برای رساندن بسته می‌توان به راه‌های مختلفی متوسل شد. در چنین مواقعی وسیله مهم نیست و تنها هدف است که برای فرستنده اهمیت دارد؛ یعنی همان تفکر معروف آقای ماکیاولی در مورد پیک و انواع پیک هم صدق می‌کند. خیلی مهم است که اعتبار فرستنده پیش گیرنده حفظ شود؛ بنابراین پیک باید در همان زمانی که تعهد کرده است، بسته را به دست مشتری نهایی برساند. خارجی‌ها در این زمینه خیلی پیشرو هستند و به هر دری می‌زنند تا سر قول و قراری که با مشتری گذاشته‌اند بمانند. ما در ایران کمی محدودتر هستیم و تنها از پیک موتوری و وانت‌بار برای ارسال بسته استفاده می‌کنیم. گاهی هم کامیون‌های شرکت پست را در خیابان‌ها می‌بینیم که برای جابجایی بارهای بین شهری می‌آیند و می‌روند. ولی مگر در کشورهای دیگر چه اتفاقی می‌افتد؟ چه کسی و با چه وسیله‌ای کار رساندن بسته را انجام می‌دهد؟ بیایید با هم به انواع پیک برای ارسال بسته نگاهی داشته باشیم.
ارسال بسته‌های شما در سریع‌ترین زمان ممکن؛ از اینجا وارد شوید
یکی از ساده‌ترین و ابتدایی‌ترین کارهایی که می‌توان برای به بلوغ رساندن سیستم پیکی انجام داد، سپردن بسته‌ها به دست افراد پیاده است. بله تعجب نکنید! دقیقا از افراد پیاده‌ای که در خیابان‌های شهر راه می‌روند، صحبت می‌کنیم. بر خلاف چیزی که تصور می‌کنید، پیک پیاده برای مسیرهای کوتاه خیلی خوب جواب می‌دهد و می‌توان از آن برای رساندن بسته‌های کوچکی مثل پاکت نامه و مجلات استفاده کرد. خیلی از افراد هستند که در پیاده‌روی و دویدن استقامت خوبی دارند و می‌توانند ساعت‌ها پیاده‌روی کنند. به‌کارگیری پیک پیاده برای انتقال بسته‌ها می‌تواند نقش مهمی در اشتغال‌زایی داشته باشد و موانع موجود بر سر راه شروع به کار جوان‌ها را از میان بردارد. شوخی نمی‌کنیم؛ وقتی یک جوان بدون داشتن وسیله‌ی نقلیه و تنها با استفاده از قدرت بدنی و پاهایش می‌تواند پول دربیاورد، چرا این کار را نکند؟ یک پیک پیاده تنها با در اختیار داشتن یک کوله‌پشتی می‌تواند کارش را شروع کند. به‌کارگیری چنین پیکی برای مسافت‌های کوتاه، هزینه‌ی تمام‌شده‌ی کمتری از سایر انواع پیک خواهد داشت.
منظور از اسکوتر همان چیزی است که با آمدن فصل تابستان در پارک‌ها و پیاده‌روها زیاد دیده می‌شود. همان وسیله‌ای که معمولا کودکان از آن برای تفریح استفاده می‌کنند، حالا در نقش وسیله‌ی حمل و نقل به کار می‌رود. اگر یادتان باشد، یک نوع اسکوتر قدیمی هم داشتیم که باید مثل اسکیت برد از آن استفاده می‌کردید. از همان اسکوترهایی که فرمانی شبیه به فرمان دوچرخه داشت و با آن می‌توانستید کار کنترل مسیر را در دست بگیرید. یک نوع اسکوتر جدید هم در بازار وجود دارد که به اسم اسکوتر برقی معروف است. اسکوترهای برقی باتری‌های قابل شارژ دارند و با وصل شدن به برق شهری، انرژی مورد نیاز برای حرکت کردن را به دست می‌آورند. یک پیک مجهز به اسکوتر برقی می‌تواند تنها با حرکت دادن بدن‌اش به جلو و عقب، اسکوتر را کنترل کند. اسکوترهای برقی یکی از وسیله‌های جذاب به عنوان وسیله‌ی زیرپای پیک‌ها هستند. پیک اسکوتری هم بسته‌های ارسالی را درون یک کوله‌پشتی با خود حمل می‌کند و یکی از انواع پیک مدرن به شمار می‌آید.
همان‌طور که متوجه شده‌اید، با جلو رفتن در این لیست شاهد روند پیشرفت وسیله‌ی زیرپای پیک‌ها هستیم. پیک دوچرخه‌سوار یک مرحله پیشرفت برای پیک‌ها به شمار می‌آید و می‌تواند سرعت بیشتری را در ارسال بسته‌ها به همراه داشته باشد. به هر حال دوچرخه‌ها تایر بزرگی دارند و می‌توانند تاثیر مشهودی روی سرعت ارسال بسته داشته باشند. پیک دوچرخه‌سوار هم مثل دو مورد قبلی از کوله‌پشتی استفاده می‌کند و برای خیابان‌های شلوغ شهرهای پرجمعیت، گزینه‌ی بسیار خوبی محسوب می‌شود. گاهی هم دیده می‌شود که پیک دوچرخه‌سوار با استفاده از ترک‌بند، یک باکس را در قسمت عقبی دوچرخه نصب می‌کند و بسته‌ها را درون آن قرار می‌دهد. دوچرخه‌سوارها باید با رعایت کردن کامل نکات ایمنی وارد کار پیک شوند و حتما از کلاه ایمنی برای شروع به کار استفاده کنند. به هر حال دوچرخه وسیله سبکی است و به راحتی می‌تواند از مسیر منحرف شود. در ادامه با مهم‌ترین نوع از انواع پیک آشنا می‌شویم.
پیک موتوری معروف‌ترین و شناخته‌شده‌ترین نوع پیک در ایران است. تی نکست هم در ناوگان خود تنها از پیک موتوری استفاده می‌کند. البته همان‌طور که تا حالا متوجه شده‌اید، این نوع پیک تنها انتخاب موجود در کشورهای مدرن نیست و انواع دیگری از پیک برای کسب عنوان محبوب‌ترین نوع آن با هم رقابت می‌کنند. پیک موتوری سرعت خوبی دارد و می‌تواند از پس ترافیک شهرهای شلوغ بربیاید. پیک موتوری آن‌قدر شغل گسترده و محبوبی است و آن‌قدر خوب می‌تواند ترافیک را دور بزند که حالا پیک‌های موتوری علاوه بر جابه‌جایی بار، افراد را هم جابجا می‌کنند؛ به وجود آمدن اصطلاحی به نام تاکسی موتوری نیز از همین‌جا نشات گرفته است.
در گذار از دوچرخه به موتور، مخزن حمل بار پیک‌ها هم سر و شکل رسمی‌تری به خودش می‌گیرد. حالا دیگر پیک مجبور به استفاده از کوله‌پشتی نیست و می‌تواند از یک باکس شکیل در پشت موتورسیکلت خود استفاده کند. استفاده از باکس پیک موتوری، هم امنیت بسته‌های ارسالی را افزایش می‌دهد و هم به پیک موتوری کمک می‌کند تا تمام حواس‌اش را روی کنترل وسیله‌ی نقلیه متمرکز کند. سرعت بالای پیک موتوری، آن را به یک وسیله‌ی مناسب برای تحویل دادن انواع بسته و البته غذا تبدیل می‌کند. غذا باید به صورت گرم به دست مشتری برسد و هیچ‌گونه عذر و بهانه‌ای برای تحویل دادن غذای ازدهن‌افتاده پذیرفته نیست.
حالا که مزایای پیک موتوری را برشمردیم، بد نیست کمی درباره‌ی معایب آن هم صحبت کنیم. کسانی که به عنوان پیک موتوری کار می‌کنند، باید هزینه‌ای را به عنوان هزینه سوخت و هزینه تعمیر موتور سیکلت هم در نظر بگیرند؛ هزینه‌ای که در دوچرخه و اسکوتر وجود ندارد. به علاوه شما به عنوان یک پیک موتوری باید تمام توان‌تان را به کار بگیرید تا تصادف نکنید. هر تصادف علاوه بر زیان‌هایی که به وسیله‌ی نقلیه‌ی شما می‌رساند، می‌تواند منجر به آسیب‌های جانی شود و برخی از این آسیب‌ها عواقب جبران‌ناپذیری برای پیک موتوری دارند. استفاده از کلاه کاسکت و رعایت کردن سرعت مطمئن رانندگی در هنگام موتورسواری واقعا واجب است.
پیک وانتی وسیله‌ای است که برای جابه‌جایی بارهای حجیم به کار می‌رود. همان‌طور که پیدا است، یک وانت‌بار فضای به مراتب بیشتری در اختیار شما قرار می‌دهد و همین موضوع باعث می‌شود تا بتوانید بسته‌های خیلی بزرگ را به مقصد مورد نظرتان انتقال دهید. به عنوان مثال شما هرگز نمی‌توانید یک یخچال فریزر سایدبای‌ساید را با موتورسیکلت جابه‌جا کنید؛ اما با استفاده از یک پیکان‌بار یا نیسان به راحتی می‌توانید چنین کاری را انجام دهید. وانت‌بار از نظر هزینه گران‌تر از سایر انواع پیک است و سرعت کمتری هم دارد. اما به دلیل کارهایی که می‌توانید با آن انجام دهید، ناچار هستید استفاده از آن را قبول کنید. پیک وانتی هم مثل پیک موتوری از آن مشاغلی است که همواره بازار کار دارد و هیچ‌وقت از بورس نمی‌افتد. خوبی‌اش هم در این است که نیاز به باکس و کلاه کاسکت و موارد اضافه ندارد. خودتان هستید و وانتی که زیرپایتان قرار دارد. تنها باید تعدادی پتوی از کارافتاده و تعدادی بند و تسمه برای مهار کردن بار در پشت وانت داشته باشید. همین! البته در کشورهای خارجی بیشتر از ون استفاده می‌کنند و شرکت‌های ایرانی هم از اتاق‌های آماده برای تجهیز وانت‌ها استفاده می‌کنند.
بزرگ‌ترین وسیله‌ای که برای پیک مورد استفاده قرار می‌گیرد، کامیون است. البته نمی‌توان دقیقا از اصطلاح پیک کامیونی استفاده کرد؛ اما از آن‌جایی که در مورد سایر وسایل از پیک استفاده کردیم، بهتر است اینجا هم همان روند را حفظ کنیم. کامیون‌ها تنها در موارد خاصی به کار می‌روند و معمولا هم برای جابه‌جایی اثاث خانه به کار گرفته می‌شوند. اما گاهی هم دیده می‌شود که برای انتقال درون‌شهری بسته‌ها هم از همین روش استفاده می‌شود. پیک کامیونی به دلیل فضای بسیار زیادی که دارد و به دلیل سرپوشیده بودن آن می‌تواند انتخاب مناسبی برای بارهای حجیم و حساس باشد. همچنین به دلیل سرپوشیده بودن می‌تواند در انتقال امن و بی‌زیان بارهای بین شهری به کمک ناوگان حمل‌ونقل بیاید.
تمام وسایل مورد استفاده برای جابه‌جایی بار می‌توانند بخشی از وسایل مورد نیاز پیک‌ها باشند. استفاده از حمل‌ونقل دریایی، هوایی و ریلی از دیگر راه‌هایی است که برای حمل بسته‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. بنابراین کشتی، هواپیما و قطار هم جزء وسایل رایج حمل بار هستند. اما ما قسط داشتیم وسایلی را مطرح کنیم که برای مردم عادی هم قابل استفاده هستند و برای استفاده از آن‌ها نیازی به داشتن یک حداقل بار وجود ندارد. از طرفی نمی‌توانستیم بگوییم پیک کشتی یا پیک قطار؛ به همین دلیل کلا سمت این وسایل نرفتیم. وسایل دیگری هم وجود دارند که از نوع بسیار پیچیده و خیلی جدید هستند.
به عنوان مثال آمازون در سال‌های اخیر سعی کرده تا با استفاده از پهپاد (Drone)، ارسال آزمایشی بسته را شروع کند. چنین وسایلی در لبه‌ی تکنولوژی قرار می‌گیرند و استفاده از آن‌ها می‌تواند زندگی را برای همه‌ی ما جذاب‌تر کند.
