یه گهخوریایی هس میگن که تنها هزار و یک غلط کن و صبر نکن کسی بیاد. خب؟ تا اینجا درست ولی لعنتیا یه جاهایی آدم نیاز داره به یه انگیزه بیرونی.
الان من دیگه انگیزه ندارم مثل قبل لاک بزنم، اگه یکی بود که قرار بود ببینمش محض دیدنش براش لاک میزدم. حسم اونقدر قوی نیست که پاشم برای خودم لاک بزنم. عصرش رفتم بیرون ولی انگیزه اونقدر قوی نبود که بازم لاک بزنم. حتی آدمشم مهمه. مهم