آیا وراث مکلف به پرداخت دیون متوفی هستند؟
تعهدات و دیون متوفی (متوفی) به دو قسم تقسیم می شود: تعهدات و دیونی که مربوط به میت بوده و مربوط به حضانت متوفی است و تعهداتی که مربوط به حضانت متوفی نبوده است. در ادامه این مطلب با وکیل پایه یک دادگستری همراه باشید.
تعهدات قسم اول با فوت متعهد فسخ می شود و متعهدله (کسی که تعهد به نفع او بوده) نمی تواند وفای آن را از ورثه یا از محل ترکه متوفی مطالبه کند. زیرا با فوت متعهدله اساساً انجام چنین تعهدی غیر ممکن می شود.
اما تعهدات قسم دوم پس از فوت متعهدله از بین نمی رود; اما مستقیماً به ورثه منتقل نمی شود، بلکه وابسته به وصیت متعهد است، یعنی وصیت مورد وثیقه از طریق ارث به ورثه او منتقل می شود، اما در عین حال ضامن طلبکاران متوفی و پرداخت خواهد بود. از بدهی های متوفی
ماده 231 قانون امور مدنی برای فراهم آوردن شرایط تقسیم و تعیین ترکه مقرر می دارد: زیرا در صورتی که دیون متوفی (دیون معوق) موجود نباشد زیرا طبق ماده 868 قانون مدنی. اموال ورثه ترکه ثابت نمی شود مگر پس از ادای دیون متوفی و حقوق مربوط به ترکه در این صورت وراث تا سررسید نبایستی باشند. تصرف در ترکه و اموال موروثی و ترکه بلاتکلیف می ماند تا زمانی که این وضعیت مستلزم ضرر به ورثه باشد.
وجود وصیت، یعنی مال مثبت برای میت در زمان فوت، از شروط تحقق ارث است; زیرا ارث عبارت است از انتقال مال به جا مانده از متوفی به ورثه او. دارایی ها شامل اموال مشهود، منافع، مطالبات و سایر حقوق مالی است.
انتقال بدهی متوفی
انتقال دیون متوفی به ورثه
دیون متوفی هیچ گاه به ورثه او منتقل نمی شود مگر در نتیجه اموال میت. بنابراین، اگر مالی از متوفی باقی نمانده باشد، ورثه او از تعهدات و دیون وارث به ارث نمی‌برند و مسئولیت پرداخت دیون متوفی را بر عهده نمی‌گیرند، هرچند ممکن است برخی از ورثه تحت تأثیر عواطف اندیشه دینی برای رهایی قرار گیرند. وارث دین و انجام تعهدات یا بدهی های میت بدون ارث اخلاقی از او.
ماده 226 قانون آیین دادرسی مدنی مقرر می دارد: «ورثه مکلف به دادن چیزی به طلبکاران غیر از ترکه نیستند و اگر ترکه برای ادای تمام دیون کافی نباشد ترکه بین همه طلبکاران تقسیم می شود. متناسب با تقاضای آنها، مگر اینکه بدون قید و شرط باشد». قبول کرده اند که در این صورت طبق ماده 246 مسئول خواهند بود...»
باید اضافه کرد که طلبکاران در صورت آمادگی ورثه برای پرداخت دیون متوفی حق مطالبه عین ترکه را ندارند و طبق ماده ۲۲۸ قانون امور مدنی وراث می توانند دیون متوفی را بپردازند. از اموالشان و همین اموال را برای خود بگیرند.
نحوه انتقال بدهی متوفی
انتقال مالکیت به ورثه پس از پرداخت دیون متوفی
انتقال مالکیت ترکه به ورثه یا تحقق ترکه منحصر به این نیست که متوفی دین نداشته باشد یا اموال او بیش از بدهی او باشد. به موجب ماده 868 قانون مدنی که می گوید: «مالک ورثه بر ترکه میت مستقر نمی شود مگر پس از ادای حقوق و دیون ناشی از ترکه میت». بعد از فوت ورثه اگر مال برای میت باشد این مال قهراً به ورثه او منتقل می شود خواه ورثه تکلیف شرعی داشته باشد یا نداشته باشد و در صورت وجود دین بستگی به این دارد که دین بیش از آن باشد. دارایی او یا بیش از آن از بدهی او خارج شود.
اما مالکیت ورثه بر ترکه قبل از پرداخت دیون و حقوق متعلق به ترکه متزلزل می شود و پس از پرداخت آنها ثابت می شود. به همین دلیل تصرفات ورثه در ترکه به موجب ماده ۲۲۹ قانون مدنی و ماده ۸۷۱ قانون مدنی صحیح نیست مگر با اذن طلبکاران یا ادای دیون متوفی.
بنابراین حتی اگر بدهی متوفی بیش از دارایی او باشد، مالکیت متزلزل ترکه به ورثه منتقل می‌شود و این انتقال تا پرداخت دین به تأخیر نمی‌افتد، هر چند ترکه وثیقه آن باشد. طلبکاران برخی از فقها معتقدند که اگر دین بیش از ارث باشد، ارث به ورثه منتقل نمی‌شود، بلکه در مال میت باقی می‌ماند و اگر بیشتر از ارث نباشد، ارث به ورثه منتقل نمی‌شود.مازاد بر دین به ورثه و آنچه مخالف دین است منتقل می شود. به صورت جسد صورت می گیرد.
