قانون بخشش قسمت دوم

بخشیدن خود

همه ما در گذشته خود مرتکب اشتباهاتی شده‎ ایم و ناکامی و رنج را تجربه کرده‎ ایم. تنها یک راه برای رهایی از گذشته وجود دارد و آن بخشش است. تا زمانی‏که خود را نبخشید، آینده خود را درگذشته نگاه خواهید داشت. بخشش نمی‏ تواند تغییری در اتفاقات گذشته ایجاد کند اما می‏ تواند برداشت شما را از آنچه رخ داده، تغییر دهد. بخشش به معنی فراموش کردن آنچه در گذشته اتفاق افتاده نیست بلکه به معنای فراموش نکردن زندگی در زمان حال است. هر احساسی که نسبت به خودتان داشته باشید همه جهان هم همان احساس را نسبت به ‏شما دارند. احساس گناه به خاطر اشتباهات گذشته بدترین احساسی است که هرکس می‎تواند داشته باشد و جلوی پیشرفت و موفقیت شخص را می‎گیرد و مانع بزرگی در راه رسیدن به اهداف است. آغوش پروردگار همیشه به روی بندگان حتی گنهکارترین ایشان گشوده است. ابوسعید ابوالخیر در مورد بخشش بی‎حدوحساب پروردگار سروده زیبایی دارند:

باز آ، باز آ، هر آنچه هستی، باز آ/ گر کافر و گبر و بت‌پرستی، باز آ

این درگه ما درگه نومیدی نیست/ صد بار اگر توبه شکستی باز آ

بخشیدن اموال

همواره باید کهنه ‎ها را دور ریخت. تا زمانی‌که به کهنه‏ ها ‏چسبیده‎ اید جلوی پیشرفتتان را می‎گیرید. خود را از شر آنچه نمی‏ خواهید خلاص کنید تا برای آنچه می‎خواهید جا باز کنید. پیش از گرفتن باید ببخشید. امّا در ازای هیچ، نمی‎توانید چیزی بستانید. بخشیدن اموال بیشتر به سود فرد بخشنده است تا گیرنده. بخشش اموال باید از مازاد نیاز خانواده و در حدی باشد که فرد و خانواده وی به رنج و سختی‎ نیفتند. خانم فلورانس اسکاول شین در کتاب چهار اثر می‏ گوید: "اگر خواستید هدیه بدهید حتماً از سر لطف و بزرگواری آنچه را داده ‎اید، ذهناً رها و فراموش کنید. هدیه دادن نوعی سرمایه‏ گذاری است و اندوختن از سر حرص و احتکار جز تنگدستی عاقبتی ندارد."

جهان سرشار از فراوانی، برکت، ثروت و نعمت است. اگر انسان به منشأ رزق و روزی خود ایمان و توکّل کامل داشته باشد و با اشتیاق ببخشد، دیری نمی ‎پاید که وفور نعمت وارد زندگی او خواهد شد.