یکی از مشکلاتی که والدین با کودکان دارند، خشم و عصبانیت و لجبازی است که آنها از خود بروز می دهند. اما در روانشناسی رشد این مرحله در واقع یافتن هویت فردی کودک است. کودک در این برهه از زندگی بدنبال یافتن من حقیقی است و تمایل دارد قلمرو خود را مشخص کنید. این اتفاق با مقاومت والدین و سهم خواهی کودک ادامه میابد.
در اغلب موارد والدین ناآگاه با قدرت بیشتری که دارند این میل را سرکوب می کنند و هین عامل باعث بروز مشکلات روانی در بزرگسالی می شود. او می آموزد که در درخواست های خود یا باید برنده شود یا بازنده و به رابطه برد-برد نگاه نمی کند. در پروسه رشد که زیگموند فروید هم به آن اشاره می کند، کودک باید بطور طبیعی چند مرحله را طی کند. پنج مرحله مهم رشد و تکامل کودک
اگر در هریک از این مراحل کودک بخوبی از آن عبور نکند در اصطلاح فروید دچار "فیکسیشن" می شود و در آن زمان فریز می شود و پس از بزرگسالی ددغه آن برهه از زندگی با او می ماند و هرکاری انجام میدهد تا آن را ارضا کند.
حال سئوال پیش می آید که چه کنیم و چگونه این رفتار را در کودک مهار کنیم؟ البته برای پیدا کردن این مراحل و اینکه کودک در کدام مرحله دچار مشکل شده است باید به روانشناس کودک مراجعه کنید. در ادامه به 3 راه مقابله با عصبانیت کودک می پردازیم.
اولین واکنشی که والدین در مقابل کودکان انجام میدهند، وارد شدن به جنگ قدرت است. بطور مثال کودک دوست دارد کارتون تماشا کند ولی پدر دوست دارد فوتبال تماشا کند و این کشمکش باعث می شود بین این دو رقابتی پنهان شکل بگیرد. بنابراین بیاد داشته باشید که شکست دادن کودک در واقع شکست دادن خود است. در این شرایط از جنگ و لجبازی دست بکشید و سعی کنید کودک را به گفتگو و مذاکره دعوت کنید.
از او بخواهید یک زمان مشخص را بگوید که در آن می خواهد به تفریح بپردازد و یک زمان مشخثی هم به شما بدهد. در این شرایط کودک مدیریت زمان را می آموزد. همچنین او از خودخواهی که در مراحل رشد گفته شد دست می کشد و می فهمد همه چیز نمی تواند در خدمت او باشد و باید محدودیت هایی هم در زندگی در نظر گرفت.
در یکی از پیش فرض هایی که در روش nlp به آن می پردازیم این موضوع مورد توجه قرار می گیرد که اگر فردی یک رفتار منفی از خود بروز می دهد، نیتی خیر و سازنده در پشت آن دارد. بطور مثال نیت ناخودآگاه شما در رفتاری مثل ترس از حیوانات این است که شما را محافظت کند. همچنین نیت خیر ذهن شما در خشونت و عصبانیت هم حفاظت از خود است. در واقع فرد عصبانی با این رفتار خود فریاد می زند که به من توجه بیشتری کنید و من ار درک کنید اما چون به شکل نامطلوب بروز داده می شود توسط دیگران طرد می شود.
بنابراین به شکل رفتار کودک توجه نکنید و به نیت و پیامی که پشت آن است توجه کنید. از او بپرسد منظور تو از اینکه فریاد می زنی چیست؟ شاید او در ابتدا مقاومت کند و با لجبازی سعی کند از همکاری با شما سرباز بزند. اما این رفتار بالغانه خود را ادامه دهید و هر بار که او عصبانی میشود از او بپرسید آیا عصبانیت او بخاطر موضوع دیگری است یا مربوط به همین لحظه است؟ او به مرور متوجه می شود خشم ها و کینه ها را حمل نکند و بخاطر بروز یک مشکل در همان لحظه خشم خود را بصورت سالم بروز دهد.
گاهی اوقات برای کنترل پرخاشگری کودک نیاز است به آنها آموزش دهید. کودکان، توانایی ذاتی برای کنترل و مدیریت رفتار خود را ندارند. باید این مهارت، به آنها آموزش داده شود. آموزش خودکنترلی به بچه‌ها، میزان رفتارهای پرخاشگرانه آنها را کاهش میدهد. کودک به راهنمایی والدین نیاز دارد تا بتواند احساسات خود را تحت کنترل داشته باشد و قبل از هر رفتاری، به علت، انگیزه و پیامد آن فکر کند. شما می‌توانید همچنین راه هایی برای مدیریت احساسات به کودک پیشنهاد کنید.
برای نمونه اگر دوستش به او توهین کرده است ۳ راه احتمالی از او بخواهید. مثلا: او را کتک بزند، به او قاطعانه بگوید کارش اشتباه است و حق ندارد دیگر، این گونه صحبت کند و با والدین یا معلم این موضوع را در میان بگذارد. مزایا و معایب هر کدام از این راه‌ها را بررسی کنید و توضیح دهید کم‌کم خودش باید بتواند در مواقعی که عصبانی میشود، کم آسیب‌ترین روش را انتخاب کند.
منبع: سایت سجاد زمانی
