شما قطعاً هنگام انجام عملیات بانکی خود، اطلاعاتی مانند تاریخ، نام شعبه بانک و شماره پیگیری تراکنش خود را دریافت می‌کنید. اما دلیل این کار چیست؟ تصور کنید پس از مدتی به گزارش یکی از تراکنش‌های قبلی خود نیاز داشته باشد. بنابراین با داشتن این اطلاعات، روند پیگیری شما به سرعت قابل انجام است. صرافیها این کار را در فضای کریپتو با تگ (tag) انجام می‌دهند. برای اینکه بیشتر با این مفهوم آشنا شوید، ادامه این مقاله را از دست ندهید.
ممو یا تگ، یک شناسه منحصر به فرد است که در تراکنش گنجانده شده و در برخی از رمزارزها مانند ریپل (XRP)، ایاس (EOS) و استلار (XLM) مورد استفاده قرار می‌گیرد. از ممو برای مسیریابی صحیح ارسال یک تراکنش استفاده می‌شود که به ما اطمینان می‌دهد وجوه ارسالی به آدرس گیرنده موردنظر به درستی ارسال شده است. ممو در مواردی که شما با حسابی مشترک (کیف‌پول صرافی) طرف هستید و می‌خواهید منابع مالی خود را به شخص خاصی در یک حساب عمومی ارسال کنید، استفاده می‌شود.
به عنوان مثال صرافی بایننس برای برخی از رمزارزهای خود یک آدرس کیف پول مشترک قرار داده است. از این رو جهت تفکیک تراکنش‌های تک تک کاربران، به هر اکانت یک آدرس ممو که شناسه‌ای منحصر به فرد است، اختصاص می‌دهد.
در اینجا شما احتمالاً با این پرسش مواجه می‌شوید که دلیل استفاده از ممو چیست؟ و چرا صرافیها و بسترهای مبادلاتی از آدرس کیف‌پول مشترک برای برخی رمزارزها استفاده می‌کنند؟ در پاسخ باید بگوییم تعدادی از رمزارزها به یک حداقل موجودی اولیه جهت راه‌اندازی کیف‌پول خود نیاز دارند (چیزی شبیه به حساب‌های بانکی).
به عنوان مثال، این مقدار برای کیف پول استلار (Stellar) 1 XLM و برای کیف پول ریپل (Ripple) 20 XRP است. از آنجا که صرافیها دارای کاربران زیادی هستند، اینکه برای هر کاربر چند دلار بپردازند کار چندان منطقی به نظر نمی‌رسد. بنابراین آنها برای تعداد زیادی از کاربران از یک کیف‌پول عمومی استفاده کرده و سپس به هر حساب، یک ممو منحصر به فرد اختصاص می‌دهند. بدین ترتیب آنها می‌توانند وجوه دریافتی را از یکدیگر تفکیک نمایند.
از این رو هرگاه شما بخواهید ارز دیجیتالی را به یک صرافی رمزارز ارسال کنید، آنها یک ممو که شناسه تراکنش است را به شما اختصاص داده و شما با وارد کردن ممو در فیلد مربوطه، تراکنش خود را در بین سایر تراکنش‌ها قابل شناسایی و تفکیک می‌کنید. بنابراین به خاطر داشته باشید که هنگام مشاهده گزینه «ممو»، حتماً از آن استفاده کنید! زیرا ممکن است مبلغ ارسالی شما شناسایی نگردد و حتی قادر به بازیابی مجدد آن هم نباشید.
همانطور که گفته شد، تمامی ارزهای دیجیتال دارای ممو نیستند، به عنوان مثال کوین‌هایی مانند بیت کوین (BTC)، اتر (ETH) و لایت کوین (LTC) دارای شناسه ممو نبوده و نیازی هم به حداقل موجودی اولیه در کیف‌پول خود ندارند. در حال حاضر تعداد انگشت شماری رمزارز وجود دارد که از ممو استفاده می‌کنند، برخی از مهم‌ترین آنها عبارتند از:
نکته: اصطلاح «تگ» صرفاً برای XRP بکار برده می‌شود و ماهیت و کارکرد آن هیچ تفاوتی با «ممو» ندارد.
ساختار ممو رمزارزی صرفاً متشکل از حروف نیست، بلکه می‌توانند حاوی عدد یا ترکیبی از اعداد و حروف هم باشد. در جدول زیر لیستی از رمزارزها با نوع ممو آنها آورده شده است (منبع).
اصولاً هر پلتفرم مبادلاتی که رمزارزهای اشاره شده در بالا را پشتیبانی کند، دارای شناسه ممو است، مگر اینکه از روش دیگری به منظور شناسایی تراکنش‌های خود استفاده نماید. در ادامه لیستی از صرافیها و کیف‌پول‌هایی که از ممو استفاده می‌کنند را مشاهده می‌کنید:
شما می‌توانید با عضو شدن در بازار معاملات ارز دیجیتال والکس با لینک دعوت https://wallex.ir/app/auth/register/xEOJW دو معامله اول خود را با کارمزد صفر انجام دهید و در معاملات بعدی نیز دو پله کاهش کارمزد داشته باشد. قدم اول ورود به بازار ارزهای دیجیتال همیشه آسان نیست؛ شما با والکس می‌توانید معاملات ارز دیجیتال خود را ساده و سریع انجام دهید.
امروزه با توسعه فضای رمزارزها شاهد ورود سیل انبوهی از کاربران به این بخش هستیم. به موازات آن، آشنایی با مفاهیم و اصطلاحات این حوزه به امری ضروری جهت فعالیت کاربران بدل شده است، به طوری که عدم اطلاع دقیق از نحوه کارکرد یک پروژه بلاکچینی یا ارز دیجیتال خاص می‌تواند منجر به ضررهای مالی چشمگیری برای افراد تازه‌کار گردد. شناسه «ممو» یا «تگ» که برای تعدادی از ارزهای دیجیتال بکار می‌رود، از این دست اصطلاحات است.
