در مسیر تافل، از کمک‌کننده‌ترین راهنمایی‌ها، تجربیاتِ آزمون کسایی بود که قبلا این راه رو رفته بودند. وقتی خودم برای امتحان آماده می‌شدم، یکی از تجربیات نفراتی که نمره‌ی معمولی حوالی 87 گرفته بود، برای من بسیار امیدبخش و کمک‌کننده بود. تا قبل از اون، بیشتر تجربیات نفراتی موجود بود که نمره بالایی (بالای 100) داشتند. این شد که تصمیم گرفتم از تجربه معمولی خودم که نمره معمولی 92(L:26, R:23, S:24, W:19) گرفتم بنویسم، شاید به درد کسی بخورد.
پی‌نوشت1: در این مقاله سعی می‌کنم به شما اطلاعاتی رو بدم که خودتون بتونید درباره مسیرتون تصمیم بگیرید.
پی‌نوشت2: منظور از آیلتس در مقاله زیر، آیلتس آکادمیکه و منظور از تافل TOEFL iBT.
به نظر می‌رسه که این سوال جواب سر راستی نداره!
برای رسیدن به جواب برای شخص شما، توصیه میشه با ساختار هر دو آزمون آشنا بشید و اونی رو انتخاب کنید که بیشتر با ساختارش راحت هستید و در نظر داشته باشید که هر کدام از آزمون‌ها مزایا و معایب خودشون رو دارند. مثلا در تافل تقریبا در تمام بخش‌ها به جز ریدینگ، مهارت شنیداری شما هم سنجیده میشه، پس اگر این مهارت پاشنه آشیل‌تونه، تافل برای شماست. یا اگر صحبت کردن رودررو با یک نفر برای بخش اسپیکینگ، برات استرس‌زا است، در انتخاب آزمون آیلتس بهتره وسواس بیشتری به خرج بدی.
جواب این سوال بستگی به فاصله سطح فعلی زبان شما با سطح نمره مطلوب‌تون داره. اگر فقط می‌خواهید نمره سطح خودتون رو بگیرید، برای آشنایی با فرمت امتحان و کسب آمادگی، بیشتر از 2 ماه احتیاج نیست ولی اگر نمره سطح بالاتر را می‌خواهید باید اول سطح زبان عمومی‌تون رو بالا ببرید و بعد برای امتحان مطالعه کنید (البته که وحی منزل نیست! کسایی بودند که شروع کردند برای امتحان قوی خوندن و سعی کردند کم و کاستی‌های زبان عمومی‌شون رو در راستای امتحان بهتر کنند و نمره بسیار خوبی هم گرفتند ولی اونطور که از جوانب امر پیداست، برای امتحان زمان زیادی رو صرف کردند که احتمالا این زمان بیشتر برای بالا بردن سطح زبان‌شون بوده و نه آمادگی برای امتحان). برای بالا رفتن هر سطح CEFR، به طور متوسط بین 6 تا 9 ماه زمان لازمه. بعد از رسیدن به سطح مطلوب، با صرف حدود 2 ماه زمان برای آمادگی آزمون، با احتمال خیلی زیاد، به نمره سطح خودتون دست پیدا خواهید کرد.
پی‌نوشت 3: برای آشنایی بیشتر با فرمت آزمون، ویدیوهای یوتوب کمک‌کننده است.
پی‌نوشت 4: اگر هدف‌تون نمره بالا 100 در امتحان تافل هست و یا قصد آشنایی با فرمت آزمون رو دارید، خوندن این مقاله خالی از لطف نیست.
بعدا نوشت: برای درک بهتر نمره سطح‌تون، این مقاله از وبسایت شرکت برگزارکننده تافل (ETS) رو از دست ندید.
چندتا سوال هست که باید از خودتون بپرسید. سطح زبان‌تون در چه حدیه؟ آیا در حدی هست که خودتون بخواهید از منابع موجود به درستی استفاده کنید؟ آیا به اندازه کافی انگیزه دارید که در مسیر تعهدتون رو به برنامه حفظ کنید؟ همیشه در نظر داشته باشید که خودخوانی، ریسک‌های زیادی داره، از جمله دلسرد شدن در مسیر. اگر زمان و امکاناتش رو دارید، با کلاس و استاد پیش رفتن، مزیت‌هاش بی‌شماره ولی اگر به هر دلیلی دسترسی ندارید، خودخوانی، همیشه، گزینه روی میز شما خواهد بود.
هر زمان که مجبور شدید :) و فراموش نکنید که این امتحان 2 سال اعتبار داره.
ولی در نظر داشته باشید که به نظر نمیاد منتظر شرایط ایده‌آل شدن، کمکی کنه. نتیجتا اگر امتحان دادن رو مثل یک هدف ببینید و برای رسیدن به اون اقدام کنید، بدون در نظر گرفتن شرایط حال حاضرتون. در واقع مهم نیست چه سطحی دارید، زبان خواندن رو شروع کنید، قدم در راه بذارید و بذارید که مسیر شما رو راهنمایی کنه.
اگر در این مسیر استاد، منتور، ساپورت گروپ و یا هر نور هدایتی دارید، در زمان کوتاه‌تری می‌تونید این مسیر رو برید ولی نداشتن این‌ها به معنای نشدن نیست.
اگر با استاد و کلاس پیش می‌روید که جواب این سوال مشخص است، در غیر این صورت گروه‌های تلگرامی که افراد هم‌هدف با شما در آن‌جا پیدا می‌شوند، کمک‌کننده است.
گروه تلگرامی برای بخش Listening و Reading که به من خیلی کمک کردند.
گروه تلگرامی برای بخش Speaking و Writing که به من خیلی کمک کردند.
در این کانال‌ها می‌تونید تجربیات آزمون بیشتری بخونید که دوستانه توصیه می‌کنم قبل از شروع برای برنامه‌ریزی آزمون این کار رو انجام بدید.
منابع لغت:
برای این قسمت من فقط از اپ Memrise استفاده کردم و واقعا راضی بودم. در پایین لینک کرس‌هایی که خودم استفاده کردم رو می‌ذارم.
لغات TPO (بی‌نظیر و تاثیرگذار)
مجموعه معروف 504
Barron's essential words for TOEFL
و اینجا هم لینک صفحه من در ممرایز هست. منابع بیشتری اونجا وجود داره که متناسب با سلیقه‌تون می‌تونید درباره خواندن یا نخواندن‌شون تصمیم بگیرید ولی من برای امتحان همین 3 تا رو خواندم.
منبع برای باقی قسمت‌ها:
آزمون‌ها TPO و تحلیل این آزمون‌ها. تجربه شخصی من توی این حوزه خیلی غنی نیست با توجه به زمان کمی که برای امتحان خواندم ولی برای تحلیل آزمون و روش‌هاش حتما سرچ کنید و تست کنید چرا که با آزمون و خطا روش مورد علاقه خودتون که برای شما نتیجه می‌ده رو پیدا خواهید کرد.
از سال 2020 جسته و گریخته هر چند وقت یکبار خروش می‌کردم که برای تافل خودخوان، درس بخوانم ولی چون ددلاین نداشتم (آزمون رو ثبت‌نام نمی‌کردم) پروژه با شکست مواجه می‌شد. بار آخر آزمون رو برای 5 ژانویه 2022 ثبت نام کردم و از زمان ثبت نام تا روز آزمون حدود 7 هفته وقت داشتم. منابع لغت رو که قبلا خوانده بودم، مرور کردم و فهمیدم تقریبا همه چیز از خاطرم رفته، خیلی فشرده دو منبع 504 و Barron's رو مرور کردم و بیشتر وقتم رو برای لغات TPO گذاشتم و تا روز آزمون حدود 70 درصد لغاتش رو مرور کردم که بسیار سرمایه‌گذاری پر سودی بود.
برای Reading و Listening راهی جز تمرین و تکرار نبود، اول بدون زمان و در هفته‌های نزدیک به امتحان در زمان تست‌های TPO رو می‌زدم.
پی‌نوشت 4: قبل از اینکه برای تافل بخونم، زبان بخشی از زندگی من بود و روزانه پادکست و کتاب انگلیسی گوش می‌کردم و مقالات و کتاب‌های مربوط به حوزه کاریم رو تا جای ممکن به انگلیسی می‌خواندم. در ادامه راهنمای تماس بیشتر با زبان انگلیسی که برای من نتیجه داده رو برای‌تون می‌نویسم.
تقریبا میشه گفت جذاب‌ترین بخش امتحان Writing هست. برای تمرین این بخش، از نمونه رایتینگ‌های بچه‌هایی که نمره بالایی در آزمون گرفته بودند استفاده می‌کردم و جملات و یا دلایلی که برام جالب بود رو هایلایت می‌کردم و مرور می‌کردم و سعی می‌کردم تا جای ممکن داخل انشاهام بنویسم. اگر به عقب برگردم، حتما برای تصحیح رایتینگ‌هام هزینه می‌کنم، چون کامنت‌هایی که می‌گیریم از خود رایتینگ نوشتن مهم‌تره.
بخش Speaking: قبل از شروع مطالعه برای تافل، میشه گفت که تقریبا Fluent بودم و سطح زبان B2 داشتم و برای آزمون کار خاصی نکردم. صرفا برای خودم تمپلیت نوشتم (اگر می‌خواهید تافل بدید، این واژه زیاد به گوش‌تون خواهد خورد. در ادامه توضیحات بیشتری در این باره می‌نویسم) و سعی کردم تمرین کنم که در زمان بتونم به سوالات جواب بدم.
پی‌نوشت 5: تصمیم گرفتن راجع به نخوندن یه سری منابع، دقیقا به اندازه تصمیم گرفتن برای خواندن یه سری منابع مهمه، به بیان دیگه، به جای اینکه چندین منبع بخونید، به منابعی که می‌خونید مسلط بشید. (نظر شخصی)
مهم نیست چه چیزی، فقط بخونید و بنویسید و گوش بدید و سعی کنید خودتون رو تا حد ممکن در تماس با زبان انگلیسی قرار بدید. پادکست، کتاب، موسیقی، مقاله‌ای کوتاه و یا ویدیوهای یوتوب، گزینه‌های مناسبی هستند. یک دختر روس که خودش زبان رو به صورت خودخوان یادگرفته، کانال یوتوبی داره که از تجربیات خودش میگه. داخل ویدیوهاش، محتواهای خوبی میشه درباره همین موضوع پیدا کرد. لینک کانال لینگومارینا
تمپلیت چیه؟ قالبی ثابتی هست که شما برای پاسخ دادن به سوالات بخش Speaking و Writing از اون استفاده می‌کنید.
قبل از اینکه راجع به مزایا و معایب تمپلیت بحث کنیم باید با روش نمره‌دهی ETS (شرکت برگزارکننده آزمون تافل) آشنا شیم. ETS بخش‌های Speaking و Writing رو در یک شبکه غیرمتمرکز از چند تصحیح‌کننده صحیح می‌کنه و یک بار هم انشا و یا صدای شما توسط کامپیوتر آنالیز و نمرده‌دهی میشه. (در طول مطالعه برای امتحان، وبسایت ETS دوست خوب شماست و اطلاعات خوبی بهتون می‌ده)
به نظر شخص من، استفاده کردن از تمپلیت مزایاش از تعداد انگشتان دو دست بیشتره و اکیدا توصیه می‌کنم از این امکان بهره ببرید، اما مراقب باشید!
❌ گفته میشه اگر ESL متوجه بشه شما از تمپلیت استفاده کردید، نمره پایینی بهتون می‌ده! (متوجه شدنش هم احتمالا به این شکل هست که اگر تعداد زیادی از آزمون‌دهنده‌ها جملات ثابتی استفاده کنند، ETS متوجه میشه تمام این نفرات جملاتی رو از پیش حفظ کردند.)
پس تمپلیت‌هاتون رو برای خودتون شخصی کنید و حفظ کنید و بدون دغدغه در امتحان ازشون استفاده کنید.
فقط کافیه هر چیزی که یاد می‌گیرید رو داخل یه دفتر بنویسید و به زور داخل هر چیزی که می‌گید یا می‌نویسید بچپونید. اولش ممکنه که یکم مصنوعی به نظر بیاد ولی in the long run فرم زیبایی به نوشتار و گفتارتون می‌ده.
این سوال شبیه سوال «یک کیلو پنبه سنگین‌تره یا یک کیلو آهن»ه. هر دو امتحان سطح زبان شما رو می‌سنجن ولی در دو مقیاس نمره‌دهی متفاوت که اتفاقا قابل تبدیل به هم هستند.
قبل از تصمیم درباره نوع امتحان، شاید بد نباشه سایت دانشگاه‌های هدف احتمالی‌تون رو چک کنید تا مطمئن بشید چه امتحانی و با چه نمره‌ای را از شما قبول می‌کنند ولی غالب دانشگاه‌ها در بیشتر کشورها هر دو امتحان رو قبول دارند.
هیچ قانون مشخصی نداره، ماک یک امتحان شبیه‌ساز هست ولی تعهدی نداده که شبیه آزمون باشه! حتی گاهی استاندارد هم نیست.
تجربه شخصی من میگه که ماک دادن، خوبه ولی در فاصله منطقی از امتحان. حدود 2-3 هفته قبل از امتحان و نه با هدف اینکه ببینیم نمره‌مون چقدر میشه بلکه برای اینکه خودمون و باگ‌های احتمالی‌مون رو قبل از امتحان باهاش مواجه بشیم و از بروزش سر امتحان خودداری کنیم.
من هم یک دفعه ماک دادم در مرکز اندیشه معین. مرکز خوب و منظمی بود و در استراحت بین امتحان، توضیحات خیلی خوبی درباره امتحان بهمون دادند.
پی‌نوشت آخر: این مقاله به مرور ادیت و چکش‌کاری میشه به امید اینکه به کار آدمای بیشتری بخوره. تمام قد شنوای نظرات شما هستم.
