کافه آفاق خواننده جوان ایرانی، کسی است که در جامعه سنگ‌سر ایران و گاها سنت زده دست به یک قمار زد.
تا پیش از کاوه آفاق خوانندگان ایرانی بسیاری خود را به عنوان نماینده راک یا راک ایرانی معرفی کردند اما هیچکدام نتوانستند از پس درگیری‌ها، مجوز نگرفتن‌ها، ممیزی شدن‌ها و حواشی مختلف جان سالم به در ببرند به جز دو خواننده نام آشنا؛ یکی از آن دو کاوه آفاق بود.
کاوه بعد از اینکه به این باور رسید که در سبک خودش مسلط شده البوم با قرص ها میرقصد را به تنهایی آماده و روانه بازار کرد، تا مدت ها کسی نامی از او نمیبرد اما رفته رفته صدایش شنیده شد، آلبومش که هنگام انتشار و پیش‌فروش، فروش خوبی داشت (اما نه فوق‌العاده) باز هم فروخت و رفته رفته تک آهنگ هایش در فضای مجازی چرخید (اما نه آنقدر که در هر کوچه پس کوچه ای صدایش را بشنوی)، آنقدر ریز به رشد خودش ادامه داد که سنت گرایان و متعصبان نتوانستند رد محبوبیتش را دنبال کنند و او را خانه نشین کنند (که قبلا چنین کارهایی در حق دیگر خوانندگان راک انجام دادند) و او توانست به قلب مخاطبانش نفوذ کند. این آلبوم در دی ماه 94 عرضه شد، اخیرا بعد از گذشت حدودا دو سال، کاوه در یک برنامه تلوزیونی قطعه عطر تو (که به شخصه عاشق این قطعه‌ام) را اجرا کرد. البته بهمن سال پیش کاوه تیتراژ سریال «شبکه» را هم به سبک خود خواند. حال مقایسه کنید او را با بعضی از خوانندگان که ابتدا در تلوزیون حاضر شدند و بعد از آن محبوب :)
کاوه آفاق با عشق خود به راک موجب محبوبیت آن شد، باعث شد راک در جامعه ایرانی جا افتاده شود و دیگر پیشکسوتان این حوزه همچون کاوه یغمایی به اندازه قدیم درد نکشند. او به دنبال پول یا شهرت نرفت، دنبال عشق خود رفت و این کاریست بس شایسته. کتاب نوشت و با سیاست خود، سیاست را در کارهایش دخیل نکرد. او یک نماد صعود تدریجیست؛ به قدری که بعد از دو و نیم سال از انتشار اولین آلبومش که مورد تحسین بسیاری واقع شد، الآن به شهرت رسیده، و رگ حیاتی راک ایران شده. او یک مرد موفق است.
