فرض کنید یک سیستم پرداخت ارزی وجود دارد که روزانه میلیون ها تراکنش را پردازش می کند. اگر هر تراکنش شفاف و قابل ردیابی باشد، وحشتناک خواهد بود. همه ما می دانیم که اکثر صرافی ها از کاربران خود می خواهند که از طریق KYC احراز هویت شوند و اگرچه هویت یک معامله‌گر احراز هویت شده به راحتی در فضای مجازی در دسترس نیست، در شرایط خاص، سازمان های دولتی به راحتی می توانند دارنده یک آدرس را از طریق KYC شناسایی کنند.
در ماه مارس امسال، یک دولت نامه ای به ۸ صرافی رمزارز ارسال کرد و از آنها خواست که ارائه خدمات برای تعدادی از کاربران در کشور دیگری را متوقف کنند. یک صرافی معروف به این درخواست عمل کرد و بیش از ۲۵۰۰۰ آدرس مربوط به آن کشور را مسدود کرد زیرا معتقد بود این افراد یا نهادها در فعالیت های غیرقانونی دست دارند. به این ترتیب، چه از بیت کوین استفاده کنند و چه از رمزارزهای دیگر مانند ETH، اطلاعات همه‌ی کاربران کریپتو از نظر دولت شفاف هستند.
حالا با علم به مطالب گفته شده، راه حل این مشکلات چیست؟ پاسخ رمزارزهای حریم خصوصی است.
رمزارزهای حریم خصوصی دسته‌ی منحصر به فردی از ارزهای دیجیتال هستند که با پنهان کردن جریان وجوه در یک شبکه، تراکنش‌‌های ناشناس بلاکچین کار می‌کنند، این موضوع هویت طرف‌‌های درگیر و مقدار معامله را پنهان می‌کند. در حال حاضر، رمزارزهای اصلی حریم خصوصی شامل Monero (XMR)، Zcash (ZEC) و Dash (DASH) هستند.
Monero (XMR) اکنون با ارزش ترین و پرکاربردترین رمزارز حفظ حریم خصوصی است. از زمان تولد خود در سال ۲۰۱۴، XMR به لطف جامعه XMR از چرخه های متعدد بازار جان سالم به در برده است. Monero توسط یک جامعه هکر ناشناس با صدها عضو انجمن که بیش از ۵۰۰ نفر از آنها در کدهای Monero مشارکت داشته اند، تأسیس شد. در حال حاضر، تیم اصلی پروژه از هفت عضو تشکیل شده است و تنها دو نفر از آنها هویت خود را فاش کرده اند: ریکاردو و فرانسیسکو.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد Monero، لطفاً به مقاله‌ی قبلی ما که بر روی این رمزارز تمرکز دارد (https://link.medium.com/7vwBfKFSdub) مراجعه کنید. امروز، ما به معرفی دو رمزارز معروف حریم خصوصی دیگر خواهیم پرداخت: Zcash و Dash.
درباره Zcash
Zcash، متولد ۲۰۱۶، اولین شبکه بلاک چینی است که از zk-SNARKs استفاده می کند، یک پروتکل رمزنگاری جدید با تکنولوژی مدرن که از طریق آن کاربران می توانند بدون افشای اطلاعات، مالکیت خود را بر برخی اطلاعات (مانند کلید خصوصی) ثابت کنند. به زبان ساده، اگر A با zk-SNARK به B بگوید که کلید یک در را در اختیار دارد، A مجبور نیست کلید را به B نشان دهد، بلکه فقط باید در را باز کند تا اظهارات خود را تأیید کند. با تکیه بر چنین فناوری، این رمز حفظ حریم خصوصی به کاربران امکان می دهد بدون افشای فرستنده، گیرنده یا مبلغ معامله، Zcash ارسال و دریافت کنند.
با کنار گذاشتن مبحث استفاده از فناوری های حفظ حریم خصوصی، Zcash بسیار شبیه بیت کوین است. به عنوان مثال، هر دو ارز دیجیتال سقف عرضه یکسانی دارند (۲۱ میلیون). علاوه بر این، زی کش و بیت کوین هر ۴ سال پاداش بلوک خود را به نصف کاهش می دهند. این موضوع به این علت صادق است که Zcash بر اساس کد بیتکوین ساخته شده است. علیرغم برخی تغییرات، کدگذاری Zcash عمدتاً مشابه بیت کوین است. مانند بیت کوین، Zcash نیز مبتنی بر PoW است و همچنین برای حفظ شبکه به هش‌‌های عظیمی از ماینرها نیاز دارد.
با این حال، با توجه به سختی فعلی شبکه‌ی زی کش (۱۲.۳ GSols/s)، ماینرها باید از ماینرهای ASIC استفاده کنند و برای کسب سود به استخرها متصل شوند. راهنمای استخراج و استخرهای توصیه شده توسط Zcash به شرح زیر است:
درباره دش
Dash با نام اصلی XCoin در ژانویه ۲۰۱۴ راه اندازی شد و چندین بار تغییر نام داده است. مانند Zcash، Dash نیز یک بیتکوین پیشرفته از نظر فنی می‌باشد. پیش از سایرین، یک الگوریتم شبکه دو لایه را معرفی کرد که به عنوان Masternode نیز شناخته می شود. به طور خاص، اولین لایه مانند شبکه بیت کوین است: استخراج کنندگان تراکنش های موجود در شبکه را برای تولید بلاک ها بسته بندی می کنند. از سوی دیگر، لایه دوم، تایید اجماع بلوک ها را از طریق شبکه Masternode انجام می دهد. پذیرش Masternode و InstantSend به طور قابل توجهی فرآیند تأیید تراکنش را ساده کرده است و به شبکه اجازه می دهد تا تراکنش ها را تنها در چند ثانیه تأیید و ارسال کند.
ثانیاً، Dash از Coinjoin استفاده می‌کند، روشی برای مخلوط کردن رمزارزها، که نه تنها به چندین کاربر (حداقل سه کاربر) اجازه می‌دهد تا رمزارزها را ترکیب کنند، بلکه چندین دور مخلوط کردن رمزارز را نیز انجام می‌دهد که درجه ناشناس بودن را بیشتر بهبود می‌بخشد. در اینجا یک مورد ساده وجود دارد: اگر پنج کاربر همزمان تراکنش‌‌ها را آغاز می‌کردند، دش ابتدا پنج تراکنش را مخلوط می‌کرد و سپس آنها را به گیرندگان مربوطه اختصاص می‌‌داد، اما فقط پنج رکورد و پنج تراکنش در شبکه نشان داده می‌شد و هیچ‌کس می تواند در مورد کل مبلغ تراکنش، کاربر که کدام یک از تراکنش ها را آغاز کرده، رمزارزها برای چه کسی ارسال شده است و مبالغ خاص ارسال شده را بیابد.
علاوه بر این، Dash از رویکرد X11 استفاده می کند. به عبارت دیگر، ۱۱ الگوریتم هش برای ۱۱ دور محاسبات استفاده می شود. اتخاذ الگوریتم های متعدد عملکرد امنیتی شبکه را بهبود می بخشد و آن را در برابر ASIC ها مقاوم می کند. با وجود آن، با توجه به سختی شبکه‌ی فعلی فعلی Dash (2.4 PH/s)، ماینرها تنها با پیوستن به یک استخر می‌توانند سود کسب کنند. اما نکته خوب این است که کاربران می توانند Dash را از طریق استخرهای قدیمی مانند ViaBTC Pool و AntPool استخراج کنند.
نتیجه
در شرایط امروزی، آغوش مردم در برخی مناطق به طور فزاینده ای برای پذیرش رمزارزهای حریم خصوصی باز هست و بازار در آینده پتانسیل زیادی دارد. البته، از نظر مقیاس، رمزارزهای حریم خصوصی با رمزارزهای پیشرو مانند بیتکوین و اتریوم همخوانی ندارند، و دلیل اساسی محدود بودن تعداد کاربران آنها را باید در مقررات فعلی جستجو کرد. در برخی کشورها، رمزارزهای حریم خصوصی کاملاً ممنوع هستند زیرا بخش‌‌های اجرایی طرفدار ناشناس بودن نیستند. این یک پارادوکس ایجاد می کند: رمزارزها باید بین ناشناس بودن و مقیاس پذیری انتخاب کنند. به طور دقیق تر، هر چه یک رمزارز ناشناس تر باشد، تبلیغ خود آن و همچنین جذب کاربران برای آن رمزارز دشوارتر خواهد بود. آیا رمزارزهای حریم خصوصی آینده‌ی این پارادوکس را حل خواهند کرد؟ باید صبر کنیم و ببینیم.
