آیا تا به حال نگاهی به قرارداد عدم افشا اطلاعات (NDA) که از کسب و کار شما محافظت می کنند، انداخته‌اید؟ ما در این باره یک بررسی اجمالی انجام داده‌ایم و به 5 نکته درباره نحوه تنظیم و استفاده از این قرارداد اشاره کرده‌ایم.
این نوع توافق نامه برای حفاظت از اطلاعات محرمانه تجاری استفاده می شود. زمانی از این سند استفاده می شود که یک یا هر دو طرف درگیر در یک قرارداد، در خواست محرمانه ماندن اطلاعات را داشته باشند. این توافق نامه تضمین می کند که فرد یا سازمان نمی تواند بدون اجازه، مفاد قرارداد تجاری را برای شخص سومی افشا کند. این توافق نامه همچنین می تواند شرایطی را تعیین کند که براساس آن اطلاعات مربوط به کسب و کار با رعایت جوانبی به اشتراک گذاشته شود.
دو نوع توافق نامه عدم افشای اطلاعات داریم، یک جانبه و دو جانبه. توافق یک جانبه شایع تر است. در توافق یک جانبه، یک طرف اطلاعات تجاری را به طرف دیگر افشا می‌کند و طرف مقابل، قبول می‌کند که این اطلاعات را افشا نکند. در توافق دو جانبه، طرفین قبول می‌کنند که اطلاعات دیگران را به اشتراک نگذارند. به طور کلی زمانی از این نوع توافق استفاده می‌شود که دو طرف تجاری اطلاعات محرمانه را به اشتراک گذاشته باشند.
توافق نامه عدم افشا اطلاعات، یک سلاح مهم برای جلوگیری از افشا اطلاعات محرمانه توسط افراد است. با این حال، زمانی که توافق‌نامه امضا نشده باشد، نمی‌توان علیه کسب و کار یا فرد دیگری از آن استفاده کرد. قبل از این که هرگونه اطلاعاتی را افشا کنید، درباره این که چه کسانی به آن دسترسی خواهند داشت فکر کنید و لیستی از تمام این افراد تهیه کنید. سپس اطمینان حاصل کنید که همه افراد توافق نامه را امضاء کرده باشند.
خیلی مهم است که قبل از به اشتراک گذاشتن اطلاعات محرمانه، توافق نامه عدم افشای اطلاعات محرمانه را بنویسید و طرفین آن را امضاء کنند. در این صورت طرفین با وظایف و مزایای این کار آشنا می شوند. اطلاعاتی که قبل از امضای توافق نامه به اشتراک گذاشته شده، ممکن است جزء این توافق نامه محسوب نشود.
شما برای حفاظت از اطلاعات محرمانه باید اقدامات بیشتری انجام دهید. این اقدامات ممکن است شامل تنظیم سیاست‌های امنیت اطلاعات شود. محافظت فیزیکی از اطلاعات نباید نادیده گرفته شود، اقداماتی همچون قفل کردن درب ها و کشوها، جزء اقدامات معمول در این راستا محسوب می‌شود.
