پدر و مادر دلیل شکست یا موفقیت فرزندان ؟
نقش خانواده به خصوص پدر و مادر در زندگی ما طبیعتا بدون جایگزین می باشد و هیچ کدام از ما مخالف این نیستیم که خانواده اولین و آخرین مامن یک فرد می تواند باشد ,
اما سوال اینجاست که این خانواده در چه حدی باید در تصمیم گیری های ما و مسیر های زندگی ما نقش یا تصمیم گیرنده باشند ,
بیشتر روی سخنم با پدر و مادر هایی هست که فکر می کنند هر آنچه که آنها برای فرزندان خود تصمیم میگیرند یا فکر می کنند بهترین هست , اینکه خانواده هیچ وقت نمیخواهد که به فرزند خود بدی کنند و همیشه هدف خوبی هست , شکی نیست . ولی شاید خوب و خوبی بودنی که پدر مادر از آن صحبت می کنند , برای من به عنوان فرزند هیچ معنی نداشته باشد , مثلا خانواده می خواهند که ما درس بخوانیم , تحصیل های تکمیلی داشته باشیم , ولی فرزند همان خانواده علاقه دارد در زمینه موسقی فعالیت کند .
واقعن نقش خانوده در چیده شدن مسیر زندگی که شاید خودمان نخواهیم آنطور چیده شود چقدر است ؟ یعنی اگر خانواده فقط نقش مشاور بودن را رعایت کند و تصمیم نهایی را بر گردن خود فرزند بگذارند چه اتفاق بدی می افتد , در ویدویی که لینک ان در پایین قرار داده شده است . من به عنوان شخصی که با جوانان زیادی از جامعه ایران در ارتباط هستم , حدود ده موردی آماده کرده ام که خانواده مطلقا نباید در مورد آنها با فرزندان خود رودرو قرار بگیرند , بلکه بیشتر شانه به شانه , مانند دوستی که بدون ادعا هدفش کمک به دوست دیگر است , پیش فرزندانشان باشند . گزینه هایی مانند ازدواج و تحصیل , روابط یا علایق و یا سلایق جنسی و عاطفی باید با انتخاب خود فرزند انجام بگیرد , با راهنمایی والدین ولی با تصمیم خود فرزند
