بیماری پیرونی به ارزیابی دقیق و استفاده از روش درمانی مناسب نیاز دارد. پزشکان برای درمان این بیماری از گزینه‌های درمانی مختلفی استفاده می‌کنند. شاک ویو تراپی در درمان بیماری پیرونی روش بسیار موثری محسوب می‌شود. عملکرد مولکولی و سلولی شاک ویو تراپی در درمان بیماری پیرونی هنوز مشخص نمی‌باشد. پزشکان تصور می‌کنند که تاثیرات درمانی شاک ویو تراپی در درمان و بهبود زخم با بهبود بیماری پیرونی مرتبط است.
فهرست مطالب
?
در اثر بیماری پیرونی خمیدگی، برآمدگی و یا فرو رفتگی در آلت تناسلی مرد ایجاد می‌شود. این بیماری در اثر ایجاد پلاک در آلت تناسلی ایجاد می‌شود. پلاک رسوب سفتی است که از بافت زخم (کلاژن) تشکیل شده و از نعوظ آلت تناسلی جلوگیری می‌کند. به این ترتیب بسیاری از مردان در آلت تناسلی خود احساس انقباض می‌کنند و یک خمیدگی یا فرو رفتگی در آلت تناسلی‌شان ایجاد می‌شود. این حالت بر عملکرد جنسی فرد تأثیر منفی گذاشته شده و در برخی از موارد انجام رابطه جنسی رضایت‌بخش غیر ممکن می‌شود.
بیماری پیرونی به گروهی از عارضه‌های پزشکی به نام اختلالات خود ایمنی مربوط می‌شود که شامل آسم و آرتریت روماتوئید می‌شوند. بیماری پیرونی مشابه بیماری انقباض دوپویترن می‌باشد. در این بیماری در قسمت کف دست‌ها در اثر رسوب غیر طبیعی بافت کلاژن اختلال ایجاد می‌شود. با وجود این که بیماری پیرونی می‌تواند تا حد زیادی بر عملکرد جنسی تأثیر منفی بگذارد، ولی بر سلامت کلی فرد اثری ندارد.
بروز بیماری پیرونی در مردان شایع می‌باشد. تحقیقات نشان می‌دهند که این بیماری در ۳ تا ۷ درصد از مردان ایجاد می‌شود.
پلاک یا بافت زخم که در اثر بیماری پیرونی در آلت تناسلی مردان تشکیل می‌شود و تأثیر آن بر نعوظ از فردی تا فرد دیگر بسیار متفاوت است. در برخی از مواقع پلاک نسبتاً نرم است ولی در موارد دیگر می‌تواند محکم باشد و به ندرت امکان دارد به استخوان شبیه باشد. در بیشتر مواقع پلاک در ابتدا نرم می‌باشد ولی با گذشت زمان سفت می‌شود. در طی این مدت امکان دارد ظاهر آلت تناسلی مرد در حالت نعوظ تغییر کند تا این که در نهایت ظاهر آلت تثبیت می‌شود. اندازه، شکل، محل و میزان سفتی پلاک بر قابلیت نعوظ فرد تأثیر می‌گذارند.
امکان دارد پلاک در هر قسمتی از لایه پوشاننده آلت (تونیکا آلبوژینه) و گاهی بین یا داخل این لایه ایجاد شود. در بیشتر مردان تنها یک پلاک در آلت تناسلی وجود دارد؛ ولی امکان دارد دو یا چند پلاک نیز ایجاد شوند. ممکن است خمیدگی یا فرو رفتگی آلت تناسلی در هر جهتی ایجاد شود و در موارد شدید امکان دارد زاویه خمیدگی به بیش از ۹۰ درجه نیز برسد. در بسیاری از مردان نیز در اثر بیماری پیرونی، طول آلت تناسلی در حالت نعوظ کاهش پیدا می‌کند.
بروز اختلال نعوظ همراه با بیماری پیرونی در مردان شایع است. در صورت بروز اختلال نعوظ، درمان بیماری پیرونی در اغلب موارد شامل درمان اختلال نعوظ نیز می‌باشد.
در زمان آغاز بیماری پیرونی، امکان دارد در حالت غیر بر انگیخته و یا در زمان رابطه جنسی پلاک یا بافت زخم دردناک باشد. این حالت در نهایت رفع خواهد شد؛ ولی امکان دارد تثبیت پلاک در آلت تناسلی به ۶ ماه یا بیشتر زمان نیاز داشته باشد. در برخی از موارد ممکن است در اثر خمیدگی آلت تناسلی در حالت نعوظ، در مردان مقداری درد ایجاد شود. همچنین امکان دارد زن یا مرد در اثر خمیدگی شدید آلت تناسلی مرد در حالت نعوظ دچار درد شوند.
در برخی از موارد، وارد شدن ضربه شدید به آلت تناسلی مرد در حالت نعوظ می‌تواند منجر به پارگی مختصر و یا آسیب‌دیدگی لایه پوشاننده آلت تناسلی شود. البته بیماری پیرونی در بسیاری از موارد در اثر ضربات شدید ایجاد نمی‌شود؛ بلکه امکان دارد وضعیت سلامتی فرد و وضعیت بیولوژیکی آلت تناسلی مرد باعث شود تا کمترین میزان آسیب‌دیدگی در آلت تناسلی در زمان فعالیت‌های روزمره باعث ایجاد بیماری پیرونی شود.
در صورت وجود بیماری پیرونی یا انقباض دوپویترن در یکی از اعضای خانواده، احتمال بروز بیماری پیرونی در فرد بیشتر می‌باشد. همچنین وجود بافت زخم در قسمت‌های دیگر بدن مانند کلوئید و یا بروز اختلالات خود ایمنی می‌توانند زمینه را برای بروز بیماری پیرونی در مردان فراهم کنند. مشکلات هورمونی مانند کاهش سطح تستوسترون نیز می‌توانند منجر به نازک شدن لایه پوشاننده آلت تناسلی شوند. پزشکان تصور می‌کنند که وجود عارضه‌هایی مانند دیابت و میزان بالای کلسترول در بروز بیماری پیرونی مؤثر هستند.
امکان دارد پس از درمان سرطان پروستات با استفاده از جراحی یا پرتو درمانی بیماری پیرونی ایجاد شود. طبق مطالعات انجام شده، ۱۶ درصد از مردان مبتلا به سرطان پروستات پس از درمان دچار بیماری پیرونی می‌شوند. البته امکان دارد میزان دقیق بروز بیماری پیرونی پس از درمان سرطان پروستات بیشتر باشد؛ چرا که پس از درمان سرطان پروستات ، بیشتر مردان جهت رفع اختلالات جنسی اقدام نمی‌کنند. تقریباً تمامی مردان پس از درمان سرطان پروستات، کاندیدای مناسبی جهت استفاده از روش‌های درمانی به منظور بهبود عملکرد جنسی هستند.
?شاک ویو تراپی با تأثیر در سطح سلولی باعث افزایش جریان خون و بازسازی عصبی می‌شود. شاک ویو تراپی روند طبیعی درمان در بدن را تحریک و فعال کرده و منجر به رشد رگ‌های خونی جدید می‌شود. شاک ویو تراپی متمرکز نسبت به شاک ویو رادیال در بهبود اختلال نعوظ دارای عملکرد مناسب‌تری است. بر خلاف امواج صوتی رادیال که انرژی زیادی بر روی پوست ایجاد می‌کنـد، شاک ویو متمرکز انرژی را در بافت مورد نظر آزاد می‌کند. همچنین شاک ویو رادیال باعث ایجاد درد می‌شود و نیاز به بی‌حسی موضعی دارد؛ در حالی که شاک ویو متمرکز دردی ایجاد نخواهد کرد و نیازی به استفاده از مواد بی‌حس‌کننده ندارد.
سرعت امواج ایجاد شده در روش شاک ویو ۱۵۰۰ متر بر ثانیه می‌باشد. امواج تولید شده توسط ابزار مخصوص شاک ویو رادیال با سرعت ۲۰ متر بر ثانیه حرکت می‌کنند که بسیار آهسته‌تر از سرعت صوت می‌باشد.
شاک ویو متمرکز باعث ایجاد درد نمی‌شود و هیچ گونـه عوارضـی نـدارد. هر جـلسه درمانی کمتر از ۳۰ دقیـقه طـول می‌کشد. شاک ویو تراپی یک روش درمانی سرپایی است و شخص می‌تواند پس از پایان جلسه درمانی فعالیت‌های روزانه خود را ادامه دهد. اکثر بیماران به چندین جلسه درمانی در طول مدت زمان ۳ تا ۶ هفته نیاز دارند.
به طور کلی، شاک ویو متمرکز در بهبود بیماری پیرونی مؤثر است. مانند هر روش درمانی دیگر، نتیجه حاصل از شاک ویو تراپی به عوامل متعددی بستگی دارد و امکان دارد تأثیر این گزینه درمانی در هر فردی متفاوت باشد.
در گذشته جهت درمان بیماری پیرونی از داروهای خوراکی، گیاهان دارویی و ویتامین‌های مختلفی استفاده می‌شده است. داروهای خوراکی در بیشتر موارد تاثیری در درمان بیماری پیرونی ندارند. پمادها و روغن‌های موضعی نیز در بهبود این بیماری مؤثر نمی‌باشند. با این وجود در برخی از موارد داروهای خوراکی می‌توانند باعث بهبود بیماری پیرونی در مراحل اولیه شوند.
تزریق داخل ضایعه‌ای زیافلکس یا وراپامیل در بهبود بیماری پیرونی در بسیاری از مردان مؤثر است. تزریق بایستی توسط متخصص ماهر و با تجربه انجام شود.
در روش تزریق داخل ضایعه‌ای پزشک داروی مورد نظر را به طور مستقیم در پلاک تزریق می‌کند. پیش از تزریق، آلت تناسلی با استفاده از تزریق لیدوکائین در اعصاب موجود در پایه آلت، بی‌حس می‌شود. نحوه تزریق در دستیابی به نتیجه رضایت‌بخش بسیار مؤثر است و تزریق بایستی توسط متخصص انجام شود. به طور کلی جهت بهبود این بیماری از جلسات متعدد درمانی به همراه مدل‌سازی پلاک (خم کردن آلت در جهت مخالف خمیدگی) استفاده می‌شود. صرف نظر از نحوه تزریق داخل ضایعه‌ای یا داروی مورد استفاده جهت دستیابی به بهترین نتیجه، مدل‌سازی پلاک بایستی در منزل انجام شود.
قابلیت ارتجاعی آلت تناسلی در اثر بیماری پیرونی، دیابت و یا اختلال نعوظ کاهش پیدا می‌کند. بیمار می‌تواند جهت بازیابی قابلیت ارتجاعی و انعطاف آلت ، از دستگاه کشش آلت تناسلی استفاده کند. پیش از استفاده از این دستگاه بایستی جهت جلوگیری از آسیب‌دیدگی آلت تناسلی با پزشک مشورت شود؛ خصوصاً اگر بیمار از تزریق داخل ضایعه‌ای استفاده کرده باشد.
دستگاه کشش و وکیوم باعث بازیابی انعطاف‌پذیری آلت تناسلی می‌شوند. استفاده مداوم از این دستگاه‌ها به کاهش زاویه خمیدگی آلت ناشی از بیماری پیرونی کمک می‌کند.
در صورتی که خمیدگی آلت تناسلی شدید باشد و یا درمان به کمک تزریق داخل ضایعه‌ای مؤثر نباشد و همچنین در صورت وجود بیماری پیرونی به همراه اختلال نعوظ، از جراحی استفاده می‌شود.
در مورد مردانی که دچار اختلال نعوظ نمی‌باشند، جهت رفع خمیدگی آلت تناسلی از روش پلیکاسیون استفاده می‌شود. در این روش پزشک جهت از بین بردن خمیدگی آلت از بخیه استفاده می‌کند. پلیکاسیون در اتاق عمل انجام می‌شود و روش موثری در رفع خمیدگی آلت تناسلی محسوب می‌شود؛ ولی با این حال تقریباً در تمامی موارد باعث کوتاه‌تر شدن آلت می‌شود. گزینه دیگر جراحی شامل برش یا برداشتن پلاک می‌باشد. البته با توجه به این که پلاک در غشاء آلت تناسلی وجود دارد، استفاده از این روش باعث ایجاد یک فضای خالی می‌شود که جهت حفظ قابلیت نعوظ و پوشش دادن این فضا از بافت جدید استفاده می‌شود. به این منظور معمولاً از بافت حیوانی استفاده می‌شود. استفاده از این روش در برخی از موارد باعث کاهش قابلیت نعوظ و یا کاهش حس در آلت تناسلی می‌شود.
