با مصرف تریاک، ماده مرفین وارد بدن شده و گیرنده‌های عصبی مغز (برای اندروفین‌ها) و سلول‌های عصبی را متاثر کرده و مانع از انتقال احساسات و درد می‌شوند که این حالت، باعث ایجاد حالت سرخوشی و شادی در مصرف کننده‌ی تریاک میشود. با مصرف مکرر این ماده، مغز به حضور مرفین در بین سلول‌های عصبی عادت کرده و با کم کردن یا حذف مصرف، علائم درد و بی‌حالی در فرد ظاهر میشود.
?
مشکل اصلی مصرف افیون‌ها، ایجاد حالتی به نام “تحمل” است. با گذر زمان، بدن به حضور مقدار مشخصی مورفین در بدن عادت کرده و مصرف مجدد، باعث ایجاد حال خوب در فرد نخواهد شد. به همین دلیل نیز عموما مصرف تریاک در گذر زمان همواره افزایش یافته و حتی ممکن است فرد به موادی که حاوی مورفین بیشتر (مثلا سوخته، شیره یا هروئین) روی بیاورند.
سه روش کلی برای مصرف تریاک وجود داشته که شامل دود کردن، خوردن و تزریق است. در روش دود کردن، تریاک با استفاده از وافور، سیخ و سنجاق، قل قلی و … بخار شده و دود آن با استفاده از لول به داخل ریه منتقل میشود. بعضی از معتادان، تریاک را در آب یا چای حل کرده و سپس آن را می‌خورند، در بعضی موارد نیز تریاک به صورت قرص‌های کوچک درآورده شده و بلعیده میشود که به آن، روش بمبی گفته میشود. آخرین روش مصرف تریاک نیز تزریق آن است.
در بعضی موارد، اطرافیان فرد به مصرف تریاک مشکوک شده و سوالی که برای آن‌ها ایجاد میشود، این است که از کجا بفهمیم کسی به تریاک معتاد است؟ علائم اعتیاد این مخدر به دو بخش ذهنی و جسمی تقسیم‌بندی شده که در صورت مصرف نکردن تریاک مشخص شده و شامل موارد زیر است:
سوال دیگری که در ذهن اطرافیان شکل می‌گیرد، این است که علائم مصرف تریاک چیست؟ این علائم زمانی رخ می‌دهد که فرد تریاک کشیده باشد:
از تریاک، بیست و پنج ماده‌ی آلکالوئید دیگر تولید شده که شامل مرفین، کدئین، متادون، نارکوتین، پاپاورین، تبائین و نارسئین است. اکثر این مواد در علم پزشکی نیز کاربرد داشته و از آن‌ها به عنوان ضددرد یا همان مسکن استفاده میشود. تمامی این مواد با شدت و ضعف متفاوت، باعث کاهش درد و افزایش سرخوشی می‌شوند. همانطور که احتمالا می‌دانید، حتی قرص مسکن کدئین ساده نیز می‌تواند تا حد بسیار کم، باعث ایجاد حالت سرخوشی در افراد شود.
سوخته و شیره‌ی تریاک نیز از خانواده‌ی افیونی هستند که هر دو، پس از مصرف تریاک بدست می‌آیند. شیره بسیار قوی‌تر از تریاک بوده و رنگ آن، قهوه‌ای روشن است. سوخته نیز به رنگ قهوه‌ای بوده که عموما پس از حل کردن در آب، به رنگ بنفش در می‌آید. افرادی که سطح تحمل آن‌ها بالا رفته است، عموما برای تجربه کردن مجدد حالت سرخوشی یا همان نئشگی، به مصرف این مواد روی آورده و کار ترک اعتیاد تریاک را سخت‌تر می‌کنند.
ترک اعتیاد تریاک شامل سه مرحله است. در مرحله اول، ابتدا بدن با استفاده از روش‌های علمی سم زدایی پاک شده و سپس به کمک دارو درمانی، نیاز و وابستگی جسمی از بین می‌رود. سپس در مرحله‌ی آخر، مددکاران و روان درمانگران به کمک مددجو آمده تا از لحاظ ذهنی، وی را برای خودباوری آماده کرده و مانع از مصرف مجدد وی شوند.
سریع ترین راه ترک تریاک، کمک گرفتن از کمپ‌های ترک اعتیاد بوده تا در یک محیط امن و شاد، مراحل بازپروری تحت نظر متخصصان به درستی انجام شود. اگر شما تصمیم گرفته‌اید تا خود را از شر مواد مخدر خلاص کنید، بهترین انتخاب برای شما، مراجعه به کمپ اختیاری است. اگر یکی از اطرافیان شما، با مصرف بیش از اندازه مواد مخدر، باعث آزار و اذیت برای شما یا خودش شده است، مراجعه به کمپ اجباری می‌تواند گزینه‌ی مناسبی برای رها شدن از بند اعتیاد باشد. برای مشاوره رایگان، از تلفن و واتساپ زیر استفاده نمایید.
بسته به سن، جنسیت، میزان مصرف، مدت زمان مصرف و …، پزشک کمپ ترک اعتیاد مسیر سبز، بهترین روش درمان را برای مددجو پیشنهاد می‌کنند. عموما اگر آثار سومصرف مواد مخدر زیاد نباشد، در مدت 21 روز (معادل سه هفته)، مراحل پاکسازی جسمی و آماده‌سازی روانی به درستی انجام خواهند شد. البته بسته به روش سم زدایی (فوق سریع، سریع و تدریجی) روند درمان ممکن است کمتر یا بیشتر طول بکشد.
یکی از روزهایی که در دوران ترک، روز مهمی به حساب می‌آید، روز پنجم ترک تریاک بوده که انگیزه فرد تا حدودی کمتر شده و دردها نمود بیشتری پیدا می‌کنند. بعد از روز پنجم و ششم، فشارهای روانی کمتر شده و توان جسمی به شرط رعایت در استراحت، تفریح و تغذیه بالاتر خواهد رفت. کسانیکه تجربه ترک را داشته‌اند، توصیه می‌کنند که در این چند روز، تغذیه‌ی مناسبی باید رعایت شود که شامل میوه یا آبمیوه، وعده‌های غذایی مقوی و … است. اگرچه اشتها در این چند روز کاهش می‌یابد، اما برای تقویت توان جسمی و همچنین کاهش اثرات جانبی داروها، رعایت تغذیه بسیار مهم است.
مشاهده کامل مطلب ترک تریاک در کمپ ترک اعتیاد مسیر سبز
