عرضه اولیه سکه، ICO یا Initial Coin Offering یکی از روش‌هایی است که توسعه‌دهندگان یک پروژه برای تامین سرمایه مورد نظرشان میتوانند استفاده کنند. در ICO تعدادی از یک ارز دیجیتال که هنوز پروژه‌اش تکمیل نشده و در صرافیها وجود ندارد به نوعی عرضه اولیه میشود. و افراد مختلفی که این پروژه را ارزشمند می‌بینند روی آن سرمایه گذاری میکنند. به امید اینکه سود خیلی خوبی به دست بیاورند.
در ابتدای امر بلاکچین آماده نیست و ارز دیجیتال را هم نمیتوان ایجاد کرد. پس باید به سراغ بلاکچین دیگر مثل اتریوم رفت. توکن را بر بستر اتریوم میسازند و بر روی سایت پروژه عرضه اولیه میکنند. در وایت‌پیپر تمام جزئیات و اهداف پروژه را شرح میدهند و مردم میتوانند آن را بررسی کنند.
در آخر هم یک سافت کپ یعنی حداقل سرمایه مورد نیاز برای توسعه پروژه و یک هارد کپ یعنی حداکثر سرمایه مورد نیاز برای پروژه تعریف میکنند، اگر سرمایه جمع شده به سافت کپ نرسد پول سرمایه گذارها را پس میدهند و اگر مبلغ بیشتری جمع شد توسعه پروژه را شروع میکنند.
این قضیه یک طرف خوب و یک طرف بد دارد. طرف خوب این است که صاحب‌پروژه با پولهای جمع شده، بلاکچین و کوین پروژه‌اش را میسازد. توکن‌های فروخته شده در ICOهم از بلاکچین قبلی به بلاکچین جدید منتقل میشوند. کوین صاحب‌پروژه در صرافی‌های معتبر لیست میشود، ارزش زیادی پیدا میکند و سرمایه گذارهای ICO سود بسیار زیادی کسب میکنند.
اما در سمت بد این داستان که تا به امروز خیلی بیشتر از سمت خوب آن اتفاق افتاده است، یا صاحب پروژه کلاهبردار از آب درآمده و با پولی که از مردم گرفته یک زندگی لاکچری برای خودش ساخته‌است. یا پروژه نتوانسته به اهداف بلندپروازانه ای که برایش متصور بودند برسد و نیمه کاره رها شده‌است.
برای آشنایی با رمز ارزها و اصول سرمایه گذاری با تاپیکچین همراه باشید.
