چون نیک بنگری همه تزویر میکنند...

-رب لاتذرنی فردا-

بذارین یه صحنه ی خیلی عادی رو توی اینستاگرام براتون مجسم کنم:

دارنده ی صفحه، کسیه که شما تقریبا از توانمندی هاش خبر دارین. وقتی وارد صفحه میشین خب طبیعتا انتظار دارین از خودش نوشته باشه، یا از آدمهای اطرافش، یا از هر چیزی که ممکنه بخواد بقیه بدونن. اما وقتی یکم از چیزهایی که نوشته میخونین احساس میکنین حرفها و حس های یک آدم ده برابر موفق تر و خوشحال تر یا حتی پردغدغه تر رو میخونین...

این وضعیت از کجا اومده؟ از کی اینطوری شدیم؟ از کی خودمونو بهتر از چیزی که هستیم نشون میدیم؟

میدونین، این ضمیر اول شخص جمع رو به خاطر مردم پسند کردن نوشته م به کار نمیبرم. من بارها توی خودم دورویی رو پیدا کرده م، من واقعا فکر میکنم چون نیک بنگری همه تزویر میکنند... شما هم به خودتون خوب نگاه کنین، با دقت؛ اون آدمی که توی اینستاگرام خودشو بهتر از چیزی که هست نشون میده رو توی خودتون پیدا کردین؟ همه همینیم، یه کسایی بیشتر اینطوری ان یه کسایی کمتر.

حالا، شما اگر این نوشته رو تا اینجا خوندید، اگر از اون دسته آدمهایی هستین که بیشتر یک رو دارن، اگر فکر میکنین راهی بلدین که میشه به این وضعیت غلبه کرد؛ لطفا زیر این پست بنویسینش بلکه یکی یکی درست بشیم.

نکته ی آخر، چون مسئله ی دورویی و تزویر برای من کاملا یک مسئله ی جدیه، قرار نیست این آخرین نوشته ی من با این موضوع باشه.