بالاخره آخر سال ۹۸ شد و همه یا ناچار تعطیل کرده‌اند یا اگر مثل من پررو بوده‌اند، همین یکی دو روزه باید تعطیل کنند. به‌عنوان مطلب آخر سال خواستم برخی نکات مهم را فهرست‌وار تذکر بدهم. خوب دقت بفرمایید:
بنشینید خانه، مسافرت نروید. مهمانی نروید. کسی را مخصوصا سالمندان را بغل و بوس نکنید، مگر سوء قصد داشته باشید. جای شلوغ نروید. اگر رفتید ماسک بزنید و دستکش بپوشید. اگر بتوانید نفس نکشید، خیلی بهتر است.
دستکش برای این است که دست‌تان را که به اینجا و آنجا می‌زنید و آلوده می‌شود، به سر و صورت نزنید. اگر این طور باشد که بود و نبودش فرقی ندارد. پس دست‌تان را تندتند و خوب بشورید. اگر توانستید، دستِ با دستکش را هم بشورید. ضدعفونی هم بکنید.
الکل، مرتب به چیزها الکل بزنید. ولی نفس نکشید، نخورید. اگر هم خواستید بخورید، دست‌کم خوردنی‌اش را بخورید. هرچند الکل خوردنی نیست، می‌دانید که...
خوراکیِ باز نخرید نخورید. اگر خریدید حتما خوب داغ کنید تا ویروسش بسوزد. مواد بسته‌بندی بخرید؛ خوبی‌اش این است که گران‌تر است. امسال که مسافرت و عیددیدنی نداریم. جایش پول به بسته‌بندی و پیک بدهیم.
عرض می‌کردم بنشینید توی خانه. توی خانه که نشستید، بی‌کار ننشینید؛ سرتان را گرم کنید. آشپزی کنید. جارو بزنید. ظرف بشورید. کتاب بخوانید. درس بخوانید. فیلم ببینید. بازی کنید. دعوا کنید؛ ولی کم دعوا کنید. قهر که نمی‌شود کرد در این اوضاع؛ جایی نمی‌شود رفت. حتی خانه‌ها آن‌قدر جا ندارند که آدم برود یک گوشه، ریخت طرف را نبیند. پس کم دعوا کنید. خیلی گیر ندهید که بیخ‌دار بشود. فردا بحران کرونا نگذرد بحران طلاق‌کشی راه بیفتد. بچه‌های طلاق، بچه‌های خیابان، مردان کارتن‌خواب، زنان کارتن‌خواب...
اصولا هر وقت خیلی از این وضعیت همه‌گیریِ بیماری تنگ‌تان گرفت، از بدبختی‌های دیگر یاد کنید. داریم، زیاد هست: خشکسالی، سیل، ملخ، زلزله، بی‌سوادی، بیکاری، بی‌پولی، گرانی، تحریم، اعتیاد... . از هر کدام خسته شدید، نوبتی بروید سراغ یکی دیگر. فحش! موقع این کار فحش هم بدهید. خوب است چون آدم خنک می‌شود. ولی رعایت کنید؛ توی خانه جلوی بچه‌ها زشت است.
غصه نخورید. گذشته گذشته، حالا هم می‌گذرد. تازگی دربارهٔ آنفولانزای اسپانیایی شنیده‌اید؟ نزدیک صد سال پیش بوده. می‌گویند ۵۰ میلیون نفر را در جهان کشته است؛ یک تا شش میلیون نفر در ایران. چند نفر این را شنیده بودند؟ من که تازه شنیده‌ام. آن را یادمان رفته، این را هم یادمان می‌رود. اگر ما مُردیم، دیگران یادشان می‌رود. اگر زنده ماندیم و دیگران مردند، ما آن‌ها را یادمان می‌رود. یادمان می‌رود؟
این نیز بگذرد... نوروزتان مبارک. صد سال بِهْ از این سال‌ها. سال‌های خوب، هوای پاک، سرزمین بسامان، مردم تندرست، آرام، فرهیخته. امید به خدا...
