استیم چطور به رشد بازی های مستقل کمک می کند

استیم چطور به رشد بازی های مستقل کمک می کند

شمارو نمی‌دونم، ولی من همیشه بازی‌های ایندی رو به بازی‌های شرکت‌های بزرگ ترجیح می‌دم. طی سال‌های اخیر، اکثر بازی‌های جذابی که تجربه کردم، توسط توسعه‌دهندگان مستقل یا تیم‌های کوچک ساخته شدن. انگار شرکت‌های بزرگ دیگه توجهی به مخاطبین و علایقشون ندارن و فقط به فکر جیب خودشونن (مثل "هیلو" بعد از Industries343)، در حالی که بازی‌سازهای مستقل ارزش بیشتری برای پروژه‌هاشون قائل هستن. معمولاً بازی‌هایی که توسط توسعه‌دهندگان مستقل خلق می‌شن، داستان‌های زیبا و غنی دارن (مثل "ووکانگ" یا حتی "استاردیو ولی") و گیم‌پلی اون‌ها شما رو ساعت‌ها روی صندلی‌تون میخکوب می‌کنه.

البته همه‌چیز به سلیقه خودتون برمی‌گرده. بازی‌های بزرگ هم جذابیت‌های خاص خودشون رو دارن. از لحاظ گرافیکی قوی‌ترن، گاهی داستان‌های پیچیده و طولانی‌تر (مثل "رد دد ردمپشن" یا سری ویچر که خودم خیلی دوستش دارم) روایت می‌کنن و تجربه‌های سینماتیک فوق‌العاده‌ای به نمایش می‌ذارن؛ اما بازی‌های مستقل می‌تونن تجربه‌ای متفاوت و شخصی‌تر خلق کنن. خلاقیت و نوآوری توی این بازی‌ها بیشتر به چشم میاد و از اونجایی که بازی‌سازها آزادی بیشتری دارن، ایده‌های عجیب و در عین حال جالبی توی بازی‌هاشون پیاده می‌کنن. همچنین بازی‌های مستقل طیف وسیعی از سبک‌های مختلف رو پوشش می‌دن، پس هرکس می‌تونه بازی‌ای متناسب با سلیقه‌اش پیدا کنه و ازش لذت ببره.

برای مثال، اگه از "مار بازی" و "یورو تراک" خوشتون میاد، می‌تونید "Snake Bus" رو امتحان کنید. اگه به کشاورزی علاقه دارید، "استاردیو ولی" همون چیزیه که دنبالش می‌گردید. "ماین‌کرفت" هم گزینه خوبیه؛ توی ماین‌کرفت هر طور که بخواید می‌تونید بازی کنید! می‌تونید کشاورز، معدنچی، جنگجو، دام‌پرور، ماهیگیر، سازنده یا حتی یه جست‌وجوگر آزاد باشید. اگه بازی مورد علاقه خاصی ندارید ولی از انیمیشن "آقای روباه شگفت‌انگیز" خوشتون اومده، می‌تونید "Tails Noir" رو امتحان کنید. حتی اگه صرفاً بخواید لهجه بریتیش رو یاد بگیرید، با "Thank Goodness You’re Here" شروع کنید. بتل رویال می‌خواید؟ "Totally Accurate Battle Royale". آشپزی؟ "One-armed cook". پلتفرمر؟ "DYO". یه نسخه بامزه‌تر از بمب اسکواد؟ "Party Animals". استاردیو ولی، ولی دارک‌تر؟ "Grave Keeper". این مثال‌ها تمومی ندارن؛ پس به عنوان آخرین مثال، پلتفرمر مورد علاقه خودم: "OK I Pull Up".

اما یه نکته مهم اینه که ساخت یه بازی مستقل اصلاً کار آسونی نیست. در واقع، شما به‌عنوان یه بازی‌ساز مستقل در حال خلق یه اثر هنری هستید و توی این مسیر با کلی مشکلات و محدودیت‌ها مواجه می‌شید. بودجه محدودی دارید و هیچ تضمینی برای موفقیت تجاری پروژه‌تون وجود نداره. رقبای شما عناوین بزرگی توی یه بازار اشباع‌شده‌ان و جذب بازیکنان جدید یه چالش بزرگه. مشکلات فنی، بازاریابی و محدودیت منابع هم جلوی راه‌تون قرار می‌گیره و نمی‌دونید بعد از تموم شدن پروژه‌تون چطور و کجا منتشرش کنید.

پلتفرم‌هایی مثل "استیم" و "اپیک گیمز" نقش مهمی تو حمایت از توسعه‌دهندگان ایندی دارن؛ با این حال، موفقیت‌شون رو تضمین نمی‌کنن. طبق داده‌های VGI، کمتر از 2 درصد توسعه‌دهندگان مستقل موفق می‌شن که به درآمد بالای یک میلیون دلار برسن. همچنین بیشتر توسعه‌دهندگان موفق، بیش از یک بازی تو کارنامه‌شون دارن و توی پروژه‌های قبلی‌شون شکست خورده‌ان.

به‌نظر من، بزرگ‌ترین مشکل بازی‌سازهای مستقل، محدودیت مالیه. بعضی‌ها حتی امکانات به‌روز و خوبی برای ساخت بازی‌هاشون ندارن. مثلاً اریک بارون، خالق "استاردیو ولی"، تو یه پادکست گفته بود که این بازی رو با یه کامپیوتر قدیمی که پدرش برایش به ارث گذاشته بود، ساخته! البته بقیه مشکلات با کمک ابزارهایی که پلتفرم‌ها ارائه می‌دن و اینترنت (به‌خصوص یوتوب و گیت‌هاب) حل یا کم‌رنگ‌تر می‌شن. پس فروشگاه‌ها رو بر اساس جامعه کاربری، محبوبیت و حمایت مالی بررسی کردم.

- **استیم**: جامعه کاربری عظیمی داره و به دیده‌شدن بازی‌های مستقل کمک زیادی می‌کنه. مثلاً من "Tails Noir" رو کاملاً تصادفی توی استیم پیدا کردم. استیم علاوه بر جامعه کاربری گسترده‌اش، ابزارهای خاصی برای توسعه‌دهنده‌ها داره. Steamworks SDK به سازنده‌ها کمک می‌کنه که بازی‌های تیمی و چندنفره بسازن، دستاورد به بازی اضافه کنن یا حتی از دزدی بازی‌هاشون جلوگیری کنن. انجمن‌های استیم هم خیلی خوبن؛ از صفحه فروشگاه هر بازی می‌تونید به انجمنش سر بزنید و درباره تجربه‌های بازی، باگ‌ها و نکات مثبت و منفی با بقیه کاربران و حتی توسعه‌دهنده‌ها صحبت کنید. برای انتشار بازی توی استیم باید 100 دلار پرداخت کنید و معمولاً 70 درصد درآمد فروش برای شماست و 30 درصد رو به استیم پرداخت می‌کنید.

- **اپیک گیمز**: این لانچر درصد بیشتری از درآمد رو به بازی‌ساز میده؛ 88 درصد برای شما و 12 درصد برای اپیک. اگه از Unreal Engine استفاده کنید، 5 درصد اضافی بابت حق امتیاز پرداخت می‌کنید. گاهی اپیک با ارائه بودجه انحصاری از بازی‌سازها حمایت مالی می‌کنه. البته کاربران اپیک کمتر از استیمه و ویژگی‌های فروشگاهش هم به پای استیم نمی‌رسه.

‌ایتچ(**Itch.io**) : این فروشگاه مختص بازی‌های مستقل طراحی شده و تقسیم درآمدش رو بازی‌ساز خودش تعیین می‌کنه. هرچند Itch.io پلتفرم محبوبی بین بازی‌سازهای ایندی محسوب می‌شه، اما شهرتش به اندازه استیم و اپیک نیست.

توی فروشگاه مایکروسافت و پلی‌استیشن هم بازی‌ساز با چالش‌های مشابهی مواجه می‌شه. مثلاً تو فروشگاه مایکروسافت، 12 درصد درآمد شما به مایکروسافت تعلق می‌گیره و بازیتون هم روی ویندوز و هم اکس‌باکس منتشر می‌شه. تو فروشگاه پلی‌استیشن (PSN) هم 70 درصد از سود فروش بازی برای سازنده‌ست، ولی پیدا شدن بازی توی یه فروشگاه پر از عناوین بزرگ، کار سختیه.

در نهایت، با مقایسه این فروشگاه‌ها به این نتیجه می‌رسیم که بهترین پلتفرم برای عرضه بازی‌ها، استیمه و بس! گیمرها خیلی وفادارن و بعید می‌دونم لانچر محبوب‌شون رو کنار بذارن. با این حال، بازی‌سازها توی این بازار اشباع باید دنبال ایده‌های خلاقانه باشن تا بتونن برجسته و موندگار بشن. اگه بازیشون خوب باشه، جامعه کاربران با تعامل و توصیه به بقیه و حتی استریم کردن کمک می‌کنن تا بازی رشد کنه. در نهایت، نباید از فروشگاه‌ها انتظار معجزه داشت؛ باید علاوه بر ساخت بازی عالی، به بازاریابی هم توجه کرد.