این پست در مورد حجاب است (ولی این تیتر - الودگی تصویری - منحصر به موضوع حجاب نیست). این موضوع خیلی چالش برانگیزه و خیلی ها ترجیح میدن در موردش با دیگران صحبت نکنن چه طرفداری حجاب باشن و چه مخالف با حجاب به هر حال طرف مقابل به شدت در موردشون قضاوت میکنن برای همین افراد میترسند در این باب صحبت کنند. بریم سر موضوع:
بسیاری از روانشناسان بر این باورند که مردان بصری هستند و زنان سمعی به این معنی که مردها بیشتر جذب چیزهایی میشوند که میبنند و زنان جذب چیزهایی که میشنوند، میتونید توی گوگل در این باره جستجو کنید. البته تجربه شخصی من هم همین رو تایید میکند.
موضوع بعدی بحث غریزه هست و اینکه مرد و زن غریزه جنسی دارند و کسی نمیتونه این موضوع رو انکار کنه. و البته وقتی غریزه درست ارضا نشنه شخص رو از رفتار طبیعی و درست دور میکنه.
بحث بعدی سر دوست داشتن زیبایی و کمال گرایی ست. چه کسی هست که زیبایی و خوبی رو دوست نداشته باشه و آرزو نکنه که تمام چیز های زیبا و خوب رو داشته باشه(حداقل آرزو ش رو که میتونه داشته باشه) و البته این قابل سرزنش نیست. هست؟
مثال و سوال : اگر کسی رو ببنید که بهترین غذا (از نظر من چلو گوشت - گردن ) داره میخوره یا داره میبره خونه که بخوره ولی توی خیابان و جلو یه عده آدم گرسنه که دستشون به این غذا نمیرسه و آرزو خوردن این غذا رو دارن و غذاش رو طوری دستش گرفته که همه ببینن و بوش رو بشنون و حسابی داره خود نمایی میکنه چه احساسی به شما دست میده ؟ شما با خودتون میگید مال خودشه و حق داره این کارو بکنه ؟ اره حق داره ؟ ولی ایا یه ادم با شعور این کار رو میکنه؟ آیا این کار انسانی هست ؟
ما نمیتونیم به شخص بگیم تو حق خوردن چلو گوشت نداری ولی میتونیم ازش خواهش کنیم که جلو بقیه این کار رو نکن (برو خونه و با لذت بخور کوفتت بشه) چون بعضی از ادمهای دور و برت توی خیابون واقعا گرسنه هستند و ممکنه یه هو غریزه گرسنگی انوها رو از حالت عادی خارج کنه و به تو حمله کنن در این حالت مقصر کیه؟
یا حتی از شدت گرسنگی هم نه ولی اونا که هر روز دارن ابدوغ خیار یا اشکنه میخورن (البته به ابدوغخیار و اشکنه خور ها بر نخوره من که هر دوتاشون رو دوست دارم) دیگه به ابدوغخیار و اشکنه راضی نباشن و دلشون چلوگوشت بخواد خب ممکنه یواشکی به دور از چشم اشکنه یه ناخنی هم به چلوگوشت شما بزنن خب دلشون میخواد (هر چند این کار اشتباه ولی ... شما خودت رو بزار جای اونا).
چلو گوشت عزیز که میخوای بیای تو خیابون شما نمیتونی به بقیه بگی که چشماتون رو درویش کنید و من رو نبینید بابا تو دیدن داری تو خوردن داری چشمامون رو بستیم خوب لامصب بوی عطرت رو چکار کنیم بوی چلوگوشت من (من که میگم من نوعی هست ) رو دیوانه میکنه. (شما اگه دوست نداری دیده بشی پس این همه بززک دوزک این همه سرخ اب سفید اب چیه ؟ هان) چلوگوشت اگه بخواد خوب باشه و خوب بمونه و هرکسی بهش یه ناخونک نزنه راهش اینه که توی یه ظرف مناسب باشه که معلوم نباشه توی این ظرف چلوگوشته یا ابدوغخیار یا اشکنه . بالاخره یه ظرفه که توش یه چیزیه و خیلی هم جلب توجه نمیکنه . تصور کن طرف یه دست چلوگوشت خوشمزه دستش گرفته تو ظرف هم نیست یا یه دست چلوگوشت تو خیابون داره راه میره کیه که دلش نخواد؟
میخواستم بعد از مثال مصداقی و شفاف تر راجع بهش صحبت کنم ولی فکر کنم همین مثال خوبه. البته اگه کسی خورده نگیره که تو چرا گفتی فلان جنس غذاست و چرا توهین کردی و از این مزخرفات مثاله بفهمین مثال.
اینجوری پیش اومد که کنایه وار صحبت شد. ولی من فکر میکنم که همون جوری که راجع به موضوع الودگی صوتی صحبت میکنیم باید راجع به الودگی تصوری هم صحبت کنیم.
شما نمیتونی بگی من میخوام این صدا رو با صدای بلند گوش بدم (هر صدایی قرآن ، دعا اهنگ یا ترانه) و هر کسی دوست نداره گوش هاشو رو بگیره خب گوش ندید. مگه میشه گوش نداد ؟ خب گوشه و میشنوه. خب چشم هم میبینه کارش دیدنه مخصوصا چیزهای جذاب و زیبا رو بیشتر دوست داره ببینه غیر اینه ؟
البته توی همین موضوع الودگی صوتی هم یه عده ادم بی شعور هستند که مثلا از فلان ترانه یا اهنگ خوشش میاد و وقتی شما میگی اقا الودگی صوتی درست نکن شخص ثالث به طرف داری از شخص الوده کننده بلند میشه و میگه که نه تو حق نداری به کسی بگی چکار بکن و چکار نکن. چرا ؟ چون خودش اون اهنگ رو دوست داره ولی حرفش منطقی نیست .
شما حق نداری ذهن یه عده ادم گرسنه رو به خودت مشغول کنی که اونا دیگه تمرکز نداشته باشن رو کار و زندگیشون و همه فکر و ذکرشون به دست اوردن چلوگوشت باشه. اگه شما رو نبینن به همون چیزی که دارن میتونن قانع باشن با اشکنه خودشون سر میکنن اما چه میشود کرد که :
زدست دیده و دل هر دو فریاد ----- که هرچه دیده بیند دل کند یاد
