نسبت به جهت‌گیری و روند در پیش گرفته شده توسّط شورای راهبری، کارگروه‌های مرکزی و کارگروه‌های استانی نقدهایی به ذهنم می‌رسید که بخشی را در یادداشت‌های پیشین مطرح کردم.
در عین حال، تشکیل این کارگروه‌ها و اقداماتی که صورت می‌دهند، به‌مثابه تلاش جامعه (یا لااقل بخشی از جامعه) برای توانمند و اثرگذارشدن نیز هست که از این نظر، اتّفاق مبارکی است.
در جامعۀ ذرّه‌وار، بی‌گفتگو، بی‌پرسش و سازمان‌نایافتۀ ما که «می‌دانیم چه نمی‌خواهیم امّا نمی‌دانیم چه می‌خواهیم» (روی آنچه مخالفش هستیم اتّفاق نظر داریم امّا روی خواسته‌ها توافق نداریم؛ سهل است، حتّی از دیدگاه یکدیگر در مورد خواسته‌ها بی‌خبریم)، شکل‌گیری جمع‌های نخبگانی و گفتگوهای نظام‌مند حتّی توسّط بخشی از جامعه نیز می‌تواند «غنیمت» محسوب شود.
همان‌طور که در یادداشت‌های پیشین توضیح دادم، اگر دست من بود مسیر متفاوتی در پیش می‌گرفتم امّا حالا که جمعی از دغدغه‌مندانِ اهلِ فکر دور هم جمع شده‌اند و برای پیگیری برخی اهداف نظم و چارچوبی ایجاد کرده‌اند، امیدوارم موفق باشند. خودم هم اگر کمکی از دستم بر بیاید دریغ نمی‌کنم.
در دولت سیزدهم نیز، هر کجا برای گفتگو، مشاکت و اظهارنظر فرصتی ایجاد شده است، استقبال کرده‌ام (به‌جز یک مورد که دلایل خاص خودش را داشت) و با وجود همۀ مشکلات و محدودیت‌ها و با استفاده از ساختارها و سازوکارهایی که با حالت ایده‌آل فاصلۀ زیادی داشته‌اند، تلاش کرده‌ام با کمک و همراه‌سازی سایرین از وضعیت موجود به سمت وضعیت مطلوب گام کوچکی بردارم و خدا را شکر بی‌توفیق هم نبوده‌ام
برای کنشگری، مسیرهای دیگری هم مدّ نظرم هست؛ تلاش برای ایجاد اجماع نخبگانی جهت طرح، مطالبه و پیگیری برخی ایده‌ها و اصلاحات. مسیری که اگر مستقل از کارگروه‌ها هم دنبال شود، با آنها و فعالیت‌هایشان تعارضی ندارد بلکه می‌تواند مکمّل آنها باشد.
خوب است این نکته را هم یادآوری کنم که در نقدهایم، بر خلاف جوّی که متأسفانه بر عموم شبه‌نقدهای کشور حاکم است، اوّلاً، به قضاوت در مورد نیّات و شخصیت افراد نپرداختم، ثانیاً، اذعان کردم که شاید خودم در اشتباه باشم و ثالثاً، توهین نکردم و تهمت نزدم، بلکه صرفاً اشکالاتی را که به ذهنم می‌رسید به شکل مستدل با سایرین درمیان گذاشتم.
نقدهای دیگری هم به ذهنم می‌رسد امّا فعلا ترجیح می‌دهم زمان و توانم را روی مسیرهای دیگری متمرکز کنم که امیدوارم فایده‌مندتر باشند. شاید فرصتی دست دهد که سایر نقدهایم را به‌شکل خصوصی با تصمیم‌سازان ذی‌ربط در میان بگذارم.
به امید فردایی بهتر
به امید ایرانی آباد
سایر یادداشت‌هایم را می‌توانید از طریق پیوند‌های زیر ببینید:
صفحه‌ام در اینستاگرام (فعّال نیست)
صفحه‌ام در ریسرچ‌گیت (مقاله‌های علمی)
