به افزایش دمای بدن بیش از حد معینی تب گفته می‌شود. تب پاسخ طبیعی به شرایط مختلف است، که شایع ترین آنها عفونت می‌باشد.
به طور کلی، تب به معنای دمای بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد است. ممکن است بسته به نحوه اندازه‌گیری دمای بدن (دهان، زیربغل، گوش، پیشانی یا مقعد) اعداد کمی متفاوت باشد.
اندازه‌گیری دمای زیربغل، گوش و پیشانی آسان‌تر از دمای مقعدی یا دهانی است. اگر فکر کنیم که فرزندمان تب دارد و بیمار به نظر می‌رسد، ممکن است پزشک از ما بخواهد که درجه حرارت او را اندازه بگیریم.
تقریباً هر کودکی در مقطعی دچار تب می‌شود. چالش اصلی این است که بدانیم چه زمانی باید نگران باشیم.
تب باعث فعال شدن سیستم ایمنی بدن می‌شود و درواقع یکی از مکانیسم‌های دفاعی بدن است.
اغلب تب‌های بین ۳۸ تا ۴۰ درجه برای کودکان بیمار مفید هستند و به بدن آنها کمک می‌کنند تا با عفونت مبارزه کند. اما کودکان با سن کمتر از دو ماه از این قانون مستثنی هستند. در صورت ایجاد تب در این سن، کودک باید بلافاصله توسط یک پزشک بررسی شود.
به‌طور کلی تب پدیده خطرناکی نیست، ولی کودک ما ممکن است به علت عفونتی که تب را ایجاد می‌کند، احساس ناخوشایندی داشته باشد. تب ناشی از عفونت باعث صدمه به مغز نمی‌شود، فقط تب بالای ۴۲ درجه سانتیگراد می‌تواند باعث آسیب‌های مغزی شود.
در صورتی کودک ما تب‌دار محسوب می‌شود که دمای دهانی (بالاتر از ۳۷،۵) یا دمای رکتال کودک (بالای ۳۸ درجه) باشد. دمای رکتال با قرار دادن یک دماسنج مخصوص مقعد، در مقعد کودک اندازه‌گیری می‌شود. دمای دهانی کودک را از طریق قرار دادن یک دماسنج مخصوص اندازه‌گیری دما می‌سنجیم. دماسنج از راه دهان زیر زبان کودک هنگامی که دهان او بسته است، قرار می‌گیرد.
تداوم تب با وجود اقدامات لازم، ممکن است نشانه ابتلای کودک به بیماری‌های باکتریایی جدی از جمله موارد زیر باشد:
در صورت عدم کنترل تب (بدون علائم دیگر طی ۲۴ ساعت و همراه با سایر علائم طی ۷۲ ساعت) باید به پزشک مراجعه کنیم.
تب علامت شایعی در کودکان خردسال است و معمولاً به دلیل عفونت‌های ویروسی ایجاد می‌شود و اغلب بدون مداخله درمانی از بین می‌رود. با این حال، گاهی اوقات تب به تنهایی می‌تواند نشانه یک بیماری جدی مانند عفونت باکتریایی شدید خون (سپتی سمی)، عفونت دستگاه ادراری، ذات الریه یا مننژیت باشد.
بنابراین در صورت بروز تب در کودکان کمتر از ۳ ماه و همچنین تداوم تب بعد از ۲۴ ساعت در کودکان بزرگتر از ۳ ماه، باید به پزشک مراجعه کنیم.
بیشتر بخوانید:
بهترین روش های کاهش استرس ، درمان خشکی پوست در سرما ، دستگاه بخور چیست؟ همه چیز درباره آن
تب‌سنج‌های دیجیتال، به طور گسترده در دسترس بوده و دقیق‌ترین راه برای اندازه‌گیری دمای بدن هسند. انواع این تب‌سنج‌ها برای اندازه‌گیری دمای بدن به روش‌های مختلف موجود است.
تب‌سنج‌های شیشه‌ای حاوی جیوه به دلیل خطرات احتمالی قرار گرفتن در معرض جیوه (که سمی است) در صورت شکستن تب‌سنج توصیه نمی‌شوند. اگر دماسنج دیجیتالی در دسترس نیست، باید پیش از استفاده حتما تب‌سنج شیشه‌ای را به خوبی تکان دهیم.
انواع دیگری از تب‌سنج‌ها از جمله نواری و پستانکی نیز موجود است. با این حال، این‌ها به اندازه تب‌سنج‌های دیجیتال دقیق نیستند و توصیه نمی‌شوند.
بهترین راه برای اندازه‌گیری دمای کودک به عوامل مختلفی بستگی دارد. برای کودکانی که می‌توانند به خوبی تب‌سنج را زیر زبان نگه دارند (معمولاً کودکان بزرگتر از چهار یا پنج سال)، دما را می‌توان با دقت به روش دهانی اندازه‌گیری کرد. برای نوزادان و کودکانی که نمی‌توانند تب‌سنج را زیر زبان نگه دارند، می‌توان دما را از زیر بغل اندازه‌گیری کرد. اگر دمای زیربغل بیش از ۳۷.۲ درجه سانتیگراد باشد و این نگرانی وجود داشته باشد که کودک بیمار است، ممکن است اندازه‌گیری دمای مقعدی ضروری باشد. اندازه‌گیری دمای مقعدی، به کمک تب‌سنج مناسب، برای نوزادان از بدو تولد تا سه ماهگی مناسب است.
دمای اندازه‌گیری شده از گوش یا پیشانی دقت کمتری نسبت به دمای اندازه‌گیری شده از راه مقعدی یا دهانی دارد.
تخمین دما با لمس کودک دقیق نیست. این روش به شدت به دمای فردی که پوست کودک را لمس می‌کند، بستگی دارد
