بلاکچین با هدف حل مشکل اعتماد به وجود آمد و در اصل یک پایگاه داده یا دیتابیس است. یعنی جایی که داده ها و اطلاعاتی که برایمان مهم و ارزشمند است را ذخیره میکنیم.
تفاوت بلاکچین با دیتابیس های گذشته غیرمتمرکز بودن آن است، روی یک سرور خاص قرار ندارد و بین کاربرهای زیادی توزیع شده است. همه یک نسخه از کل اطلاعات را دارند، داده های جدید با تایید اکثریت اضافه میشوند و غیر قابل تغییر هستند.
همانطور که از اسمش پیداست بلاکچین از ترکیب دو واژه بلاک و چین به معنی زنجیره تشکیل شده و در فارسی زنجیره بلوکی ترجمه شده است (که ما راحت تریم همان بلاکچین صداش کنیم).
در بلاکچین دیتاها به صورت بلاکهایی پشت سر هم که به نوعی با زنجیری نامرئی به هم وصل شدن ذخیره میشوند و زنجیره ای از بلاکها را تشکیل میدهند. هر بلاک شامل اطلاعات، هش خود بلاک و هش بلاک قبلی آن است. دیتاها بسته به کاربرد بلاکچین تعریف میشوند.مثلا در بلاکچین بیتکوین دیتایی که در بلاک ها قرار میگیرد اطلاعات تراکنشهای ماست که شامل آدرس فرستنده و گیرنده، میزان بیتکوین جابجا شده و زمان انجام تراکنش است.
هش تابعی است که طی فرآیندی اطلاعات بلاک را به عنوان ورودی میگیرد و خروجی آن یک رشته کد با تعداد کاراکتر ثابت است. می توان در نظر گرفت که یک خروجی رمزگذاری شده از اطلاعات بلاک را به ما میدهد.
یکی از ویژگیهای توابع هش این است که کوچکترین تغییری در داده های ورودی، خروجی را به شکلی اتفاقی و غیرقابل پیشبینی تغییر میدهد. ویژگی دیگر این توابع این است که یک طرفه هستند، یعنی به هیج عنوان نمیشه از خروجی به ورودی رسید.
فکر کنید میخواهیم بلاکچینی بسازیم که داده های آن مثل بیتکوین از جنس تراکنش باشد، تراکنشهای هر 10 دقیقه را در یک بلاک ذخیره کند و از ساعت 2 هم آن را استارت بزنیم. پس ابتدا همه تراکنشهای ساعت 2 تا 2:10 در بلاک اول قرار میگیرند، هش بلاک قبل هم به آن ها اضافه میشود. هش بلاک اول محاسبه میشود.
اینجا هش بلاک قبلی وجود نداشت که بخواهد اضافه شود و به این بلاک اصطلاحا genesis block یا بلاک اولیه میگوییم. حالا تراکنشهای 10 دقیقه بعدی در بلاک دوم قرار میگیرد. هش بلاک قبل به آنها اضافه میشود و هش بلاک دوم هم محاسبه میشود. 10 دقیقه سوم، هش بلاک قبل، محاسبه هش بلاک و این زنجیره به همین صورت ادامه پیدا میکند.
برای آشنایی با رمز ارزها و اصول سرمایه گذاری با تاپیکچین همراه باشید.
