یکی از مهمترین پارامترهای طرح های کلان در صنایع نفت و گاز،مدیریت پروژه های مربوط به یک طرح است.به همان نسبت مدیریت مناسب یک پروژه منوط به بخش ها و زیربخش های مختلف می باشد. دراین راستا مدیریت پروژه های مرتبط با فناوری به دلیل ماهیت فناوری و پیچیدگی های سیستم موجود از اهمیت بالایی برخوردار است.توسعه صنایع نفت و گاز و پتروشیمی از یک سو به سرمایه فراوان و از سوی دیگر به فناوری های پیشرفته نیاز دارد.به طور کلی فناوری های مربوط به هر پروژه با توجه به اهداف آن انتخاب و خریداری میشود.این فناوری ها یا باید در یک فرایند انتقال فناوری از خارج صنعت( خارج یا داخل کشور) به صنعت انتقال داده شود و یا با استفاده از روش های دیگری همچون مهندسی معکوس و تحقیقات داخلی،فناوری های مورد نیاز توسعه داده شود.
توسعه درون زای فناوری موضوعی است که بیشتر جنبه تحقیقاتی دارد و خارج از موضوع بحث این بخش می باشد.اما موضوع خرید و انتقال فناوری تمرکز اصلی این بخش می باشد که در ادامه به تفصیل بررسی میشود.
انتقال فناوری می تواند در طبقه بندی های مختلفی مورد نظر باشد.انتقال عمودی فناوری که انتقال فناوری از مراکزو موسسات دانشگاهی و تحقیقاتی به صنعت را در بر می گیرد در برابر انتقال افقی فناوری که از یک صنعت -شرکت به یک صنعت- شرکت دیگر را شامل می شود.
طبقه بندی دیگری انتقال فناوری از خارج کشور به صنعت را در برابر انتقال فناوری در بین بخش های مختلف یک صنعت پوشش می دهد.اما آنچه که از اهمیت قابل توجهی برخوردار است مدیریت پروژه های انتقال فناوری از نگاه مدیریت فناوری است.هدف اصلی از این بخش ارایه خطوط راهنمای کلی در مدیریت پروژه های انتقال فناوریست.
از این رو با توجه به الزامات هر پروژه و شرایط پویایی که برای هریک از متغییر های پروژه میتوان تصور نمود ضروریست که مدیران و کارشناسان پروژه ها شناخت و درک مناسبی از این شرایط داشته باشند تا در صورت بروز هرگونه تغییراتی با هماهنگی مشاور یا پیمانکار عمومی طرح،تغییرات پیش آمده را مدیریت نمایند.
