تفاوت واقعیت مجازی و واقعیت افزوده

امروزه دو تکنولوژی واقعیت افزوده AR و واقعیت مجازی VR، امکانات بسیاری را پیش پای بشر گذاشته‌اند. بسیاری چیزها که تا پیش از این در فیلم‌های علمی تخیلی شاهدش بودیم با تکنولوژی واقعیت مجازی و واقعیت افزوده محقق شده است. اما تفاوت واقعیت مجازی با واقعیت افزوده چیست؟

بیشتر بخوانید: کاربرد واقعیت مجازی

واقعیت افزوده AR چیست؟

واقعیت افزوده (Augmented Reality) در تعامل با کاربر، عناصری را به محیط پیرامون او اضافه می‌کند. واقعیت افزوده ARتصاویر مجازی را با دنیای واقعی تلفیق می‌کند. در واقعیت افزوده عناصر واقعیت اولیه حفظ شده و بر اساس پردازش‌گرهای کامپیوتری عناصر دیگری به آن اضافه می‌شود. به این ترتیب یک نمای اولیه در واقعیت وجود دارد که یک نمای ثانویه‌ی مجازی به آن اضافه می‌شود. عناصر واقعی بیرونی توسط سنسورها دریافت و پردازش می‌شوند. در نهایت این دو تصویر به گونه‌ای در هم آمیخته می‌شوند که مانند دنیای واقعی باورپذیر است.

واقعیت مجازی VRچیست؟

واقعیت مجازی VR نیازمند تجهیزاتی است که ما را به دنیای خود ببرد. هدست و اپلیکیشن‌های مخصوص به آن، رابط کاربر با دنیای واقعیت مجازی هستند. کاربر یک هدست واقعیت مجازی را روی چشمان خود قرار می‌دهد و متناسب با تصویری که می‌بیند، حرکت می‌کند؛ یا تصاویر واقعیت مجازی مطابق با حرکات او تنظیم می‌شوند. پس از لحظاتی کاربر واقعاً تفاوت دنیای واقعی و واقعیت مجازی را احساس نمی‌کند. بعضی از دستگاه‌های واقعیت مجازی مانند شبیه‌سازها، قابلیت چرخش ۳۶۰ دارند. و بعضی دستگاه‌ها مجهز به گجت‌هایی هستند که حواس دیگر را(مانند بویایی) تحت تأثیر قرار می‌دهند.

تفاوت واقعیت مجازی و واقعیت افزوده چیست؟

در واقعیت مجازی، تمام تصاویر، صداها و امکانات کاملن مجازی هستند و ربطی به واقعیت ندارند. عناصر ساخته شده به وسیله‌ی کامپیوتر هستند.

در واقعیت افزوده( به این نام فکر کنید) عناصری به واقعیت اضافه می‌شود. در واقعیت افزوده، آن‌چه کاربر می بیند تلفیق دنیای واقعی و مجازی است. سنسورها عناصر واقعیت را شناسایی کرده و با پردازشِ کامپیوتری، عناصری به آن افزوده می‌شود.

برخی کاربردهای رایج واقعیت افزوده

.

در واقعیت افزوده، عناصر معمولاً به صورت بی‌درنگ نگاشته شده و به‌طور هوشمند مرتبط با عناصر محیطی می‌باشند. مانند نمایش امتیاز مسابقات ورزشی در زمان پخش از تلویزیون. با کمک تکنولوژی پیشرفتهٔ واقعیت افزوده (برای مثال افزودن قابلیت بینایی کامپیوتری و تشخیص اشیاء) می‌توان اطلاعات مرتبط با دنیای واقعی پیرامون کاربر را به صورت تعاملی و دیجیتالی به او ارائه کرد. همچنین می‌توان اطلاعات مرتبط با محیط و اشیاء اطراف را بر روی دنیای واقعی نگاشت. ایده اولیه واقعیت افزوده اولین بار در سال ۱۹۹۰ توسط توماس کادل کارمند بوئینگ مطرح شد.

کاربردهای واقعیت افزوده و واقعیت مجازی

از قابلیت‌های AR/VRدر حوزه شهر هوشمند استفاده بسیاری می‌گردد. این فناوری با بهبود تجسم المان‌ها، روند برنامه‌ریزی و توسعه شهری را از نقشه‌ها و ماکت‌ها، به تخیل و ابتکار و مقایسه سناریوهای مختلف در زمان کمتر واگذار کرده است. علاوه بر این، در مقایسه با سناریوهای مختلف برنامه‌ریزی شهری، تکنولوژی VRبرای دقت در مسائلی که از چشم دور می‌ماند، استفاده می‌شود.

بیشترین قابلیت AR/VRدر آموزش است. در کلاس‌های آموزشی با این فناوری بهره‌وری زمانی افزایش یافته و با تجسم و تعامل کاربر با عناصر موجود و شبیه‌سازی شده، فرایند آموزش جذابتر و ساده‌تر می‌گردد. این قابلیت‌ها موجب گردیده این فناوری در حوزه آموزش‌های تخصصی و خطرناک مانند حوزه نظامی و پزشکی توسعه یابد

این فناوری در حوزه کسب و کار نیز نفوذ پیدا کرده است. شما می‌توانید با اپلیکیشن‌های AR/VR به راحتی بدون اینکه به فروشگاه بروید، لباس‌های مختلف را امتحان کنید، تغییر دکور خانه را تغییر دهید یا در خانه‌ای که هنوز ساخته نشده قدم بزنید. فروشگاه‌ها نیز با این فناوری در فضای بسیار کمتر می‌توانند محصولات خود را ارائه نمایند. در حوزه بازاریابی و تبلیغات این فناوری با ایجاد محیط متفاوت می‌توانند تجربه فراموش نشدنی برای مشتریان بالقوه خود خلق نمایند.

اکنون این فناوری در حال توسعه در حوزه پزشکی، درمان بیماری‌های روانشناسی (وحشت، اضطراب، اختلالات عصبی و...)، در کشاورزی (کنترل رشد گیاهان، نظارت بر تجهیزات و...)، گردشگری و سایر حوزه‌های مختلف است.