بیاین نگاهی کنیم به اینکه چه مسیری طی شده که ما اینجا هستیم، چه چیزهایی می‌دونیم و چه مسیرهایی پیش رو داریم. یه نگاهی هم به ارزش حیات کنیم و اینکه در عین این ارزش، زندگی چقدر می‌تونه بی‌معنی باشه.
عمر جهانی (Universe) که توش هستیم رو حدود ۱۳.۸ میلیارد سال تخمین می‌زنن که ما هیچ درکی از این مدت زمان نداریم و فقط می‌تونیم بگیم که خیلی خیلی سال پیشه. ولی آیا جهان ما پیره؟ برای جواب به این سوال باید به تخمین‌هایی که از آینده جهان زده میشه رجوع کنیم که در ادامه بهش نگاه می‌کنیم.
ما انسان‌های خردمند حدود ۳۰۰ هزار سال پیش تو دنیا تکثیر شدیم که در مقابل عمر جهان و حتی موجودات دیگه، بسیار تازه به دوران رسیده محسوب می‌شیم، با این تفاوت که ما تونستیم جهان اطرافمون رو مورد مطالعه قرار بدیم.
شاید بهترین توضیحی که در حال حاضر برای جهان داشته باشیم فیلدهای کوانتومی باشن. تو این نظریه همه‌ی چیزهای شناخته شده، از جمله ذرات رو در قالب فیلدهای کوانتومی تشریح می‌کنن. این نظریه به خوبی کار میکنه، فقط یه مشکل بزرگ داره. کل چیزی که این نظریه تشریح میکنه حدود ۵٪ از ماهیت جهان رو تشکیل میده. اون ۹۵٪؟ چیزی جز دو اسم ماده تاریک و انرژی تاریک ازشون نمی‌دونیم. ناگفته نمونه که دو تیم به صورت مجزا نتیجه تحقیقاتشون درباره ماده تاریک رو منتشر کردن که هنوز مورد تایید همه نیست.
چیز دیگه‌ای که می‌دونیم اینه که جهان چطور نابود میشه. و برای اینکه ارزش حیات رو درک کنیم کافیه به کل زمانی که جهان امکان حیات رو به موجودات زنده میده رو به نسبت کل عمری که خواهد داشت نگاه کنیم:
با این مقیاس میشه نتیجه گرفت که جهان خیلی هم جوونه و ما بی‌اندازه ناچیز و بی‌معنی هستیم.
ما فاصله زیادی با تکینگی تکنولوژی نداریم. بی‌صبرانه منتظر اون دوران هستم. دورانی که شاید نسل‌های بعد ما بتونن نامیرا زندگی کنن. گرچه نامیرایی در هر قالبی (با علم فعلی) محکوم به شکسته ولی فرصت بیشتری برای پرداختن به سوال‌ها ایجاد میکنه.
پیش‌رو پر از سوال‌ها و مسائل جالبه:
یکی دیگه از چیزهایی که هنوز نمی‌دونیم اینه که چرا هیچ موجود دیگه‌ای روی سیاره‌های دیگه ندیدیم (موجود هوشمند). چیزی بین ۱۰ به توان ۲۲ تا ۱۰ به توان ۲۴ ستاره تو جهان وجود داره، یعنی تقریبا به ازای هر دونه ماسه تو تمام سواحل جهان ۱۰۰۰۰ ستاره وجود داره. ولی همه‌شون شبیه خورشید نیستن و نظرات در این باره متفاوته و بین ۵ الی ۲۰ درصد تخمین زده میشه. با فرض بدترین حالت، حدود ۵۰۰ میلیارد میلیارد ستاره شبه خورشید وجود داره. یک مطالعه میگه حدود ۲۲درصد از این ستاره‌ها یه سیاره شبه زمین به دورشون می‌چرخه. در واقع ما چیزی حدود ۱۰۰ میلیارد میلیارد سیاره شبه زمین داریم. یعنی به ازای هر دونه ماسه ۱۰۰ سیاره شبه زمین. حالا فرض کنیم تنها ۱٪ از این سیاره‌ها توش حیات شکل گرفته باشه که میشه ۱۰ میلیون میلیارد سیاره دارای حیات. اینجا بود که فِرمی به بالای سر خودش نگاه کرد و پرسید:
Where is everybody?
