فرهنگ مزخرف

وقتی بهت ابراز علاقه میکنن خیلی سخته بفهمی که واقعیه یا از روی تعارف، حفظ ابرو، مبادی آداب بودن و از این دست مزخرفاته.

چقدر زیاد دیدم طرف از فلانی متنفره ولی نه تنها سکوت نمیکنه یا نفرتش رو ابراز نمیکنه بلکه به خاطر اینکه نشون بده آدم خوبیه و مثلاااا با ادبه و... میگه چقدر لباست بهت میاد چقدر قشنگ شدی.
ای تف تو این ابراز علاقه کردن و مبادی آداب بودنتون.

متاسفانه جامعه ای که فرهنگش مبتنی بر دروغو تعارفو از این دست چرندیات باشه خیلی سخت میتونی بفهمی دوست داشتن یکی واقعیه یا نه، کلا سخت میفهمی طرف خودشه یا نقاب زده.

واسه همین وقتی میگن ازت بدم میاد خیلی راحت تر میتونی باور کنی تا اینکه بگن دوسِت دارم یا ازت خوشم میاد. چون در فرهنگ مزخرف ما صداقت با ارزش نیست بلکه دورو بودن، با ادب بودن، و خود را آدم خوبی نشون دادن به هر قیمتی که شده با ارزشه.

دوباره تاکید میکنم: تف تو این با ادب بودنتون.

یا مثلا وقتی توی مهمونی هستی همه دارن از هم تعریف میکنن و همو تایید میکنن. یعنی فقط دارن تظاهر میکنن که مثلااا آدم مودب و خوبین. همون آدم بعد از مهمونی و تو خونه خودش میگه دیدی فلانی چجوری بود؟ دیدی چقدر لباسش بد بود؟؟ دیدی غذاشون چقدر بدمزه بود؟؟

واسه سومین بار: تف تو این با ادب بودنتون.

یکی که اینارو دائما تو زندگیش تجربه کرده و دیده، از یه جایی به بعد بی اعتماد میشه و نمیتونه باور کنه که آدما دوسش دارن. نیاز داره بره در یک محیط و فضایی که فرق داشته باشه با اینا و ارزش هاشون متفاوت باشه ولی کو؟؟؟!!