هر ارتباطی با سلام یا نوعی تحیت آغاز میشه .
بنابراین سلام میکنم و آرزوی سلامتی دارم برای مخلوقات خداوند.
امروز که اولین نوشته را میگذارم جهان در آشفتگی به سر می بره و این بعمنای این نیست که در گذشته بهتر بود یا در آینده بهتر خواهد بود .
با گذر سالیان عمر به این نتیجه رسیدم امروز جهان اینگونه تعریف شده و برای رسیدن به سعادت باید از میان این دریای پر تلاطم عبور کرد و لحظه ای هست ، موجودات به این سعادت خواهند رسید.
بعضی بعضی دیگر را با خود حمل میکنند و بعضی منتظرند حمل بشوند ، بعضی تندتر میروند و بعضی سرگردانند .
نمی دونم در آینده چه چیزهای بنویسم همین قدر می دونم که مسئولیت نوشته هام فقط در همون لحظه ای که مینوسیم می تونم بپذریم چرا که در رودخانه زندگیم میکنیم و این به این معنا است که جهان لحظه به لحظه نو میشه .
پایان
