در یک ته هفته سرد در میانه فوریه زمانی که جهان هنوز در این امید بیهوده به سر می برد که ویروس تازه را می توان کنترل کرد، یک کارگروه سازمان بهداشت جهانی به پکن رسیدند تا پرسشی مهم را بپژوهند. اینکه چگونه این ویروس از جانوران به مردم جهش کرد؟
در آنزمان هنوز تنها سه مرگ بخاطر کرونا در بیرون از چین رخ داده بود و دانشمندان بر این گمان بودند که یافتن سرچشمه جانوری ویروس کرونا می تواند کلیدی باشد بر چگونگی ایستاندن آن.
میکائل ریان راهبر اضطراری سازمان بهداشت جهانی در آن هفته در ژنو گفته بود اگر ما سرچشمه را نشناسیم در آینده نیز در برابر گسترش همانندی ضربه پذیر خواهیم ماند.
و افزوده بود: شناختن سرچشمه گام مهم در پی است.
آنچه اعضای کارگروه نمی دانستند آن است که آنها هرگز اجازه پژوهش درباره سرچشمه را نخواهند یافت.
برغم گفته ریان و برخلاف مشاوره کمیته اضطراری آن، رهبری سازمان, پنهانی مراتبی را پذیرفت که به کنار رفتن کارشناسان خودش انجامید.
آنها پذیرفتند که اقدام های نخستین چین را چون و چرا نکنند و حتی از بازار گوشت شهر ووهان که به نظر می رسید بیماری از آنجا پراکنده شده نیز بازدید نکنند.
٩ ماه و پس از مرگ بیش از یک میلیون تن، همچنان هیچ پژوهش مستقلی درباره سرچشمه بیماری یافت نمی شود.
چین که به بررسی های دیگران آلرژی دارد و برای هرگونه بررسی جهانی مانع تراشیده.
رهبران سازمان بهداشت جهانی نیز گرچه از این وضع کلافه اند اما فرمان کنترل را رها کرده اند.
از روزهای نخستین گسترش تند این بیماری، سازمان بهداشت جهانی که تنها نهاد بهداشت همگانی با دستورکاری جهانی است، هم مورد نیاز و هم ناتوان بوده است.
این آژانس که پایگاهش در ژنو است آگاهی هایی کلیدی درباره آزمایش، درمان و واکسیناسیون ارائه کرده است.
در ایالات متحده، دولت ترامپ بر آن شد که خود کیت های آزمایش را بسازد، بدون اتکا به راهنمایی های این سازمان و در نتیجه اقدامات، با تاخیر روبرو شد.
در عین حال این سازمان آگاهی های گمراه کننده و متناقضی نیز درباره چگونگی واگیری این بیماری ارائه کرده است. کارشناسان آن بسیار دیرهنگام پذیرفتند که این ویروس می تواند از راه هوا هم جا به جا شود.
مسئولین این سازمان از ادامه پروازها پشتیبانی کردند، که سپس آشکار شد بیشتر مبنای اقتصادی و سیاسی داشته تا علمی.
