معرفی و نقد فیلم «ماده»
نمی‌دانم تماشای فیلم فانتزی_ترسناک «ماده» با رگه‌های طنز و جلوه‌های بصری فوق‌العاده خوش‌رنگ و لعابش را به شما پیشنهاد بدهم یا نه؟ چرا که خودم زمانی به تماشای آن نشستم که از لحاظ روحی واقعا به آن نیاز داشتم بنابراین ارتباط خوبی با فیلم برقرار کردم، اما در بین نقدهای مثبت فیلم، بازخوردهای منفی هم کم نیستند.
آیا تاکنون رویای نسخه بهتری از خود را داشته‌اید؟ شخصی که از شما جوان‌تر و بی‌نقص‌تر باشد؟
و این فیلم خوراک منی بود که گاهی با بی‌رحمی به دنبال نسخه‌ای کم اشتباه‌تر از خودم هم بوده‌ام! «ماده» برنده‌ی جایزه بهترین فیلمنامه‌ی جشنواره کن ۲۰۲۴، به نقد صنعت سرگرمی و سینما و حتی جامعه‌ای می‌پردازد که به دنبال جوان‌پرستی و کمال‌گرایی در زیبایی است. فیلم با مذمت ارزش‌های ساخته شده توسط انسان در زمینه‌ی زیبایی از آن هم فراتر می‌رود و نادیده گرفته شدن زنان میانسال در حرفه‌شان را، با سرزنش استانداردهای تعیین شده توسط مردان نکوهش می‌کند.
بازی «دمی مور» در نقش «الیزابت» تحسین برانگیز است، او ترس و تردید‌های دوران میانسالی را با خشمی نهفته از عمیق‌ترین احساساتش به شکلی خیره‌کننده و باورپذیر در تک تک صحنه‌ها به مقابل دوربین آورده است. فیلم شروع بسیار خوبی هم دارد، فیلمنامه تا اواسط پرده سوم هم عالی پیش می‌رود اما کمی بعد، اغراق و خشونتی بیش از اندازه لازم در صحنه‌های جدال دو نسخه پیر و جوان به تصویر کشیده شده و سکانس پایانی هم یک کلیشه نه چندان با اهمیت از کار درآمده است.
با این وجود اگر درگیر ترس‌های دوران میانسالی و تحت فشار تبلیغات برای احیای جوانی از دست رفته‌تان هستید، این فیلم گزینه مناسبی برای تماشاست که به شما یادآوری می‌کند به اندازه کافی خوب هستید. «ماده» فیلمی برای همه زنانی است که تحت تاثیر دنیای مجازی و تبلیغات رسانه‌ای هیچگاه از خود راضی نیستند و همیشه نسخه‌هایی بهتر و کامل‌تر از خود واقعی‌شان را جست‌وجو می‌کنند. شاید اکنون زمان آن رسیده که خود را از همه‌ی این فشارها و تنش‌های مافیای زیبایی آزاد کنند.
نویسنده: طوبا وطنخواه
