یک برنامه Native یک برنامه کاربردی برای یک پلت فرم خاص است. دو سیستم عامل موبایل وجود دارند که امروزه به طور قابل توجهی مورد استفاده کاربران قرار گرفته اند و عبارتند از سیستم عامل Android و IOS. وقتی که در سیستم عامل اندروید برنامه نویسی می کنید، یک برنامه Native با زبان های جاوا و Kotlin در اندروید استودیو توسعه پیدا می کنند. در IOS، IDE همیشه Xcode است و زبان می تواند Objective-C و یا Swift باشد.
ریکت نیتیو یک چارچوب منبع باز از فیس بوک است که مفاهیم توسعه وب را به سمت توسعه تلفن همراه به ارمغان می آورد. توسعه این برنامه ها در جاوا اسکریپت انجام می شود اما نتیجه آن یک برنامه Native است.
تمام API ها و قابلیت هایی که پلت فرم ارائه می دهد، می تواند از طریق یک محیط برنامه نویسی Native قابل دسترسی باشد. در این محیط هیچ لایه اضافی در مورد عملکردی که باید به روز شود وجود ندارد و هیچ محدودیت یا وابستگی به غیر از محیط زیست بومی وجود ندارد.
وقتی که در یک محیط Native برنامه نویسی می کنید، بسیاری از کتابخانه های شخص ثالث وجود دارند که می توانید آنها را انتخاب کنید. در این محیط جامعه بزرگ است و منابع زیادی وجود دارند که به بهبود هر دو تجربه توسعه و برنامه کاربردی کمک می کنند.
تمام زبان های Native برای اندروید و IOS، زبان های به اصطلاح دقیق هستند که خطاهای پنهان را آسان تر شناسایی می کنند. از آنجایی که همه آنها دقیق هستند، یادگیری آنها از زبان های دیگر بسیار راحت تر است حتی اگر زمان کمی برای یادگیری وجود داشته باشد.
عیب بزرگ این است که هر برنامه Native تنها می تواند در یک پلت فرم خاص اجرا شود و این بدان معنی است که اگر شما تصمیم به توسعه بومی دارید، باید دو برنامه جداگانه برای کاربرد خود برای کار بر روی هر دو Android و IOS ایجاد کنید.متاسفانه این دو برنامه بسیار متفاوت هستند و هیچ کدی را نمی توان بین انها تقسیم کرد. البته Backend که اغلب قسمت بزرگی از برنامه است را می توان برای هر دو نسخه یکسان در نظر گرفت.
همان طور که قبلا ذکر شد، با استفاده از React Native نیازی به توسعه دو برنامه مجزا نیست و همان کد پایه را می توان برای هر دو Android وIOS استفاده کرد.این یک مزیت بزرگ است چرا که نیاز به یادگیری دو زبان و سیستم عامل متفاوت نیست و تنها کافی است که آن دو را بدانید.
هنگام استفاده از React Native برای توسعه یک برنامه نسبتا ساده، زمان شروع ازدست دادن کاربر در بازار اغلب کوتاه تر از زمانی است که برنامه در حال توسعه است. این مزیت بخاطر این است که فقط یک برنامه باید به جای دو برنامه توسعه یابد.
برای یک توسعه دهنده وب، رفتن از وب به توسعه تلفن همراه می تواند کمی سخت باشد، ریکت نیتیو این انتقال را مسطح می کند زیرا یک چارچوب جاوا اسکریپت است. بسیاری از توسعه دهندگان وب با جاوا اسکریپت مواجه شده اند که این، راه را برای توسعه برنامه های تلفن همراه توسط آن ها آسان تر می کند.
هناگمی که توسعه در React Native صورت می گیرد و یک قایل ذخیره می شود، تغییرات بلافاصله در دستگاه نشان داده می شوند که در ان برنامه در حال اجرا است. این روند بازخورد تغییرات اخیر را سرعت می بخشد.
ریکت نیتیو از تمامی API های بومی پشتیبانی نمی کند. API های مورد استفاده اکثرا پشتیبانی می شوند اما گاهی اوقات نیاز به دسترسی بهAPI ها یا قابلیت های دیگر نیز وجود دارد و این امر را می توان از طریق ماژول های بومی بدست اورد.
ریکت نیتیو دارای جامعه کمتری نسبت به پلت فرم های Native است و همچنین کتابخانه های شخص ثالث کمتری را پشتیبانی می کند. برای استفاده از کتابخانه های شخص ثالث برای پلت فرمی بومی باید این ترکیبات در ماژول های بومی نوشته شوند.
پس از مقایسه React Native و Native به ای نتیجه می رسیم که React Native به دلیل اینکه در آن برنامه باید برای هر دو سیستم عامل کار کند دارای مزایای خاصی است. اما در موارد دیگر انتخاب Native گزینه انتخابی اکثر موارد است. اگر مایلید اطلاعات بیشتر درباره مقایسه React Native و Native بدست بیارید، کافیه اینجا کلیک کنید.
