گاهی دوست‌های خیالی بچه‌ها خیلی بیش‌تر از یک دوست واقعا خیالی هستند، شاید ماجرای لیزا و دوست خیالی او مصداق همین موضوع باشد.
«دوست خیالی» پدیده‌ای کاملا روانی و اجتماعی است که در آن دوستی ظاهرا تنها در ذهن فرد شکل می‌گیرد. برای خود فرد که معمولا یک کودک است، این دوستی کاملا حقیقی است، اما وقتی که بقیه‌ی افراد نمی‌توانند این دوست را ببینند، کودک واقعا دلسرد می‌شود. کودکان وقتی بزرگ‌تر می‌شوند، دوستان خیالی خودشان را کنار می‌گذارند، اینکه دوست خیالی خودش می‌رود یا اینکه به مرور فراموش می‌شود را دقیقا نمی‌دانیم.
