کاش میشد فارغ از دنیا به حال خود رسید ، کاش میشد غم را فراموش کرد و بی وقفه خندید ، کاش میشد خود را دیوانه ای پنداشت که نمی فهمد ، کاش میشد دیوانه وار مشغول محبوب خویش بود ، کاش پول اهمیتی نداشت ، کاش کسی به کار کسی کار نداشت ...
اما حیف
حیف که من از حال خود بی خبرم . حیف که این غم گاه بی گاه مرا می بلعد. حیف که تظاهر به انتها می رسد .حیف که محبوب را از معشوق می گیرند.حیف که پول هدف زندگی است .حیف که اینان رهایم نمی کنند
نمی شود. به حال این خویش تنها باید گریست .
۰۳.۰۳.۰۴
