سلام.
مدت‌ها بود که به اینجا سر نزده بودم. امروز وقتش شد. به نوشتن دوباره محتاج شدم. باز به نوشتن. در رمان یادداشت‌های زیرزمینی این‌چنین می‌خوانیم که:« اما سوال دیگری وجود دارد: چرا و مخصوصا برای چه دلیلی میخواهم که بنویسم؟ اگر که برای خواننده نیست. به یقین خود می‌توانم به راحتی هرچه را که میخواهم بدون پیاده کردنش روی کاغذ به یاد بیاورم.»
اکنون چیز بیشتری ندارم و فکر می‌کنم که کافی باشه. حداقلش این است که فهمیده ام نوشتن مخدر خوبی‌ست برایم. و اینجا می‌توانم بدون اتلاف کاغذ و درختان عزیزم بنویسم.
