در یکی دو نوشته در ویرگول از آمارهای ارائه شده توسط کشورها در مورد کرونا انتقاد کردم. آمارهایی که خواسته یا ناخواسته تولید نمی شوند و یا در صورت تولید گزارش داده نمی شوند. در چنین شرایط بغرنج و حساس جهانی شاید اولین وسیله جهت روشن شدن بیشتر ابعاد این موضوع ناشناخته و همه گیری ویروس جدید بررسی های دقیق آماری و علامتی آن باشد که با توجه به وضعیت موجود امکان پذیر نیست.
در خبرها دیدم که کشورهای مختلف از جمله آمریکا چین را به دادن اطلاعات اشتباه و پنهان کاری در مورد این ویروس متهم کرده است. از زمان شیوع جهانی کرونا تا کنون منبع تصمیم گیری در مورد همه فعالیتها، تجربیات و اعداد و ارقامی بود که چینی ها به عنوان اولین کشور درگیر و منشا این ویرس اعلام می کردند. اکنون با در دسترس قرار گیری شرایط برای همه دنیا معلوم شده است که بسیاری از این آمار و اطلاعات درست نبوده اند.
سخنگوی وزارت بهداشت کشور خودمان نیز این موضوع را شوخی تلخ چینی ها با جهان اعلام نمود. درصد مرگ و میر، سرعت شیوع، برخی علایم بالینی و داروها و... از مسایلی بوده است آمارهای چین در مورد آنها درست نبوده است.
75 سال پس از اتمام جنگ جهانی دوم و گذشت بیشتر از نیم قرن از عمر سازمانهای بین المللی که هدفشان افزایش همکاری های جهانی در مواقع این چنینی بوده است می گذرد و اکنون در جدی ترین محک آنها معلوم شد که هیچیک قابل اتکا و قادر به حل بحرانهای جدی جهان نیستند و نقش کوچکی نیز نمی توانند داشته باشند. حتی در اتحادیه هایی مانند اروپا که مرز جغرافیایی بسیار کمرنگ گشته است در زمان شیوع کرونا همه دولت ها به تکروی و در پیش گرفتن مسیر خود ادامه دادند.
شاید دنیا بعد از کرونا نیاز به بازتعریف همکاری ها به گونه ای دیگر و اداره سازمانهای جهانی ضامن صلح و سلامت به شکل موثرتریست. شاید نیرویی بین المللی از انجمنهای مردمی دنیا و نه رهبران و سیاست مداران باید بیشترین قدرت برای اقدامات بین المللی را بدست آورد. نیرویی که توان اقدام عاری از دخالت های قدرتهای سیاسی کشورها و تنها در مسیر خواست ملت ها را داشته باشد. بهتر است مردم جهان نقش بیشتری از شرایط فعلی برای مدیریت جهان ایفا نمایند. سازمانهای خیریه و حقوق بشری و همینطور انجمن ها مردم نهاد هنری و غیر دولتی باید فعالیت های فرهنگی و بهداشتی و اقتصادی بین المللی خود را جدا از خواست دولتها به منظور یکپارچه سازی هر چه بیشتر دنیا به انجام رسانند. بروکراسی 70 ساله سازمانهای جهانی باید کاملا نوسازی و از صادرکنندگان بیانیه محکومیت و انزجار به بازیگران اصلی جهانی تبدیل شوند.
ارتباطات گسترده تشکیل چنین سازمان ملل مردم نهادی را امکان پذیر و موثر می نماید. می توان در مورد این پیشنهاد تفکر بیشتری کرد.
