عکاسی کار خارق العاده‌ای است که در آن هنر با فناوری هم‌زیستی می‌کند. این امر به این دلیل است که تاریخچه عکاسی با بسیاری از پیشرفت‌های فناوری در زمینه عدسی، دوربین و غیره برای گرفتن تصاویر گره خورده است.
پیدایش آن با اولین عکس (Nicephore Niepce) درسال ۱۸۲۷ آغاز می‌شود. واژه عکاسی به معنای طراحی با نور تعریف می‌شود. در آغاز قرن ۱۶میلادی هنرمند، دانشمند و مخترع لئوناردو داوینچی نمودار و دستورالعمل‌هایی را در مورد دوربین ترسیم کرد که دارای لنزهای شیشه‌ای ساده بود. لنزها و عدسی‌ها در آن زمان نسبتاً جدید بودند، اما در آن زمان توسط اخترشناسان مورد استفاده قرار می‌گرفتند. بنابراین ستاره شناسان نیز یک نیروی محرک پشت ظهور فیلم بودند.
به گفته مورخان، اولین عکاس در ایران (Jules Richard) فرانسوی بود. همان‌طور که در دفتر خاطرات وی ذکر شده است در سال ۱۸۴۴ به تهران آمده است. تاریخچه این هنر در ایران به دوران ناصرالدین شاه قاجار بر می‌گردد.
در سال ۱۸۶۰ عکاسی به برنامه‌های دارالفنون اضافه شد. اولین مجموعه عکس از بناهای تاریخی ایران توسط سرهنگ لوئیزیانای ناپل در زمان مهاجرت به ایران تهیه شد.
زاویه دید در دوربین مترادف با میدان دید است. به محدوده‌ای که می‌توان توسط دوربین و ترکیبی از لنز مشاهده کرد، اشاره دارد. زاویه دید را می‌توان به صورت افقی، عمودی یا مورب دریک تصویر اندازه گیری کرد. لنزهایی با زاویه دید گسترده قادر به ثبت قسمت بیشتر یک صحنه در یک عکس هستند، درحالی که لنز با زاویه دیدکمتر، قمست محدودتر از صحنه را ارائه می‌دهند. در واقع حتی یک تغییر کوچک در زاویه دید دوربین نسبت به سوژه می‌تواند تغییرات بسیاری را در عکس ایجاد کند. بنابراین می‌توان گفت زاویه دید ابزار ارتباطی میان مخاطب و سوژه‌های عکاسی است. یک عکس خوب همیشه شما را شگفت زده می‌کند.
عکاسی از زاویه دیدهای پیش بینی نشده راه ساده ای برای متحیر ساختن بیننده است.
درعکاسی زاویه دید به موقعیت دوربین هنگام نگاه کردن به یک صحنه اشاره دارد. آیا شما روی زمین دراز کشیده و به سوژه‌ی خود نگاه می‌کنید؟ یا در هلی‌کوپتر در حال پرواز هستید و به منظره پایین نگاه می‌کنید؟ یا به طور مستقیم ایستاده و به سوژه خود نگاه می کنید؟ چه از بالا، چه پایین یا مستقیم سوژه را نگاه کنید، می‌توانید نحوه تفسیر عکس نهایی را به طور چشم‌گیری تغییر دهید. بنابراین سوژه می‌تواند به طور قابل توجهی از طریق جایی که دوربین شما قرار دارد تغییر کند.
یک تکه علف می تواند شبیه یک آسمان خراش باشد و یک آسمان خراش می‌تواند شبیه یک خانه کوچک باشد. همه این‌ها به زاویه دید شما بستگی دارد. با این که بیشتر شما احتمالا عکس‌های خود را مستقیم می‌گیرید، اما ایده خوبی است که به سوژه از زوایای مختلف نیز نگاه کنید. بنابراین تغییر موقعیت می‌تواند منجر به نتایج بسیار جالبی شود. در ادامه به معرفی چند نمونه از زوایای مناسب عکاسی می پردازیم.
زاویه دید از بالا که به عنوان (Birds eye view) نیز شناخته می‌شود. می‌توان هنگام پرواز در هواپیما یا حتی به راحتی با ایستادن روی نردبان (کمی بالاتر از سوژه ) برداشت کرد. عکاسی از این زاویه‌ی دید باعث می‌شود، بیننده احساس کند که نسبت به سوژه برتر است.
این زاویه دید، متداول ترین روش عکاسی و از زاویه‌های مناسب عکاسی از سوژه است. در این حالت دوربین در خط تراز با چشم سوژه قرار می‌گیرد. این زاویه دید در بیننده حس آشنایی و همدلی ایجاد می کند. حتی با حیواناتی که از دیدن آن‌ها در زندگی واقعی می‌ترسیم.
عکاسی از پایین که به نمای چشم کرم منسوب است یکی دیگر از زاویه‌های مناسب عکاسی می‌باشد. انگار یک کرم به دنیای اطراف خود نگاه می‌کند. بنابراین باعث می‌شود که سوژه خیلی بزرگ به نظر برسد حتی اگر در واقعیت بسیار کوچک باشد. برخلاف تصاویر گرفته شده از بالا که حس برتری به بیننده می‌دهد، عکاسی با زاویه دید پایین به صورت خودکار بیننده را آسیب پذیر می‌کند، حتی اگر سوژه ترسناک نباشد. از این زاویه برای بزرگ‌تر و قدرتمندتر دیده شدن سوژه می‌توان استفاده کرد.
زاویه دید مورب که به نام زاویه هلندی نیز شناخته می‌شود از زاویه‌های مناسب عکاسی است. زاویه هلندی با کج کردن دوربین به گونه‌ای که افق در زاویه پایین عکس قرار دارد انجام می‌شود. زاویه هلندی یا مورب تکنیکی است که در عکاسی برای ایجاد یا انتقال اثرات دراماتیک و یا به تصویر کشیدن اضطراب روانی سوژه مورد استفاده قرار می‌گیرد. بنابراین با کج کردن قاب، می‌توانید توجه مخاطب و بیننده را جلب کنید.
و در آخر، سایتی که میتونه براتون مفید باشه
آژانس دیجیتال مارکتینگ | ویدار
