وصیت به معنای این است که فرد تعیین تکلیف اموال و امور خود را برای بعد از مرگ مشخص کند.
تمام آثار یک وصیت منوط به این است که شخص فوت بشود. وصیت انواع مختلفی دارد مثل وصیت تملیکی که وصیت می شود مالی مجانا به کسی داده شود یا وصیت عهدی.
سند و نوشته ای که شخص وصیت خود را در آن می نویسد و ثبت می کند؛ وصیت نامه است. اگر این وصیت نامه در دفتر اسناد رسمی ثبت شود؛ محکم تر و لازم الاجرا خواهد بود. فراموش نکنیم که شخص تا قبل از فوت امکان پشیمانی و رجوع از وصیت را دارد.
در قانون امور حسبی وصیت نامه به انواع مختلفی تقسیم شده است.
وصیت نامه خود نوشت یا دست نویس را خود شخص می نویسد و دارای تاریخ معین است و همچنین دارای امضای شخص موصی یا وصیت کننده است.
این نوع از وصیت مزیتی دارد این است که از هزینه ثبت اسناد رسمی معاف است و اما مشکل آن این است که علت رسمی نبودن، امکان دخل و تصرف، جعل و از بین رفتن آن وجود دارد و شخص باید به خوبی از آن مراقبت کند.
کسی که سواد داشته باشد می تواند اقدام به این کار کند و در واقع شخص بیسواد باید از راه های دیگر به وصیت کردن اقدام کند.
به جز شرایطی که گفتیم یعنی اینکه حتما باید به خط موصی یا وصیت کننده باشد و ولی بی سواد نباشد چون شخص بی سواد توان نوشتن ندارد و این که دارای تاریخ دقیق باشد شرط دیگر در قانون امور حسبی در ماده ۲۹۴ وضع شده که طبق آن لازم است که وصیت نامه خود نوشت یا دست نویس ظرف ۳ ماه از آگهی انحصار وراثت تحویل دادگاه شود و گرنه اعتباری نخواهد داشت.
۲۹۴ – دادگاه بخش در آگهی که برای اداره یا تصفیه ترکه یا تصدیق حصر وراثت می شود قید می کند که هر کس وصیت نامه ای از متوفی نزد او است در مدت سه ماه به دادگاهی که آگهی نموده بفرستد و پس از گذشتن این مدت هر وصیت نامه ای (جز وصیت نامه رسمی و سری) ابراز شود از درجه اعتبار ساقط است.
وصیت در قوانین مختلف مثل قانون مدنی و قانون امور حسبی قواعد مختلفی دارد. برای مثال می توان به محدودیت وصیت کننده نسبت به اموال خود یا محروم کردن از ارث اشاره کرد که برای کسب اطلاعات بیشتر راجع به قانون وصیت و نحوه وصیت کردن توصیه می شود با مشاوران حقوقی موسسه وکیل تاپ در تماس باشید و از آنان پاسخ مسائل خود را دریافت کنید.
