در ماده ۷ قانون کار به تعریف قرارداد کار پرداخته شده است طبق این ماده:
قرارداد کار، قراردادی شفاهی یا کتبی است که به موجب آن کارگر در مقابل دریافت حق العمل، کاری را برای مدت موقت یا غیر موقت برای کارفرما انجام می دهد.
طرفین قرارداد کار همانطور که پیداست بین کارفرما و انجام دهنده کار یا کارگر بسته می شود.
کارفرما ممکن است انسان و شخص حقیقی یا شخص حقوقی باشد. اما فرد انجام دهنده لزوما شخص حقیقی یعنی انسان خواهد بود.
طبق آنچه در ماده ۷ بیان شد به این دلیل که مکتوب بودن لزوما شرط نیست لذا باید گفت عقد و قرارداد مزبور رضایی محسوب می شود و تشریفاتی نیست.
نکته دیگر این که طبق ماده ۷ کارگر در مقابل مزد کار می کند این مزد ممکن است روزانه، هفتگی یا ماهانه باشد.
نکته دیگر این که حتی کارمندان شرکت های خصوصی کارگر به حساب می آیند و کارمند به معنی واقعی با مستخدمین دولت اطلاق می شود.
