سلام به همگی! عید قربان و غدیر پساپس (و پیشاپیش) مبارکتون باشه. مسئولین فوتبالمون هم به شیوه خودشون به ما بابت این روزای فرخنده عیدی و تبریک فرستادن؛ به‌سبک خودشون، یه عیدی عادی که غیرعادیش کردن: اعلام تاریخ شروع لیگ برتر. از امروز تا زمان شروع لیگ برتر یه‌سری مطلب کلی درمورد لیگ نوزدهم میذارم که این اولیشه. بنا به مصلحت، بررسی تیم به تیم رو میذارم برای بعد از شروع هفته اول لیگ.
این نکته رو بگم که از نوشتن متن با لحن رسمی و نوشتاری خوشم میاد؛ ولی اینجا نه! تو ویرگول خودمونی بنویسم راحت‌ترم!
خب بریم سر اصل مطلب! درمورد بازیکن خارجی تو لیگ برتر یه تکیه‌کلامی هست که میگه: "بازیکن خارجی هندونه دربسته‌س." کلا عملکرد باشگاه‌های ایرانی تو جذب بازیکن خارجی همیشه یه حالت رندوم داشته. یعنی بگیرنگیر خیلی بالا! می‌پرسید چرا؟ دلایل بسیار مختلفه. یه دلیلش دخالت بالای دلالاس که هممون تا حدی ازش می‌دونیم و... بگذریم! دلیل دوم اقتصاد شکوفای ممکلته که محرومیت باشگاه‌های ایرانی از منابع درآمد طبیعی مثل حق‌پخش، تولیدی پوشاک و غیره اثر این اقتصاد گل&بلبل رو روی تیمای ایرانی بیشتر جلوه میده. در نتیجه، تمایل باشگاه‌ها به جذب گزینه‌های ارزون قیمت و بازیکن آزاد بیشتر میشه. بازیکنایی که چندین ماهه تیم ندارن، اخیرا مصدومیت شدیدی داشتن، اسیر حواشی شدن و به‌شدن افت کردن، و غیره به تیمای ما لینک میشن. دلیل سوم، شرایط خاص کشور از لحاظ اجتماعیه. فقط بحث تفاوت‌های مذهبی- که باعث میشه بازیکنای خارجی بدون خونوادشون بیان ایران، یا خواوادشون تو کشور احساس راحتی نداشته‌باشن- نیست. یه مسئله مهم زبانه؛ که به‌خاطر سطح بالای تحصیلات بازیکنان مملکت، زبانشون عمدتا قوی نیست و وقتی می‌خوان با یه خارجی ارتباط برقرار کنن مثل یه دوست خوبی در جواب ?How are you میگن: Yes. علت‌های دیگری هم وجود دارن. گفتم که این علت‌ها بسیارن.
با این وجود، ما با دیدن تیمای آسیایی دستمون اومده که برای موفقیت تو سطح باشگاهی بین‌المللی و حتی پیشرفت لیگمون نیاز به نیروی خارجی و کلا ارتباط با جهان فوتبال بیرون داریم. حالا آقای م.ت هرچقدر بخوان بگن: "در خود کشور ما از ظرفیت‌های بالایی بهره‌مندیم." دیدیم که رومارینیوی الاتحاد یه‌تنه دفاع ذوب‌آهنو نابودکرد. یا امثال بغداد بونجاح، بافتیبی گومیس، کایو لوکاس و مدحی بن‌عطیه با تیمای ایرانی و غیره چه کردن. از یه‌طرف، با دلار 12هزار تومنی خرید بازیکن خارجی خوب سخت‌تر شده. تازه، دست اون دلالا بازشده که با یه سناریو حتی به باشگاه‌های پرطرفدار مملکت یه بازیکن بنجل بندازن و مدیرام شرایط قابل درک اقتصادی مملکتو علم عثمون کنن. اما با این وجود، روند ورود خارجی باکیفیت به لیگ ایران شیب صعودی داره. باشگاه‌ها به نسبت بضاعتشون دنبال جذب بازیکن خارجی هستن که سطحشون از لیگ برتر بالاتر باشه. خب؛ مقدمه‌چینی بسه دیگه! بریم به‌صورت "تیم‌به‌تیم" به لژیونرهای لیگ نوزدهم نگاهی بندازیم ببینیم چه‌خبره!
همه نگاهای ما به پرسپولیس، استقلال، و تراکتور بود که برای بازیکن خارجی هزینه کنن؛ ولی سپاهان فعلا یه سور به این تیما زده. این شاهکار امیر قلعه‌نویی بود که سه تا خارجی تاپ به لیگ ایران آورد؛ و حالا داره از هر سه‌تاش تو سپاهان استفاده میکنه.
زمان حضورش توی ذوب‌آهن، ژنرال سابق کی‌روس (که خیلی دوست داریم کیروش صداش کنیم!) رو از یه تیم توی سری D برزیل و ولسیانی رو از دینامو تفلیس که یکی از بهترین باشگاه‌های گرجستانه به تیمش اضافه‌کرد. خرید کی‌روس حسابی دردسرساز شد؛ چون اون اصلا شرایط حضور تو لیگ ایران رو نداشت (طبق قوانین بازیکنای خارجی اگه تو دو سال اخیر توی تیم ملی کشورشون یا لیگای معتبر که فدراسیون مشخص کرده تعداد مشخصی بازی انجام ندن نباید باهاشون قرارداد بسته‌بشه)؛ ولی به هر ترتیبی که شده با ریش‌سفیدی اجازه حضورش تو ذوب صادر شد. این مدلی که "آقا قراردادشو بسته دیگه کاریش نمیشه کرد. بذارین بچه بازیشو بکنه." اما کی‌روس خودشو خیلی خوب نشون‌داد و با موفقیتش موجب روی‌آوردن تیمای دیگه به مهاجم سرزن و قدبلند خارجی شد. (چیزی که نمونه‌داخلی خیلی نداره؛ مثل علی قربانی و آرمان رمضانی)
ولسیانی فصل قبل رو تو نساجی گذروند و یکی از بهترین مدافعای لیگ بود. کی‌روس هم که تو سپاهان با 16 گل زده به‌طور مشترک با شیمبا آقای گل شد؛ و الان ارزش ترانسفرمارکتش به 1میلیون یورو رسیده. اما زردوطلایی‌ها یه خرید خوب دیگه هم داشتن: ولادیمیر کومان؛ اولین مجارستانی تاریخ فوتبال ایران. بازیسازی که سابقه بازی تو سمپدوریا و موناکو رو تو کارنامه‌ش داشت و از آداناسپور ترکیه به سپاهان اومد؛ و تو آقای‌گل شدن کی‌روس و آمار جالب‌توجه خط حمله سپاهان نقش خیلی موثری داشت.
سپاهان با کی‌روس و کومان قرارداد یک‌ساله بست. همین موضوع اونا رو برای تمدید با این دو خیلی به دردسر انداخت و باعث‌شد اونا یه بخش خوبی از پیش‌فصل لیگو از دست بدن؛ اما به‌لطف تعویق بی‌سابقه لیگ انتظار آمادگی بالا رو می‌تونیم از همین اول ازشون داشته‌باشیم. خرید ولسیانی هم همون ابتدای لیگ نهایی‌شد تا سهمیه غیرآسیایی نائب‌قهرمان دوره قبل لیگ خیلی زود پر بشه. بعیده سپاهان بخواد یه بازیکن آسیایی به کادر بازیکناش اضافه‌کنه؛ هرچند که آقای تابش احتمالش رو کامل رد نکرده.
برخلاف انتظارات عامه، عملکرد آقای زنوزی تو خرید بازیکن خارجی ورای فاجعه بود. لینکی که ایشون با بریتانیای کبیر زده‌بود پای یه‌مشت خارجی رو به فرودگاه یادگار تبریز بازکرد که الان همشون پی زندگی خودشون رفتن. یان توشاک ولزی (مربی اول فصل قبل تی‌تی‌ها) و پسرش خیلی زود استعفا دادن. هری لی فورستر فصل شروع نشده به ماشین‌سازی تبعید شد؛ و اونجا که بود، به بهونه عروسی خواهرش رفت و دیگه هیچ‌وقت برنگشت. هری لی اروین جلو ذوب‌آهن هتریک کرد، افسرده شد و تو فصل پائیز برگشت خونه‌ش. آنتونی استوکسم خودشو به افسردگی زد و با اروین رفت که برگردوندنش؛ اما ته فصل فرارکرد و رفت آداناسپور. کوین کنستانت که اومدنش به تراکتور خیلی سروصدا به‌پا کرد قراردادش مشروط به این بود که سلامت قلبش تأئید بشه؛ که هیچ‌وقت تأئید نشد. از بین دو سرمربی و هفت بازیکن خارجی که تو تیمای آقای زنوزی بودن، تنها یه بازیکن تو تبریز موندگار شده: یوکیا سوگیتا
شما اگه شنیده‌باشید هم یادتون نمیاد؛ ولی فدراسیون فوتبال ایران و ژاپن قرارداد خواهرخواندگی بستن؛ بدین معنی که هر بازیکن ژاپنی که توی لیگ ایران بازی کنه (ویا برعکس) سهمیه خارجی محسوب نشه! تراکتوری که آسیایی نشد هم می‌تونه از این قانون استفاده‌کنه؛ ولی ظاهرا براشون مهم نیست خیلی. به‌هر‌حال، سوگیتای 26ساله پارسال از دالکورد سوئد (که امسال به سطم دوم سقوط‌کرد) به تراکتور اومد. اون تا حالا برای تیم‌ملی ژاپن بازی نکرده- و بعیده بازی کنه-؛ ولی تو اسپانیا مدتی لژیونر بوده. درخشش سوگی تو تبریز یکم دور از حد انتظارات بوده. اون تو پست وینگر چپ و هافبک پشت مهاجم نمایش‌های خوبی رو برای تراکتور ارائه‌داد؛ و امسالم قراره به روند خوبش ادامه‌بده.
تراکتور دنیزلی تا این‌جای کار یه خارجی دیگه هم گرفته: مازولا (که اسم کاملشو اون بالا نوشتم) که تو هرررر پست هجومی توانایی بازی داره. بازیکن گرون‌قیمتی هست؛ ولی پارسال تو سری بی برزیل کلا یه گل زد! البته هم‌تیمی‌های جدیدش از عملکردش تو تمرینا خیلی تعریف می‌کنن. اگه مصدومیت حزئیش رفع‌شه، هفته اول خواهیم‌دید چطور بازیکنیه این مازولا؛ ولی فعلا اگه تو گوگل سرچ کنید مازولا، براتون عکس روغن سرخ‌کردنی میاره (آتویی که پرشورای تبریزی می‌تونن از الآن از مازولا داشته‌باشن:)) )
و اما سومین خرید تبریزیا که 26 مرداد ازش رونمایی شد؛ ویلیام میمبلا! هافبک بازیساز پرویی که توی تیم چهارم لیگ پرو (از در پشتی) بازی می‌کرد؛ یونیون کومرسیو. بازیکن ثابت بود؛ ولی تو یه تقریباً نیم‌فصل فقط یه گل زد و دو تا پاس‌گل داد. هیچ‌وقت هم پیراهن تیم‌ملی کشورش رو نپوشیده. البته تو لیگ 2018 (از می تا آگوست برگزار شد) با 8 گل زده نفر دوم جدول بود که با توجه به مهاجم نبودنش فوق‌العاده محسوب میشه. باشگاه تراکتور هم با "مارادونای پرویی" خطاب‌کردن میمبلا سر شوخی رو باهاش خیلی زود باز کرده. به هر حال ان شا الله که در مورد این بازیکن 27 ساله حق با تراکتوری‌ها باشه.
ظاهرا لینکای امسال مسئولین تراکتور به لیگ پرو زده شده که در نوع خودش جالبه. ظاهراً چهارمین و آخرین بازیکن خارجی تی‌تی‌ها هم از لیگ پرو میاد؛ برناردو کوئستای آرژانتینی. گرچه شایعات پیرامون پیوستن امانوئل آدبایور معروف به تراکتور هم ضعیف نیستن، بحث خرید مهاجم 30ساله ملگار پرو جدی‌تر به‌نظر می‌رسه. کوئستا زمستان پارسال به ملگار برگشت و یکی از کاپیتان‌های این تیمه. اون تو سه بازی از 12 بازی خودش تو این فصل لیگ پرو هت‌تریک کرده که مهم‌ترینش برابر اسپورت کریستال، تیم دوم لیگ بوده که به‌تنهایی یه سه امتیاز سخت رو برای تیمش که سیزدهم جدوله به ارمغان آورد. الآن هم آقای گل مسابقات باشگاهی پرو محسوب میشه.
درمورد سرخابیا خیلی توضیح نمیدم؛ چون خودتون می‌شناسیدشون؛))
اگه تو ایران یه تیم باشه که به بازیکن خارجی احتیاج چندانی نداشته‌باشه، اون پرسپولیسیه که بیش‌ترین تعداد ملی‌پوش رو تو لیگ داره. لیست بلندبالایی که تو تابستون اسم حسین کنعانی و وحید امیری هم بهشون اضافه شده. اونا تحت مشکلات شدید مالی هستن و از طرفی، جایی برانکو بهشون فشار زیادی آورد و مجبور شدن مقداری هم برای سرمربی جدیدشون، گابریل کالدرون دست به جیب شن. مهاجم نه‌چندان محبوبشون، ماریو بودیمیر، از تیم جدا شد و بعد از برگشتن به کرواسی بارها تیم سابقشو تهدید به شکایت به فیفا سر همون همیشگی (پرداخت مطالبات) کرد. اونا براب نگهداشتن دو تا لژیونر دیگه‌شون، یعنی بشار رسن و بوژیدار رادوشویچ هم حسابی اذیت شدن.
بشار 22ساله که یکی از ستونای رقیب جام‌جهانی ایران، یعنی عراق، هست، خیلی اهل گلزنی نیست. اون بیشتر تکنیک و خلاقیتشو در اختیار تیم قرار میده. سطح بالای بازیش + اخلاق حرفه‌ایش که اونو از خیلی از عراقیای سابق لیگ ایران متمایز میکنه جای شماره 5 ارتش سرخو تو قلب هوادارای تیم خیلی بازکرد. موندن بشار تو پرسپولیس کلی حاشیه به‌همراه داشت؛ ازجمله دروغی که سر تمدید قراردادش تو عید سرهم شد. ولی تهش بشار موند تا با رفع مصدومیت پارسالش به قرمزای تهران کمک کنه برای پوکر قهرمانی.
رادو تنها دروازه‌بان دوم خارجی فوتبال ایرانه که سه‌سال در عین متانت نیمکت‌نشین علی بیرو شد و فقط 18بار توی چارچوب دروازه پرسپولیس وایساد؛ ولی هوادارای سرخ‌دل حساب ویژه‌ای روش باز می‌کنن. انگیزه رادو از موندن تو قهرمان سه‌دوره اخیر لیگ اینه که بعد ترانسفرشدن بیرو- که دیر و زود داره؛ ولی سوخت‌وسوز نداره- گلر اول تیم بشه؛ که این اتفاق شاید لزوما نیفته.
علاوه بر این دو، پرسپولیسیا دنبال جذب یه مهاجم تمام‌کننده بالفطره خارجی هم بودن که پس از کلی کشمکش یکی گیر آوردن! اونا اول کارشون تونستن با نرمین هاسکیچ (آقای گل سابق صربستان) به توافق مالی نرسن و مودیبو مایگا، هم‌بازی سابق کاوه رضایی تو شارلروا رو بیارن ایران تا بعد تست پزشکی متوجه‌بشن که جنس تقلبیه:))) گزینه بعدی گابریل کالدرون برای تقویت خط آتش تیم، جونیور براندائوی 23ساله هست (رسانه‌ها به‌اشتباه گفتن 24). بازیکنی که سال 2018 تو اتلتیکو گویاننسه 9گل زده و الآن تحت قرارداد لودوگورتس بلغارستانه. جونیور تو تیم بلغاری خیلی موفق نبود و زودی پرچ نیمکت شد. ارزش ترانسفرمارکتش هم این اواخر از 1.5 میلیون یورو به زیر 1 میلیون یورو سقوط‌کرد. این که قرارداد قرضیش با پرسپولیس بند خرید اجباری داره یا نه، خبرش که بیاد میگم؛ ولی دست‌مزدش 500هزاردلار خواهدبود.
پسران آبی خیلی زود قید منشا و ایسما، دو خارجی جنجالی فصل قبلشون رو زدن. پاتوسی هم تو امارات تاکسی گرفته‌بود که بره هتلی که علی خطیر توش بود و باهاش برای فصل بعد به توافق برسه؛ ولی وقتی سوار شد دید راننده وینفرد شفره و... :)) طارقم بعد از یه زنجیره پیوسته از قهروآشتی‌ها تو همون سفری که علی خطیر به دوبی داشت تا پاتوسی رو نگه‌داره با معاون ورزشی اسبق آبی‌های پایتخت برای فسخ قرارداد به‌توافق رسید و درنهایت به الاسماعیلیه مصر پیوست. منشا هم رفت عجمان تا جای خالی مامه تیامو پرکنه. ایسما هنوز تیم آینده‌ش مشخص نیست.
آبی‌های تهران تا این‌جای کار تنها یه بازیکن خارجی جذب‌کردن: شیخ دیاباته. مهاجم مالیایی که اخیرا تو بنه‌ونتوی ایتالیا و الامارات امارات آمار گلزنی خوبی داشته. (تو الامارات تعداد گل‌هاش نزدیک به تیام بود.) توی ترانسفرارکت هم ارزش این بازیکن 3 میلیون یورو درج‌شده که خرید بازیکنی با این ارزش تو لیگ برتر ایران بی‌سابقه‌س! (دقت‌کنید که حقوق سالیانه بازیکن به‌مراتب کمتر از این رقمه.) حالا اون می‌خواد یاد و خاطره فونیکه‌سی، گلزن مالیایی سابق نفت آبادانو زنده‌کنه.
خرید بعدی آبی‌ها که قرارداد سالانه 100هزاردلاری‌ش احتمالاً 27 مرداد رسمی بشه، هروویه میلیچ، مدافع چپ سابق ناپولی هست. بازیکنی که سبک بازیش به ووریا غفوری خیلی شبیهه. میلیچ هرچی باشه از گزینه‌های قبلی مدنظر باشگاه مثل درامه و پاولوویچ کارنامه امیدوارکننده‌تری داره. همین که زمستان 2018 به عضویت ناپولی در اومد و شاگرد مائوریتیسو ساری شد یعنی بازیکن قابلیه. نیم‌فصل اخیر ولی توی تیم کروتونه حاضر در سری‌ب ایتالیا بازیکن فیکس نبود و بازی 90دقیقه‌ای خیلی نداشته. توی تیم‌ملی کرواسی هم میلیچ تنها یه‌بار در سال 2014 بازی رسمی انجام‌داده؛ مقدماتی یورو 16، برابر مالت. کامل‌هم بازی‌کرد و کشورش هم 2 صفر رقیب نه‌چندان مطرحش رو برد.
با اعلام رسمی امیرحسین فتحی، مدیرعامل استقلال، در تاریخ 27 مرداد، استقلال یه هافبک بازیساز یا مهاجم سایه خارجی هم به‌خدمت خواهدگرفت که آخرین خریدشون تو این تابستون شلوغ و پرحاشیه خواهدبود.
ذوب‌آهن که تنها نماینده باقی‌مونده تو لیگ قهرمانان آسیای 2019 بود، هر دو بازیکن خارجی خودشو ازدست داد. ماریون سیلوا که مدنظر علیرضا منصوریان نبود؛ و کریستین اوساگونا که علی‌رغم درخشش توی دور گروهی و پلی‌آف و با شاهکاری که مدیران ذوب به‌خرج دادن و باهاش چدماهه بستن، نزدیک به 500هزار دلار برای فصل جدیدش از تیم خواست و چون این مبلغ در توان ذوب نبود، این بازیکن هم از جمع گاندوها خداحافظی‌کرد. ذوب‌آهن برای فصل پیش‌رو دو مدافع نیجریه‌ای به‌خدمت گرفت.
باکر، مدافعی که فصل قبل فیکس تیم القادسیه کویت بود، خرید خوبی به‌نظر می‌رسید؛ ولی تو بازی‌های رفت‌وبرگشت جلوی الاتحاد حتی تو لیست 18نفره سبزهای اصفهان قرارنگرفت تا ذوب با مدافع‌های ایرانیش بره و جلوی ببرهای جده گل‌بارون بشه.
اما ماکالی، فعلا تنها خارجی لیگ برتره که ازش رونمایی شده. اون تو بازی برگشت از اول جلوی الاتحاد به‌میدان رفت؛ به‌لطف مصدومیت احسان پهلوان و ارسلان مطهری تا انتها تو زمین موند؛ و علی‌رغم این که بازیش جای بهتر شدن داشت، گل سوم ذوب رو هم زد. کریسانتوس خودشو مهاجم قلدری نشون داد؛ دقیقاً مثل هم‌وطنش، گادوین منشا. بازیکنی که با سرعت و تنومندیش مدافع‌های رقیبو تو دردسر میندازه؛ ولی مثل منشا تمام‌کننده قهاری نیست.
گاندوهای دوست‌داشتنی قبل بازی‌های یک‌هشتمشون تو آسیا تیمو کامل بستن؛ اما حالا که به الاتحاد باختن و حذف‌شدن، مدیرعامل باشگاه، سعید آذری، گفته که یه خارجی دیگه هم می‌خوایم جذب‌کنیم.
فولادی‌ها از بین لژیونرهای فصل پیشش تاکافومی آکاهوشی، زیه دیاباته، و رافائل مسی رو بیرون‌کرد و فقط آقای گل مشترک فصل قبلش رو نه‌داشت؛ لوسیانو پریرا ملقب به شیمبا. پریرا توی 35سالگی دست به کار بزرگی زد. اون توی 7 بازی آخر فولاد 9 گل زد و ضمن تکرار تجربه شیرین ساسان انصاری تو گلزنی تو n دیدار متوالی برای فولاد، خودشو انداخت وسط رقابت آقای‌گلی که بین کی‌روس و علی علیپور در جریان بود. در نهایت، تعداد گلاشو با کی‌روس برابر کرد. اون تو تمرینات پیش‌فصل فولاد هم خوش‌درخشیده و آماده عرض‌اندام تو نوک خط حمله تیم جواد نکو هست.
و اما دومین خارجی فولاد تو لیگ نوزدهم؛ موسی کولیبالی. موسی که پارسال برای اولین بار تو لیگ برتر کشورمون زیرنظر یه مربی غیر از عبدالله ویسی (تو نفت مسجدسلیمان) بازی‌کرد، به‌خاطر این که تیمش تو منطقه سقوط بود خیلی به‌چشم نمیومد؛ ولی هم‌چنان یه مدافع وسط تنومند و کلاس‌بالا به‌حساب میاد. کولیبالی امسال تنها چند روز بعد از این که با یه برگه و تو دفتر باشگاه نفت MIS عکسگرفت تا سران این تیم ادعا کنن موسی با ما تمدید‌کرده، خیلی شیک و مجلسی با فولاد قراردادشو امضاکرد تا اسم چهارمین تیم ایرانیش رو تو رزومه‌ش بنویسه. موسی کولیبالی و شیخ دیاباته‌ی استقلال دو بازیکن مالیایی این فصل فوتبال ایران خواهندبود.
فولاد ممکن هست که بازیکن خارجی سومی هم بگیره؛ اما ظاهرا جواد نکونام اصرار داره که بازیکن خارجی باید به‌صورت تستی توی تمرینات تیم شرکت‌کنه. این در حالیه که خیلی وقته که بازیکنای خارجی که حاضر میشن بیان تو ایران تست بدن یا نظر سرمربی رو جلب نمی‌کنن، یا تو تیم جدیدشون موفق عمل نمی‌کنن. بازیکن خارجی باکیفیت زیر بار تست‌دادن تو یه باشگاه نمیره و میگه اگه با کارنامه‌م حال می‌کنی با من ببند؛ وگرنه خدانگهدارت.
بعد از سه‌سال همکاری مهدی تارتار و پارس جم پایان‌یافت. جانشین تارتار، فراز کمالوند، با یه گونی خرید و یه طومار از بازیکنای خروجی کل تیمو شخم‌زد که تو مطلبای بعدی ازش خواهم‌نوشت. پارس جم که پارسال هیچ بازیکن خارجی‌ای نداشت، سه تا بازیکن خارجی جذب‌کرد که قبلاً آقافراز باهاشون تو گسترش فولاد کار کرده‌بود.
فرناندو ده‌خسوس که اونو با قهرمانی شگفتی‌آورش با استقلال خوزستان به‌یاد میاریم، تو 35سالگی فصل درخشانی رو با تیم دوم آتازنوزی سپری‌کرد. ده‌خسوس پارسال 8 بار کلین‌شیت کرد تا تیم فصل قبلش صاحب ششمین خط دفاع برتر لیگ هجدهم بشه. اون و مگنو باتیستا، هافبک دفاعی فصل قبل پیکان، از بازیکنای مورد علاقه کمالوند بودن که توی فصل آتی هم نقش به‌سزایی برای بوشهری‌ها ایفا خواهندکرد.
سومین و احتمالا آخرین خارجی این فصل جمی‌ها کاخابر کاکاشویلی هست؛ مدافع گرجستانی که همین تابستون به تیم سابقش ماشین‌سازی برگشت (اون موقع که ماشین‌سازی گسترش فولاد بود کاخا توش بازی می‌کرد.)؛ ولی بعد از شکست سنگین سبزای تبریز جلوی استقلال تو یه دیدار دوستانه به‌همراه پاول ماتیاش (گلر تستی که البته تو تیم ملی قرقیزستان هم بازی میکنه) از اون تیم دیپارت (به‌غلط توی کشور جا افتاده "دیپورت") شد؛ و این اواخر هم به پارس جم پیوست.
نکته جالب تو قرارداد خارجی‌های پارس جنوبی جم اینه که طبق ادعای کمالوند این قراردادا به ریال (و نه دلار/یورو) ثبت شدن. اگه این حرف درست باشه، جمی‌ها سنت‌شکنی بزرگ، مثبت، و نه‌چندان آسونی انجام‌دادن.
به‌لطف شرایط اقتصادی کشور و البته نمایش فوق‌العاده گئورگی ولسیانی، گرجستان به‌عنوان یه بازار ارزون‌قیمت تبدیل به یه هدف جذاب برای تیمای ایرانی شده. گرجستانیایی که زمستون پارسال جذب تیمای ایرانی شدن (روما چاچوآ، لاشا توتادزه، لوکا نوزادزه) حضورشون تو ایران خیلی طول‌نکشید و کیفیت بالایی نداشتن. حالا نوبت کاخا و دو تا گرجستانی جدیده که کشف عبدالله ویسی هستن. ویسی توی استقلال خوزستان هنر خودش تو روکردن لژیونر رو با جذب موسی کولیبالی و فرناندو ده‌خسوس نشون‌داد. همین موضوع ما رو به موفقیت دو خرید جدیدش تو بوشهر دلگرم میکنه.
اولین خرید شاهین عبدالله گواردیولا، ماکسیم ویلیتایای 33ساله‌ای بود که پارسال، تو رقابت‌های مقدماتی چمپیونزلیگ/لیگ اروپا دروازه‌بان دوم و تو لیگ گرجستان تو بازی‌هایی که تو ترکیب تیمش بود، کاپیتان بود. تو جام شهدا نمایشش مورد انتقاد واقع‌شد. کم‌اشتباه نبود. ولی ویسی پاش وایساد و گفت بهش ایمان دارم. جمله جالب دیگه ویسی درمورد ویلیتایا که شندنش خالی از لطف نیست: "ما دنبال گلر بودیم. دروازه‌بان ایرانی از ما 1.5 میلیارد می‌خواست. ما هم رفتیم با 450 میلیون ویلیتایا رو آوردیم."
و اما خرید دوم؛ لوکا گادرانی که تحریریه ورزش‌سه بهش گفته "ولسیانی جدید". مدافع 22ساله‌ی روستاوی که پارسال عضو تیم‌ملی زیر21 گرجستانم بود. البته پارسال لوکا نوزادزه و روما چاچوآ تو شرایطی مشابه با گادرانی به سپیدرود ملحق‌شدن؛ ولی بازیاشون رضایت‌بخش نبودن. ببینیم چه میکنه این گادرانی...
بگل‌گهری که با وینکو بگوویچ قهرمان دسته‌یک شد، این چند وقت به‌طرز عجیبی داره خوب کار میکنه تو خرید بازیکن خارجی. گزینه‌های ارزون‌قیمت و خوش‌کارنامه به‌خوبی توسط باشگاه کشف و جذب میشن. اولین اونا کوین جانی جانسن بوده که تو خبرکزاری‌ها به‌اشتباه اسمش رو جانسون رد کردن. هافبک‌دفاعی سابق تیم‌ملی زیر21 هلند و فاینورد بوده که نیم‌فصل قبل تو سطح دوم فوتبال هلند تو باشگاه میان‌جدولی "کامبور" بازیکن ثابت بوده. سال قبلشم تو نایمخن (تیم سابق علیرضا جهانبخش) برای صعود به اردیویژه می‌جنگید که اونجا بیشتر به‌عنوان یار تعویضی میومد تو زمین. این رزومه خیلی خوبه؛ برای تیمی که تازه لیگ‌برتری شده. البته دو بازین هلندی قبلی تاریخ فوتبال ایران دوران موفقی نداشتن (کالینز جان تو مس سرچشمه، داناوان دیکمن تو نفت) شاید تقدیر برای کوین طور دیگه‌ای رقم‌خورد.
دومین خارجی نماینده کرمان که انتقالش به این تیم تقریباً (و نه کاملاً) نهایی شده جفرسون هست. مهاجم قدبلند برزیلی که سال 2018 توی لیگ بولیوی یکی از برترین گلزن‌ها بوده؛ اما تو سال جدید میلادی تو تیم "مولودیه" مراکش عملکرد خوبی نداشت. با این حال، میشه به موفقیتش توی لیگ برتر امیدوار بود.
با یه باخت دوستانه برابر استقلال، سرمربی ماشین‌سازی (رسول خطیبی) دو تا خارجی جدیدش، کاخابر کاکاشویلی و پاول ماتیاش قرقیزستانی رو دیپارت کرد. از فصل قبل هم، علاوه بر ده‌خسوس که به بوشهر رفت، جای کویتونگو (رفیق صمیمی آنخل گومز منچستر) رو هم به‌علت بی‌انضباطی فرستاد پیش استوکس اینا.
پس از واقعه، خطیبی فقط ادوارد مانشا رو نگه‌داشت؛ مدافع چپ/وسط 23ساله برزیلی که فصل پیش تو تیم مطرح بیرکیرکارا تو لیگ مالت بازیکن ثابت بوده (گرچه تیمش فصل فاجعه‌ای رو سپری‌کرد) و همین فیکس‌بودنش تو حتی لیگ درندشت مالت ما رو امیدوار به درخشش تو لیگ برتر ایران میکنه؛ البته با توجه به سن کمش. مانشا قبلاً بازیکن گوارانی برزیل واقع در سری‌ب این کشور هم بوده؛ ولی خب به‌عنوان یه بازیکن جوان اونجا بهش چندان بازی نرسید.
غیر از مانشا، با خرید آبل کامارای 29ساله هشتمین تیم لیگ مملکت شدن که مهاجم خارجی استفاده میکنه. رسانه‌ها اطلاعات ناقصی از این بازیکن دادن. اسمش رو "عیسی کامرا" ذکر‌کردن؛ که اونور آب بیشتر بهش "آبل" میگن تا عیسی. گفتن 5 تا بازی ملی تو تیم‌ملی گینه داره؛ که البته منظورشون گینه بیسائو بوده. گفتن تو 21 بازی برای جوانان پرتغال 5 گل زده که ما تصحیحش می‌کنیم (8 بازی، 2 گل). توی بلننسس پرتغال عجب دورانی داشت! حتی تو چند دیدار، برای این تیم با بازوبند کاپیتانی داخل زمین شد. (همین دو سال پیش این اتفاقا افتاد.) ولی پارسال سر از پاولودار قزاقستان و الازیگ‌اسپور ترکیه (تو لیگ یک این کشور حضور داره.) درآورد و کلا یه گل تو قزاقستان به‌ثمر رسوند. آبل سال قبلش هم توی لیگ قبرس تونسته جلوی خودشو بگیره و خیلی گل نزنه. امیدوارم گسترش فولاد سابق رو برای سنت‌شکنی و برگشتن به دوران اوجش انتخاب کرده‌باشه.
از اینجا به بعد عکسو فاکتور بگیریم:))
پیکان مگنو باتیستا رو به پارس جم انفاق‌کرد و مارکو ووکسویچ رو که جانشین مهدی شیری شده‌بود حفظ‌کرد.
سایپا تنها خارجیش، ساموئل سارفو رو از قفس آزاد کرد تا این مدافع غنایی خشن راهی الخلیج عربستان بشه؛ تیمی که تو سطح دوم فوتبال سعودی حضور داره.
نفت آبادان هر چهار خارجیش رو به اضافه سرمربی سال قبلش، پائولو سرجیو ازدست داد. شاید برای دراگان اسکوچیچ بخوان بازیکن خارجی بگیرن؛ گرچه تحریم‌های نفتی کار رو برای مدیران باشگاه سخت کرده. مدیرعامل باشگاه هم طی یه مصاحبه جالب گفته: " خارجی‌های که بهشون آفر می‌دیم فکر می‌کنن توی ایران هم مثل عراق جنگه!"
نفت مسجدسلیمان هم بعد از جداشدن موسی کولیبالی ظاهرا به‌فکر خرید دو مهاجم خارجی افتاده.
نساجی هم ظاهرا بعد از پر دادن بازیکنای خارجیش برنامه‌ای برای خرید لژیونر نداره.
پدیده که نماینده شرق ایران تو لیگ قهرمانان آسیای 2020 هست، اواخر سال قبل یه وینگر نیگاراگوئه‌ای به‌اسم چاواریا گرفت که با همون بازیکن تمدید کرد؛ ولی بازیکنای خارجی مدنظر یحیی جذب نشدن. دو تا بازیکن هم تستی به محل تمرین تیم اومدن که رضایت گل‌محمدی رو جلب‌نکردن. سرمربی پدیده گفته که اگه خارجی باکیفیت پیدا کنیم یکی دیگه هم به تیم اضافه می‌کنیم.
تا الان 26 تا بازیکن خارجی توی لیگ نوزدهم حضورشون قطعی شده. تراکتور، استقلال، ذوب‌آهن، و نفت‌ها قطعاً، و پدیده و فولاد شاید خارجی جدید جذب‌کنن. تنها تیمی که از هر 4 سهمیه خودش فول استفاده میکنه تراکتور خواهدبود. نکته جالب دیگه این‌که فقط دو تا بازیکن آسیایی توی لیگ نوزدهم توپ می‌زنن؛ سوگیتا و بشار.
تنها تیم‌هایی که قطعا با یه تیم کاملاً تولید داخل پا به دوره جدید مسابقات فوتبال داخلی می‌ذارن، نساجی و سایپا خواهندبود. البته سایپا شرایطش خاصه و اگه حتی بنده حقیر همین‌جا بگم سایپا شاید لژیونر جذب‌کنه، 3 میلیون میره رو قیمت پراید.
این پست مکررا ویرایش و آپدیت میشه؛ تا زمان پایان نقل‌وانتقالات تابستونی.هر خبری که شد، اینجا کار می‌کنیم. + یه‌سری اشتباه تایپی ریز که به بزرگواری خودتون ببخشید؛ ولی پیداشون کنم، ویراستاری میشن.
