بیشترین مفاهیمی که از دوران تحصیل در مدرسه به یاد دارم برای کلاس هایی است که معلمش طنزپرداز بوده و با خوش مشربی خود درس های سخت را برای مان آسان می نمود. در این کلاس ها بود که خلاقیتم افزایش پیدا می کرد و گاهی فراتر از درس، مطالعه می کردم. البته باید گفت تعداد اینگونه معلم ها در کل دوران تحصیل بسیار محدود بوده و به طور کلی کلاس های درس، مکان و زمانی برای طنزپردازی به حساب نمی آمدند.
اما امروز که نوجوانان نسل هزاره سوم با کمک انواع شبکه های اجتماعی سرگرمی محور، جدید ترین محتوای طنز را مشاهده و حتی در این حوزه تولید محتوا می کنند، ما به شیوه های آموزش با کمک طنز نیاز داریم.
یکی از این شیوه ها، آموزش از طریق محتوای طنز چندرسانه ای است که معلم می تواند با مشارکت دانش آموزان آنها را تولید کند.
نوجوان نسل هزاره سوم با این شیوه علاوه بر مفاهیم درسی، کارگروهی و طنز پردازی را یادگرفته و در مسیر تولید محتوا مناسب و اثربخش قرار می گیرد.
اما لازمه این شیوه دو شرط است:
یک آنکه معلم از رسانه و تولید محتوا چندرسانه ای آگاهی لازم را داشته باشد.
دو آنکه مفاهیم مدون درسی کمتر از وضعیت اکنون باشد.
تا معلم همیشه نگوید: خیلی از درس عقب هستیم!!!
