی های خودش را دارد؛ پس به تو بستگی دارد که می خواهی سختی کدام شان را تحمل کنی.
متفاوت بودن و حرف و حدث بقیه؛ یا همرنگ جماعت بودن و حسرت نادیده کرفتن خواسته هاس خودت.
