اول خواستم تشکر کنم که اینترنت را پس از قطع‌کردن وصل کردید و نگذاشتید قطع بماند و ما پا در هوا بمانیم. یک نکته‌ای اینجا بگویم که «پا در هوا» با «لنگ در هوا» فرق دارد. کسی که پا در هوا است، کلا در هوا است. ولی کسی که لنگ در هوا است، خودش روی زمین است فقط لنگش هوا است. این نکتهٔ باریکی دارد که باید خوب به آن توجه کرد. قبل از قطع اینترنت، همه‌مان لنگ در هوا بودیم. وقتی قطع کردند، پا در هوا شدیم. من حدس می‌زنم این کار را کردند چون لنگ در هوا گناه داشت. حالا که دوباره لنگ در هوا شدیم و فهمیدیم که این‌طوری بد است، باید درس بگیریم و کاری نکنیم که دوباره پا در هوا بشویم.
یک چیزی هم به آن دوستان غارتگر و آشوبگر بگویم: شما رفتید مغازه‌ها را غارت کردید، چهار تا چیز حلال دزدیدید، دارا شدید. ولی ما بدبخت‌هایی که یک آب‌باریکه از اینترنت داشتیم، بیکار شدیم و نان شب‌مان آجر شد. این خوب شد که شما دارا شدید و ما بدبخت شدیم؟ شما راضی هستید؟ خب بنزین را گران کردند که کردند. جایش یارانه می‌دهند، کمک بلاعوض می‌کنند. بگیر بنشین سر جایت، اقتصاد مقاومتی بکن تا بیایند آنقدر بهت بدهند بخوری تا بترکی. چرا به ما ضرر می‌زنی؟
یک عده هم بعد از این قطع اینترنت، فرار مغزها می‌کنند و می‌روند خارج. اینجا پادشاه بودند، شاید آنجا حمّال بشوند. ولی عوضش خیال‌شان راحت است که آب‌بارکه‌شان قطع نمی‌شود؛ اعصاب‌شان آرام است. تازه اگر راه بدهند؛ آقای ترامپ نگوید: «تروریست! برگرد همانجا که بودی.»
یک پیام هم برای خارجی‌ها دارم؛ به سازمان ملل، اروپا، ترامپ، روسیه، چین، رسانه‌های جهانی که حرفه‌ای هستند و اصل بی‌طرفی را رعایت می‌کنند... : شما همه‌تان خیلی مهربان هستید؛ ولی ببخشید، امکانش هست که هی سیخ نزنید تا ما خودمان بفهمیم چه غلطی می‌کنیم؟ اگر شما اینقدر با مهربانی هی بی‌طرفی نکنید، اینترنت ما هم قطع نمی‌شود که نان‌مان آجر شود و مجبور بشویم یا خودمان را بکشیم یا مهاجرت مغزها کنیم که بعد آقای ترامپ بهمان بگوید «تروریست» و آواره بشویم...
در پایان بارپروردگارا! از دست «این» و «آن» زندگی نداریم؛ چه خاکی به‌سر کنیم ما؟
