در قسمت پیشین بیشتر درباره لباس نظامی در دوران پیشامدرن صحبت کردیم. دوران مدرن، دورانی است که در ادامهی رنسانس و پروتستانتیزم در اروپا شروع به شکل گیری کرد. در نهایت با انقلابات کشاورزی فرانسه و صنعتی در بریتانیا به اوج خود رسید. صاحبنظران امتداد این دوران را تا نیمه قرن بیستم، پایان جنگ دوم و خصوصا، ظهور اندیشمندان اگزیستانسیالیست میدانند. حوادث می ۶۸ را میتوان همچون مایل استونی که نشانی بر اتمام این دوران بود، بازشناخت.
در دوران مدرن تمامی وجوه زندگی و تمدن انسانی دچار تغییرات عظیمی شدند. لباس نظامی نیز از این تغییرات مستثنی نبود. در ادامه این یادداشت مجله ویرگول فروشگاه اینترنت یونکس به ادامه مطالب گفته شده در مطالب پیشین خواهیم پرداخت.
گفتیم که از اواخر قرن شانزده، لباس های نظامی قدیمی شروع به کنار گذاشته شدن از صحنهی نظامیگری غرب کردند. در واقع میتوان ادعا کرد که کنکوئیستادورها (فاتحین لاتین تبار آمریکای جنوبی) آخرین اروپیانی بودند که از زره فلزی در یونیفرم خود بهره میبردند. این امر با کشیده شدن صحنهی نبردهای بزرگ به دریا تشدید شد.
در قرن چهارده میلادی با سقوط آندلس و سلطه پادشاهی کاستیل بر اسپانیا، این پادشاهی خود را به عنوان قدرتی نوظهور در اروپا شناساند. نقطهی قوت این پادشاهی را میتوان ناوگان دریایی ایشان دانست. ناوگان بحریهی اسپانیا در کنار جمهوری ونیز، هلند، پرتغال و انگلستان بزرگترین نیروهای دریای جهان بودند که هیچکدام در لباس خود از زره استفاده نمیکردند.
این نیروها به نوعی ستون فقرات ارتشهای این کشورها را شکل میدادند. علاوه بر آن، تجربهی نبردهای دریایی -همان طور که در آغاز، سالامیس و در ادامه آرمادا و یا ترافالگار نشان داد- اهمیت چابکی سربازان بود. در آن زمان چون سیبل شلیک مهمات همان کشتی بود، برای استتارپذیر بودن لباس نظامی اهمیتی قائل نبودند.
با این وجود، در کمال تعجب از همان یونیفرمها هم برای نیروهای پیاده نیز استفاده میشد. این امر را میتوان بیش از هر چیز تأثیر گرفته از جریانات رمانتیسیسم یا اصالت احساس در نظر گرفت که بر فرهنگ اروپایی آن زمان سایه انداخته بود. تصویر فوج سربازان شجاع و زیبایی که در برابر شلیک بیامان توپخانه و یا اسلحههای دشمن رژه میرفتند، برای اروپاییان بسیار اسطورهای و زیبا به شما میرفت.
البته واضح است که چنین رزمآرایی امروزه بینهایت احمقانه به نظر میآید. برای مثال کتهای قرمز سربازان انگلیسی در سراسر جهان، آنان را مبدل به اهدافی ساده برای شلیک میکرد. این مشکل در زمان تفنگهای سرپر باروتی خیلی به چشم نمیآمد. با این وجود اختراع اولین نسل از تفنگهای وینچستر مشکل را به خوبی نمایان کرد.
با این وجود، این استراتژی حتی در جنگهای داخلی ایالات شمالی و کنفدراسیون جنوبی جنگ داخلی آمریکا (قرن ۱۹) همچنان استفاده میشد. البته به دلیل تمایلات مسیحیت کالونی در ایالات متحده، یونیفرمهای سرمهای و خاکستری مورد استفاده این ارتشها بود. ( موضوع اثرات اصلاحات دینی ژان کالون بر مد و لباس اروپایی، خود بحث مفصل دیگری است.)
آخرین ایستگاه تغییرات عمده در زمان جنگ جهانی اول روی داد. در این دوران پیشرفت تکنولوژیک نظامی موجب شد که رژه رفتن سربازان منجر به کشتاری مطلق شود. به همین دلیل ابداعاتی مانند خندق، موانع خاردار، بازگشت کلاهخود فلزی و البته لباس استتاری روی داد.
در لباس های نظامی جدید، بیشترین تأکید بر استتار سرباز با کمک عوارض محیطی بود. تمامی ارتشهای بزرگ در این زمان سعی در استفاده از لباسهای خاکی، قهوهای سوخته، قهوهای و امثال آنها کردند. همچنین سردکمههای پرافتخار طلایی و سایر حمایل از لباس رزم حذف شد. در عوض این تزئینات به لباسهای تشریفاتی رسمی منتقل گشت.
در طول جنگهای قرن بیستم ایالات متحده در شرق دور، نخستین بار لباسهای موسوم به پلنگی دیده شدند. اصطلاح کاموفلگ به همان معنای استتاری، به لباسهایی اینچنینی گفته میشد. لباس استتاری به سربازان کمک میکرد در میان شاخ و برگ و یا دیگر عوارض طبیعی زمین دیده نشوند.
با ادامه سریال لشکرکشیها و شکستهای نظامی آمریکا، لباس نظامی باز هم متحول شد. طرح موسوم به موزاییکی در تهاجم نظامی امریکا به گرادانا، و طرح کیک شکلاتی در جنگ اول خلیج فارس برای اولین بار مورد استفاده قرار گرفتند.
تا اینجا توانستید متوجه شوید که یونفرم های نظامی چطور به شکل کنونی مبدل شدند. با این وجود، تنها استفاده از لباس نظامی در میدان نبرد نیست. در دوران معاصر، علاوه بر نیروهای حرفهای یا سربازان وظیفه شهروندان هم به خرید لباس سربازی علاقه نشان دادهاند. اما چه طور این اتفاق رخ داد؟
برای فهم این موضوع، منتظر قسمت بعدی مقالات مجله ما باشید.این مجله متعلق به فروشگاه اینترنتی یونکس است. با ملاحظهی وب سایت ما میتوانید مدلهای موجود از انواع ملزومات حرفهای را ملاحظه کنید