حکم دادن به سنگسار اگر چه دیگر به چنین مجازات هایی دیگر حکم داده نمی شود اما افرادی در ایران بوده اند که به چنین مجازات هایی محکوم شده اند.
در این مقاله به طور خاص در نظر داریم به پرونده ثریا منوچهری بپردازیم که وی در سال ۱۳۶۵ به سنگسار محکوم شد.
و علت این که نام ثریا منوچهری مطرح می شود یک فرد فرانسوی است که داستان او را که از خاله خود ثریا شنیده در رسانه های غربی به زبان انگلیسی و فرانسوی نوشته و پس از آن بحث سنگسار در ایران به بایکوت در آمد درصدد آنیم که علت بایکوتی آن را جویا شویم اگر عملی بوده که صرف چند اعتراض و فشار جوامع و سازمان بین المللی، بایکوت شدن و کنار گذاشته شدن را فراهم آورده آیا قانونگذار به آن اطمینان نداشته و یا خودش به این مسئله اذعان داشته که چنین مجازات هایی در این دوره که روزگار به سمت پیشرفت میرود دیگر حکم به این مسائل جایگاهی ندارد.
ثریا منوچهری کسی است که در سال ۱۳۶۵ حکم به رجم او شد رجم در همان معنای سنگسار است.
ثریا منوچهری زنی در روستای کوهپایه که از توابع اصفهان است در سال ۱۳۳۰ به دنیا آمد، او را در یک نزاع خانوادگی به سنگسار محکوم کردند، داستان وی به این نحو است همسر وی قصد گرفتن همسر جدیدی داشته اما نمی توانسته که خرج هر دو را بدهد.
بنابراین تصمیم به طلاق از ثریا که همسر اول او بوده می گیرد، اما ثریا قصد جدایی نداشته و پس از طرح این ادعا از سوی همسرش حق و حقوقش را مطالبه می کند که مرد نمی پذیرد و به تبانی به کدخدا و ملای ده، ثریای از همه چیز بی خبر را به کلفتی به خانه یک مردی می فرستند که به تازگی همسرش را از دست داده که موقعیت را برای آماده سازی اذهان اهالی روستا برای اتهام زنا به او فراهم کنند که در نهایت شوهر ثریا با کدخدا به او نسبت زنا می دهند که به علت بافت سنتی مذهبی که روستا داشته به آن عمل می شود و او اعدام می شود.
در این دوره هم آخرین بار سال ۸۵ حکم به سنگسار داده شد ولی دیگر همچنین حکم هایی اگر چه مجاز است ولی دیگر قابل اجرا نیست بلکه اگر شرایط فراهم باشد (که در ادامه به تفصیل شرایط را ذکر خواهیم کرد) حکم به اعدام صادر می شود.
