بی‌شک در جامعه‌ی ما، صحبت و آموزش، پیرامون اجزای جنسی بدن زن، به شکل منحصر به فردی تابو ست و بی‌حیایی تعبیر می‌گردد. این در حالی ست که در باور عمومی آلت تناسلی مردان به نوعی نشان از مردانگی و قدرت آنها است و از کودکی پسران با عباراتی همچون «شمبول طلا» مورد خطاب قرار گرفته و از آلت تناسلی آنها با عناوینی چون «اعتبار»، «معامله»، «دول»، «شمبول»، «شوشول» و... یاد می‌کنند تا جایی که این عبارات جایگاه خود را در ادبیات عامه باز کرده و جامعه قبحی در به کار بردن آنها نمی‌بیند. از طرفی ختنه کردن با جشنی همراه است که پنهان‌کاری و خجالتی در کار نیست.
اما مطلقاً واژه‌ای برای خطاب قرار دادن اندام جنسی زنانه تعریف نشده است. دختران ما در فضایی رشد می‌کنند که گویی آلت جنسی ندارند و نزدیک‌ترین تعریف برای آنها «شرمگاهی» است که به تعریف نمایانگر آن است که در آن ناحیه چیزی برای شرمگین بودن و پنهان کردن وجود دارد. عروسک‌ها و اسباب‌بازی‌هایی که برای دختران تولید می‌شود (باربی) بدون آلت تناسلی هستند یا در بهترین حالت تصویری از بیرون آن نمایش داده می‌شود و شاید اولین برخورد و صحبت دختران در مورد آلت تناسلیشان در اولین دوره‌ی قاعدگی و صرفاً در مورد کارکرد رحم و آمادگی بدن برای بارداری است.
اما در مورد اجزای بیرونی آن، شکل و شمایل و کارکرد اجزا سخنی به میان نیامده است. نکته‌ی حائز اهمیت این است که عدم وجود آموزش و گفت و گوی مناسب در مورد شکل و کارکرد اندام‌های جنسی باعث حذف این فرایند نخواهد شد چرا که افراد از طریق اینترنت و رسانه‌ها با دیدن تصاویر و فیلم‌ها حداقل کنجکاوی خود را در این زمینه ارضاء می‌کنند و به دلیل ترس از قضاوت جامعه و نبود موارد آموزشی جایگزین قدرت تحلیل و تفسیر در مورد تصاویر و فیلم‌ها را نخواهند داشت. در شرایط امروز ما با وجود الگوهای اشتباه، تصاویر فتوشاپ شده که از هزاران فیلتر کمپانی‌های بزرگ مد و صنعت پورنوگرافی عبور می‌کنند، مگر چیزی جز یک تصویر فانتزی و مخدوش از آلت تناسلی به دست ما میرسد؟
طبق آمار از سال 2000 تا سال 2013 تعداد عمل زیبایی لابیا پلاستی در دنیا با رشدی سیصد درصد مواجه شده و بین سالهای 2014 و 2015 تا 80 درصد بین دختران جوان افزایش داشته است. این آمار تنها مختص زنانی نیست که از شکل لابیا خود ناراضی‌اند، بلکه دختران نه ساله هم در مورد شکل لابیای خود نگران هستند و فکر می‌کنند اندام تناسلی آنها به قدر کافی زیبا نیست و به سمت عمل لابیاپلاستی کشیده میشوند.طبق آمار دختران زیر 18 سال تنها 2 درصد از جامعه‌ی آماری عمل‌های جراحی زیبایی را شامل میشوند، در مورد عمل لابیاپلاستی این آمار تا 5 درصد گزارش شده است.
درجامعه ای که زنان را به بدن آنها خلاصه میکند و انتظار میرود که مطابق با ستاره های هالیوودی و پورن استارها بدن خود را تغییر دهند، تصویر بد بدنی پدیده ای عادیست. میزان جراحی لابیاپلاستی در ایران به سرعت رو به افزایش است. بسیاری از زنان و دخترانی که به سمت این عمل جراحی کشیده میشوند، شکل لابیای خود را غیرمتعارف و زشت میپندارند. نگرانی این دسته از زنان فراتر از حس خودشان نسبت به بدنشان است و بیشتر از این نگران قضاوت پارتنرشان در مورد آلت تناسلیشان هستند. تعدادی از زنان بر این باورند که لابیای بزرگ نشان دهنده ی بیماری خاصی در آنهاست و عده ای نیز از تصور پارتنرشان در مورد اینکه روابط جنسی متعدد یا خودارضایی های بیش از حد داشته اند صحبت میکردند.
تصویر بد بدنی به خودی خود بر روی اعتماد به نفس، رضایت از خود و کیفیت رابطه ی جنسی اثرگذار است حال ترکیب آن را با شرم و حیا و تصورات اشتباه در مورد اشکال لابیا و خرافات تصور کنید.
اصلاح این تفکرات تنها از راه آموزش امکان پذیر است. با نشان دادن اشکال مختلف لابیا و توضیح و تصحیح کارکرد آن به دختران و زنان میتوان میزان نارضایتی از شکل آن و جراحی لابیاپلاستی را که عوارض جبران ناپذیری مثل از بین رفتن حس جنسی در ناحیه آلت، کشش و درد کاهش داد.
