بنام حکیم جان آفرین، ایزد قادر متعال
خب فقط تا همینجا میتوانستم رسمی صحبت کنم؛ از اینجا به بعد دیگر رسمیتم خاموش میشود؛ گفتم که بدانید. خب کجا بودم؟ آهان... قضیه از این قرار است که می خواستیم روند شکل گیری انجمن ادبی و داستان هایمان را به صورت متن دربیاوریم. بماند که سر همینکه چه کسی بنویسد چقدر بحث کردیم؛ اصلا هم نمی خواهم بگویم که چگونه آخرش گوش هایم را مخملی کردند و سپردند به من.
خب گشایش عقده های دل را به زمانی دیگر اندازم که مرا پند ندهند دست های پشت پرده.
انجمن ادبی دانشگاه از چهار عضو اصلی تشکیل می شود... بنده ته تغاری و چهارمین عضو هستم... درواقع زمانی که به همراه نمک به انجمن اضافه شدم یک سری فرایند ها طی شده بود و چون با گوشت و پوست و خونم در جریانشان نبوده ام نمی توانم از آنها چیز خوبی بنویسم؛
پس می روم سراغ آنچه که خودم تجربه کرده ام. جنجالی ترین ماجرایمان انتخاب نام برای انجمن بود. آخر ما طفلکی ها هنوز نوپا بودیم... گفته بودند برایش نامی انتخاب کنیم و اگر نتوانستیم نام پیشنهادی شان «قلم مطهر» بود... یادم نمی رود سیل نظرات گهربار دوستان را... آنها که در دبیرستان های شهید مطهری تحصیل کرده بودند؛ واژه ی «مطهر» را چونان کابوسی به دنبال خود می دیدند. ستاره های درخشان مطهر، استعداد های مطهر، مطهرات و کلی اسم با پسوند مطهر که از دوران دبیرستان زخم شده بود بر دلشان و اعلام برائت کردند. همه اش هم زیر سر مسئول انجمن است؛ فکرش کمی جلوتر است و یک صفتی هم دارد که برای حفظ انجمن مهر سکوت بر لب می گذارم.
خلاصه گفت بیایید نوآوری داشته باشیم و از این فضای تکراری و کلیشه ای خارج شویم. و اینگونه چالش انتخاب نام شروع شد... اولین پیشنهاد ها مربوط به مهاجممان بود. (مگر انجمن فوتبال است؟؟؟) زبان سرخ، ادب پر آداب، محفل ادیبان، دورهمی شاعرانه... از سوی داور هم نام های چکاوک، دل واژه، ققنوس، ویرگول و آیه پیشنهاد شد... من که فقط به اسم های اصیل و پر مسما فکر میکردم... یکی از پیشنهادات غنی من «منثور» بود. استدلالم هم این بود که با شنیدن انجمن ادبی منثور، بگویند منصور کیست؟؟؟ ولی عمق گوهر های نهفته در این اسم بر دوستان پوشیده ماند و محروم شدیم.
باز به مغزم برای در افشانی فشار آوردم و «ستارگان گمشده» به ذهنم رسید؛ حتی برای جذب حداکثری از همه ی زبان ها؛ گفتم بگذاریم «لاست استارز: lost stars» افسوس که این نام غنی نیز از چنگمان برفت... اصلا همه ی هدفمان انتخاب نامی بود که سبب جذب حداکثری شود. ورد زبان داور هم این بود که جذب را بالا ببریم؛ دیگر به ذهن خطور کرد که مگر پوشک است!!! با اسامی پیشنهادی بنده هم داور اظهار داشت که چنین جذبی به دنبالش دفع است و آنجا بود که حال مهاجممان بد شد و اظهار داشت که خیلی چندش شده ایم و اصلا چرا مای بیبی نمیگذاریم؟ خب دیگر از این فضای بی تربیتی خارج می شوم.
تا اینجای کار همگی با نام «ویرگول» موافقت کرده بودیم. مسئول انجمن نیز با خوشحالی به دنبال تهیه پوستر برای انجمن ادبی مان بود... اما...کمی که آرامش به روال کارمان رسید طوفان به دنبالش آمد و تفکرات مان را زیر و رو کرد. جناب داور اعلام کرد که مطلع شده ویرگول کلمه ای فرانسوی است... کمی از شوخی خارج بشوم؛ دلمان می خواست از همان ابتدا یک ارزش خاصی برای زبان فارسی قائل شویم؛ دوست داشتیم پایبندی مان در نام انجمن هم مشخص باشد... و اینگونه بود که داور «واوک» را پیشنهاد داد! واوک، معادل فارسی ویرگول! در پس همه آن مسخره بازی ها، انتخاب واوک حس خوبی به چهار نفرمان بخشید.
اینگونه بود که واوک به وجود آمد، به همراه چهار واو کوچک ...
حالا که داستان نام انجمن ادبی را شنیدید؛ کمی جدی میشوم و از زبان همه ی دوستان انجمن می نویسم: ...در دل همه ی شما یک واو کوچک وجود دارد و انجمن واوک، مکانی است برای جمع شدن واوهای کوچک وجود شما!
منتظرتان هستیم تا درحالیکه دستان هم را گرفته ایم؛ واو به واو ، روی مسیر سبزی از تجربه های خوب، قدم بگذاریم...
..... ز.نون
